Η άναρχηεξάπλωση του φαινομένου των μάνατζερ, ανάγκασε τη FIFA να θεσπίσει αυστηρά κριτήρια αδειοδότησης. Οι ομάδες και οι παίκτες είναι (θεωρητικά) υποχρεωμένοι να συνεργάζονται μόνο με μάνατζερ που είναι πιστοποιημένοι από τις οικείες ομοσπονδίες. Η σχετική άδεια κοστίζει πολύ ακριβά, ενώ απαιτούνται πρόσθετες οικονομικές εγγυήσεις, εξετάσεις και ένα μίνιμουμ προσόντων. Παρά τους αυστηρούς περιορισμούς, η αυθαιρεσία δεν έχει εξαλειφθεί. Για παράδειγμα, ενώ στην Ελλάδα τη σχετική άδεια από την ΕΠΟ την έχουν περίπου 60 μάνατζερ, στην πραγματικότητα ο αριθμός τους είναι σχεδόν πενταπλάσιος. Ειδικά στις μικρότερες κατηγορίες, εμφανίζονται (με την ανοχή όλων) ως μάνατζερ παικτών άνθρωποι άσχετοι με τον χώρο, που στηρίζονται κυρίως σε προσωπικές γνωριμίες.
Η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου και η θεαματική εκτίναξη του τζίρου, γέννησε μέσα σε λίγα χρόνια χιλιάδες μάνατζερ, πιστοποιημένους και μη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μέχρι τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, οι αναγνωρισμένοι από τη FIFA ατζέντηδες ήταν περίπου 1.100, σήμερα φτάνουν περίπου στις έξι χιλιάδες. Οι περισσότεροι είναι Ιταλοί (600), Ισπανοί (580) και Βραζιλιάνοι (380), αλλά εκτός από τους πιστοποιημένους, δραστηριοποιούνται και χιλιάδες άλλοι, χωρίς τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Ηταν μια αναμενόμενη εξέλιξη και οφείλεται στο όνειρο του γρήγορου πλουτισμού που γέννησε η γιγάντωση και η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου. Πριν από 20 χρόνια, μάνατζερ είχαν μόνο οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές κι αυτοί όχι όλοι. Τώρα μάνατζερ έχουν ακόμα και παιδιά 12 και 13 ετών που αγωνίζονται σε ακαδημίες.
Προκλητικές τιμές
Η FIFA έχει θορυβηθεί από την επιρροή των ατζέντηδων στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και προσπαθεί να περιορίσει τον αριθμό και τον ρόλο τους. Πέρα από τη διαπλεκόμενη και παρασκηνιακή δράση αρκετών εξ αυτών, τους θεωρεί υπεύθυνους για την υπέρογκη αύξηση των τιμών, σε επίπεδα προκλητικά για τον υπόλοιπο κόσμο. Οι ομάδες, ακόμα και οι μεγαλύτερες, είναι υπερχρεωμένες και αδυνατούν να αντέξουν το βάρος των συμβολαίων.
Εταιρείες… big brother
Το σχέδιο για τον περιορισμό της δύναμης των μάνατζερ είναι πολυσύνθετο. Η FIFA σταματά την έκδοση νέων αδειών, μεταβιβάζει στις ομοσπονδίες και τους συλλόγους πολλές από τις αρμοδιότητες που είχαν οι ατζέντηδες, ενώ μειώνει στα επίπεδα του 3% το ποσοστό της αμοιβής τους, από το ισχύον μίνιμουμ 8% και που σιωπηρά σε πολλές περιπτώσεις έφτανε μέχρι το 15%. Η άμυνα των ομάδων στρέφεται στο καλύτερο σκάουτινγκ. Υπάρχουν εταιρείες που προσφέρουν λεπτομερώς εξειδικευμένες πληροφορίες για τα στατιστικά και αγωνιστικά χαρακτηριστικά χιλιάδων παικτών σ’ όλο τον κόσμο, περιορίζοντας αισθητά τη δυνατότητα που είχαν οι μάνατζερ να πλασάρουν τους πελάτες τους σαν τον Μαραντόνα της Αφρικής και τον Πελέ των Βαλκανίων.