Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος, το είπε ξεκάθαρα προχθές: Χωρίς τη χορηγία της ΟΠΑΠ Α.Ε., η ολυμπιακή προετοιμασία θα ήταν ελλιπής. Αν όχι ουσιαστικά ανύπαρκτη, προσθέτουμε.
Βεβαίως, ο ΟΠΑΠ, έστω κι αν πλέον είναι ανώνυμη εταιρεία, έπραξε το αυτονόητο. Εδωσε χρήματα στον ελληνικό αθλητισμό. Γι’ αυτό, άλλωστε, ιδρύθηκε το 1958. Για να ενισχύει και να στηρίζει οικονομικά τον αθλητισμό. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, να επαίρεται ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας γι’ αυτό.
Ασχέτως τούτου, όμως, οι χορηγίες αποτελούν αδήριτη ανάγκη, ειδικά στην παρούσα οικονομική συγκυρία. Και στον αθλητισμό και στον πολιτισμό. Χωρίς αυτές, ο αθλητισμός (θα περιορισθούμε σε αυτόν) δεν θα μπορέσει να κινηθεί. Γι’ αυτό, μας είναι ακατανόητη η εμμονή Μέσων Ενημέρωσης στη μη προβολή των χορηγών. Το ότι αυτοί προσδοκούν την προβολή τους μέσω των χορηγιών είναι αυτονόητο, αλλά όχι κακό. Δεν ζούμε στην εποχή που οι εφημερίδες έγραφαν «η εκδήλωση θα γίνει σε κεντρικό ξενοδοχείο».
Οι χορηγίες είναι αναγκαίες, έστω κι αν δίνονται σε πρωταθλητές ή εθνικές ομάδες και όχι στον πλατύ αθλητισμό. Χάρη σε αυτές, όμως, απελευθερώνονται ποσά, που μπορούν να κατευθυνθούν σε αυτόν. Για τούτο θεωρούμε χρήσιμη την παρουσία των χορηγών. Αλλά να εμφανίζονται εγκαίρως. Οχι την τελευταία στιγμή, όπως συχνά συμβαίνει.