Αν η ζωή του ήταν ταινία δράσης, η ατάκα που θα τον έκανε κινηματογραφικό θρύλο θα ήταν παρόμοια με αυτήν του πράκτορα 007: «My name is Bolt. Usain Bolt»! Γρήγορος σαν κεραυνός και ασταμάτητος σαν τον θρυλικό Τζέιμς Μποντ, ο σπρίντερ από την Τζαμάικα ήταν αναμφίβολα το μεγάλο αστέρι των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, ο αθλητής που έφτασε (ξεπέρασε;) πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλο στα όρια της ανθρώπινης φύσης. Ορισμένοι βιάστηκαν να τον αποκαθηλώσουν. Κάποιοι άλλοι να τον αμφισβητήσουν, λέγοντας ότι είχε πέσει από μικρός μέσα στη μαρμίτα με το… μαγικό φίλτρο. Η δική του απάντηση ήταν αποστομωτική και ήλθε με τον τρόπο που όριζε η φήμη του: μέσα στον στίβο, με πραγματικούς αντιπάλους μόνο τον χρόνο και τον εαυτό του.
Στο Πεκίνο, ο μεγάλος ανταγωνιστής του Γιουσέιν Μπολτ ήταν ο Αμερικανός Μάικλ Φελπς με τα οκτώ χρυσά μετάλλια που κατέκτησε στην κολύμβηση. Στο Λονδίνο, ο μόνος αθλητής που συγκέντρωσε τόσα «φλας» όσα ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ ήταν ο Οσκαρ Πιστόριους. Δεν κατάφερε να σκαρφαλώσει στο βάθρο στηριζόμενος στα μηχανικά μέλη που συμπλήρωναν τα πόδια του, κέρδισε όμως το χρυσό μετάλλιο στις καρδιές όλων όσοι αντιλαμβάνονται το μεγαλείο της ζωής. Ο 26χρονος αθλητής από τη Ν. Αφρική νίκησε τη φύση, τους νόμους και τις προκαταλήψεις. Μετά σκληρό αγώνα, που κρίθηκε στις δικαστικές αίθουσες, απέκτησε το δικαίωμα να συναγωνιστεί τους αρτιμελείς αθλητές και να νικήσει πολλούς. Και μόνο η συμμετοχή του είναι απόδειξη πως η δύναμη της θέλησης γκρεμίζει τα όρια της λογικής. Ο Πιστόριους έκλεψε κάτι από τη δόξα του Κιράνι Τζέιμς, του 20χρονου από τη Γρενάδα, που αποκαθήλωσε τους Αμερικανούς σε ένα αγώνισμα που θεωρούν «δικό» τους. Το αναγνώρισε και ο ίδιος: στο τέλος των ημιτελικών των 400 μ., ο Τζέιμς έστρεψε τα φλας ακόμα περισσότερο πάνω στον Νοτιοαφρικανό, όταν πήγε, τον αγκάλιασε και του ζήτησε να ανταλλάξουν τα υφασμάτινα «ταμπελάκια» με το όνομά τους. Ηταν ένα ενθύμιο γι’ αυτόν το ίδιο πολύτιμο σαν το χρυσό που κατέκτησε.
Πολύ ψηλά στο βάθρο των πρωταγωνιστών της δεύτερης εβδομάδας των Ολυμπιακών Αγώνων ανέβηκε και ο Φέλιξ Σάντσες. Δεν είναι μόνο που στα 35 του χρόνια ο μεγάλος αυτός αθλητής από τη Δομινικανή Δημοκρατία κατέκτησε (όπως και στην Αθήνα) το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. με εμπόδια, νικώντας καθαρά όλη τη νέα γενιά του αθλήματος. Είναι που μετά τη νίκη του ξέσπασε, πεσμένος στα γόνατα, σε λυγμούς κρατώντας τη φωτογραφία της αγαπημένης του γιαγιάς, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Ηταν ένα συγκινητικό στιγμιότυπο, που έδειξε ότι ακόμα και οι υπεραθλητές που έχουν κορμί φτιαγμένο από ατσάλι, μπορούν να κρύβουν μέσα τους την τρυφερή καρδιά ενός μικρού παιδιού.
Από τα παράξενα του αθλητισμού είναι ότι ο παγκόσμιος Τύπος δεν πρόβαλε τόσο τη νίκη της Αμερικανίδας Τζένιφερ Σουρ όσο την ήττα της Γελένα Ισινμπάεβα. Μετά σχεδόν 30 καταρρίψεις του παγκόσμιου ρεκόρ και τα χρυσά σε Αθήνα και Πεκίνο, η Ρωσίδα «τσαρίνα» παρέδωσε τα σκήπτρα στο επί κοντώ, αλλά το έκανε με τόση χάρη που ακόμα και στην ήττα της έστρεψε πάλι πάνω της την προσοχή. Παρηγοριά για τους αμέτρητους θαυμαστές της είναι ότι επειδή το χάλκινο μετάλλιο δεν αρμόζει για φινάλε μιας τόσο σπουδαίας διαδρομής, η πανέμορφη Γελένα σκέφτεται να συνεχίσει μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
Σταρ για τους διοργανωτές δεν ήταν ο Μπολτ. Ούτε ο Πιστόριους ούτε ο Σάντσες ή η Ισινμπάεβα. Ηταν ο Μπεν Εϊνσλι, ο αθλητής – σύμβολο για όλη τη Βρετανία. Ο δεδηλωμένος οπαδός του… Παναθηναϊκού (ναι, το έχει δηλώσει!) κατέκτησε το τέταρτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιό του (έχει και ένα αργυρό), επιβεβαιώνοντας ότι είναι ο κορυφαίος ιστιοπλόος στον κόσμο. Ενα σκαλάκι πιο κάτω, αλλά το ίδιο αγαπητός για τους Βρετανούς, είναι ο Κρις Χόι. Με έξι χρυσά και ένα αργυρό στην ποδηλασία, ανήκει πλέον στους θρύλους του αθλήματος και η επιτυχία του πανηγυρίστηκε όσο λίγες άλλες στη Βρετανία.
Για εμάς πρωταγωνιστής ήταν και ο Παύλος Κοντίδης, ο 22χρονος ιστιοπλόος που χάρισε στην Κύπρο το πρώτο μετάλλιο στην ιστορία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η υποδοχή που του επιφύλαξαν την Παρασκευή στη Μεγαλόνησο ήταν αντάξια με τις τιμές που απολάμβαναν οι ολυμπιονίκες στην αρχαία Ελλάδα!
Πολλά φλας άναψαν και για μερικές αθλήτριες που δεν κατάφεραν καν να περάσουν στον επόμενο γύρο. Οι κοπέλες από τον αραβικό κόσμο που αγωνίστηκαν φορώντας μαντίλα και φαρδιές φόρμες για να καλύπτουν κάθε σημείο του σώματός τους, δεν κέρδισαν μετάλλιο αλλά τον σεβασμό όλων, για τον αγώνα που έκαναν ενάντια στα ταμπού των ομοεθνών τους.