Οπως σε όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, έτσι και το 1896 δεν έλειψαν τα παράδοξα. Θα παραθέσουμε μερικά μόνον:
«Δεν συνάδει με την αυστηράν δικαιοσύνην το να κηρυχθεί νικών ο άπαξ μόνον βαλών τον δίσκον 19% του μέτρου μείζονα του ανταγωνιστού, αλλ’ ο πολλάκις βαλών εις μείζοναν απόστασιν. H νίκη εις τοιαύτα αγωνίσματα έπρεπε να είναι το πόρισμα του μέσου όρου των σχετικών επιτυχιών, ώφειλε δε και ηδύνατο η Επιτροπή να κανονίση ούτω τας αποφάσεις των αγωνισμάτων εν Ευρώπη». Αυτό έγραψε έντυπο της εποχής, με αφορμή την ήττα του Παναγιώτη Παρασκευόπουλου στη δισκοβολία από τον Ρόμπερτ Γκάρετ. Ο Ελληνας προηγείτο ώς την τελευταία προσπάθεια, οπότε τον ξεπέρασε ο Αμερικανός κατά 19,5 εκατοστά.
– «Ηταν ένα απαίσιο άλμα», είπε ο διάδοχος Κωνσταντίνος στον νικητή στο τριπλούν, Αμερικανό Μπρένταν Κόνολι. Αναυδος έμεινε αυτός και όλη τη νύχτα προσπαθούσε να καταλάβει τι λάθος είχε κάνει. H παρεξήγηση λύθηκε την επομένη, όταν κάποιος του εξήγησε ότι ο Κωνσταντίνος δεν μιλάει καλά αγγλικά και συχνά μπερδεύει τις λέξεις «υπέροχο» και «απαίσιο»…
– O Αλφρεντ Χάγιος δεν ήταν μόνον ο νεαρότερος πρώτος ολυμπιονίκης του 1896 (18 ετών και 70 ημερών), αλλά και πολύπλευρο ταλέντο. Το 1896 διέπρεψε στην κολύμβηση, αργότερα αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουγγαρίας και το 1920 κέρδισε το βραβείο αρχιτεκτονικής στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας.
– Την ξιφασκία δεν την παρακολούθησαν πολλοί θεατές, διότι είχε καθορισθεί ακριβό εισιτήριο: τρεις δραχμές. Ποσό τεράστιο για την εποχή. H ξιφασκία ήταν τότε, και για πολλά χρόνια, άθλημα για λίγους. Αλλωστε, τότε ήταν αριστοκρατικό σπορ.
-Το πρώτο αγώνισμα που διεξήχθη στους Ολυμπιακούς, σε οποιοδήποτε άθλημα, ήταν μία προκριματική σειρά των 100 μ., στην οποία πρώτευσε ο Αμερικανός Φράνσις Λέιν με 12΄΄1.