Η δύναμη της… κάλπης και της ψηφοθηρίας που επικράτησε στις εκλογές της ευρωπαϊκής ζώνης της FIBA, το 2009, αύξησε τις ομάδες του 36ου Ευρωμπάσκετ, από τις 16 που συμμετείχαν στην τελική φάση στις δύο τελευταίες δεκαετίες, σε 24, δημιουργώντας μια διοργάνωση-μαμούθ.
Το φετινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που θα φιλοξενηθεί σε μια χώρα, όπου το μπάσκετ όχι απλά είναι το πρώτο άθλημα σε δημοφιλία, αλλά λατρεύεται σε ποσοστό 90%, σύμφωνα με περσινή έρευνα, από τους Λιθουανούς, μοιάζει πολύ σε συμμετοχές και σε χρονική διάρκεια με Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ψήφοι και κίνητρο
Στα τελευταία 9 Ευρωμπάσκετ συμμετείχαν 16 Εθνικές ομάδες και αυτός ο αριθμός απεικόνιζε το μέγεθος της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ουσιαστικά, υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν 7-8 Εθνικές ομάδες που μπορεί να φτάσουν μέχρι και το βάθρο των μεταλλίων, αναλόγως με το έμψυχο δυναμικό που παρουσιάζουν σε κάθε διοργάνωση, ανά διετία και οι όμιλοι της α΄ φάσης συμπληρώνονται από τις αδύναμες ομάδες της, χωρίς δυνατότητες πρόκρισης στη 12άδα.
Ομως, ο Ισλανδός πρόεδρος της FIBA Europe, Ολαφουρ Ράφνσον θέλησε με την αλλαγή του συστήματος, εκτός από την ανταπόδοση των ψήφων που πήρε από τις συγκεκριμένες ομοσπονδίες, να επιχειρήσει την «επανάσταση» των μικρών και αδυνάμων Εθνικών ομάδων, δίνοντάς τους να «γευτούν» την πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ, τουλάχιστον, για πέντε αγώνες.
Δυσαρέσκεια
Οι παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όμως που γνωρίζουν ότι θα διεκδικήσουν και τα μετάλλια, εκφράζουν δυσαρέσκεια για την 20ήμερη διεξαγωγή του Ευρωμπάσκετ, καθώς υπάρχει πίεση από τους παίκτες, εγκυμονούν περισσότεροι τραυματισμοί και είναι πολύ πιθανό η πρώτη φάση των ομίλων να είναι εξαιρετικά βαρετή, λόγω και της μεγάλης «ψαλίδας» δυναμικότητας.
Εκτός κι αν θετικό βήμα για την εξάπλωση του μπάσκετ, είναι να ζητήσει… αυτόγραφο από τον Ισπανό Πάου Γκαζόλ, ένας Πορτογάλος ή Φινλανδός παίκτης. Πάντως, οι πρώτες ομάδες θα ταξιδέψουν στο Λονδίνο για τους Ολυμπιακούς.