Οι ξεχωριστές στιγμές για την Ελλάδα είναι πολλές. Οχι πάντα αγωνιστικές ή όχι συνδεδεμένες με επιτυχίες. Ξεχωρίσαμε κάποιες:
1956: Μετά 44 χρόνια και επτά διοργανώσεις πήραμε ξανά μετάλλιο στον στίβο. Ο σπουδαίος πολυαθλητής, Γιώργος Ρουμπάνης, στη Μελβούρνη (Αυστραλία) αναδείχθηκε 3ος στο άλμα επί κοντώ. Ο αγώνας διήρκεσε… επτά ώρες.
1960: Επρεπε να περάσουν 48 χρόνια για να πανηγυρίσει η Ελλάς ένα χρυσό μετάλλιο. Το κατέκτησαν στη Ρώμη στην ιστιοπλοϊκή κλάση Ντράγκον, ο τότε διάδοχος του θρόνου Κωνσταντίνος και οι Οδυσσέας Εσκιτζόγλου και Γιώργος Ζαΐμης. Από ναρκοπέδια των συνόρων, στρατιώτες έβγαλαν νάρκες, για να δείξουν ότι η Ελλάς, με τέτοιους αθλητές, δεν τις έχει ανάγκη.
1968-1972: Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος δεν πήρε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο ως αθλητής. Το 1968 τον έβαλαν να παλέψει με τον Ιάπωνα Μουνεμούρα, μόλις μισή ώρα μετά τη νίκη του επί του Σοβιετικού Σαπούνοφ. Εχασε με 4-5 κι έμεινε 3ος στα 70 κ. της ελληνορωμαϊκής. Μετά τέσσερα έτη, στο Μόναχο (Γερμανία), χρειαζόταν ισοπαλία στον αγώνα με τον Τσεχοσλοβάκο Μάχα για να πάρει το χρυσό των 74 κ. Εχασε με 3-5 και πήρε το ασημένιο.
1980: Ο,τι δεν έζησε ως αθλητής ο Γαλακτόπουλος, το έζησε ως προπονητής στη Μόσχα (ΕΣΣΔ). Οταν ο Ούγγρος Τοτ, αντίπαλος του Στέλιου Μυγιάκη στον τελικό των 62 κ., δέχθηκε τρίτη παρατήρηση, λόγω καθυστέρησης (τον ευνοούσε η ισοπαλία), ο Γαλακτόπουλος… εισέβαλε στο ταπί, σήκωσε τον Μυγιάκη σαν… πρόβατο κι έκανε τον γύρο του θριάμβου.
1984-1988: Η ελληνορωμαϊκή πάλη έσωσε την τιμή του ελληνικού αθλητισμού. Ο πανέξυπνος Μπάμπης Χολίδης (57 κ.) έγραψε τ’ όνομά του στην ιστορία με τα χάλκινα μετάλλια που πήρε το 1984 στο Λος Αντζελες (ΗΠΑ) και στη Σεούλ (Ν. Κορέα). Το 1984 ο Δημήτρης Θανόπουλος αναδείχθηκε 2ος στα 82 κ.
1992: Η Βούλα Πατουλίδου πρέπει να γίνει εικόνισμα για κάθε Ελληνα πρωταθλητή. Στη Βαρκελώνη (Ισπανία), με τη νίκη της στα 100 μ. με εμπόδια, έδειξε σε όλους ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον. Εχει μείνει ιστορική η αυθόρμητη φράση της, «για την Ελλάδα, ρε γαμώ το», που είπε μετά την κούρσα. Στη Βαρκελώνη άρχισε η μεγάλη ολυμπιακή διαδρομή του Πύρρου Δήμα. «Για την Ελλάδα», φώναξε στην τελευταία προσπάθειά του στο επωλέ ζετέ, όταν έφερε τα κιλά στους ώμους. Δεν τα σήκωσε πιο ψηλά, αλλά είχε ήδη εξασφαλίσει τη νίκη στα 82,5 κ.