Ωστε όλα καλά, λοιπόν, κ. Ρογκ, πρόεδρε της ΔΟΕ, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ηταν απίστευτοι αγώνες, ε;
Δεν θέλω να φαντασθώ τι θα λέγατε, αν στην Ελλάδα «χανόταν», στον τελικό, η βολή της κατόχου του παγκόσμιου ρεκόρ της σφυροβολίας και «βρισκόταν» αρκετή ώρα αργότερα. Αν και στον προκριματικό του μήκους «χανόταν» ένα άλμα και βάζαμε τον αθλητή να πραγματοποιήσει και τέταρτο, όπως συνέβη με τον Λούη Τσάτουμα. Φαντάζεσθε, τι θα γινόταν αν με το τέταρτο προκρινόταν, αφήνοντας έξω κάποιον άλλον ή, το αντίθετο, αν το άλμα που θα είχαμε «χάσει» του έδινε την πρόκριση και με το τέταρτο έμενε, τελικά, αυτός εκτός;
Και τι θα λέγατε εσείς και άλλοι, αν Ελληνας καταδύτης, υποψήφιος για μετάλλιο, είχε πραγματοποιήσει ανεπιτυχώς την πρώτη του κατάδυση, ζητούσε να επαναληφθεί αυτή γιατί τον ενόχλησαν τα φλας και η ελλανόδικος επιτροπή δεχόταν το αίτημά του; Αν είχαν χαθεί τα κλειδιά υψηλής τεχνολογίας του ΟΑΚΑ; Αν σε αγώνα είχαμε υψώσει τη σημαία της Νότιας Κορέας αντί της Βόρειας; Αν σβήναμε τον βωμό με την Ολυμπιακή Φλόγα; Αν στην παρέλαση των ομάδων έμπαινε κάποια άγνωστη γυναίκα στο στάδιο; Αν εκκινήσεις στην κωπηλασία δίνονταν με το στόμα, επειδή χάλασε το ηλεκτρονικό σύστημα; Αν… Πολλά ακόμη «αν».
Πολύ περισσότερο δε, πώς θα σχολιάζατε τη μεταφορά των δειγμάτων ούρων και αίματος, που λαμβάνονταν για τον έλεγχο ντόπινγκ, σε φορητά ψυγεία μαζί με σάντουιτς και αναψυκτικά;