Και μόνο που αρχίζει σήμερα η Σούπερ Λίγκα με 16 ομάδες να παίρνουν θέση στην αφετηρία, συνιστά από μόνο του μια σημαντική επιτυχία, αν αναλογιστούμε ότι πέρυσι τέτοια εποχή στη σέντρα του πρωταθλήματος βρέθηκαν μόλις 14 ομάδες και οι παύλες του προγράμματος συμπληρώνονταν από τις ομάδες Α και Β.
Η φετινή διοργάνωση δεν ξεκινά μέσα σε κλίμα απόλυτης δυσπιστίας όπως η περυσινή, όταν το ελληνικό ποδόσφαιρο συγκλονιζόταν από το σκάνδαλο των «στημένων» αγώνων. Αυτό δεν συνεπάγεται ουσιαστική πρόοδο. Είναι όπως λέμε «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Ναι μεν δεν υπάρχει τώρα κάτι χειροπιαστό για να τροφοδοτεί τις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά η αλήθεια είναι ότι, παρά τις μεγαλόσχημες υποσχέσεις, δεν άλλαξε κάτι επί της ουσίας. Το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας δεν είναι ελκυστικό στα μάτια των φιλάθλων και, αντί να πάει ένα βήμα εμπρός μετά τις θορυβώδεις αποκαλύψεις του περυσινού καλοκαιριού, πήγε δύο βήματα πίσω.
Η σέντρα βρίσκει πολλές ομάδες στα πρόθυρα της διάλυσης, απόρροια όχι μόνο της οικονομικής κρίσης, αλλά και της κακής διαχείρισης των τελευταίων χρόνων. Η αλόγιστη σπατάλη χρημάτων που δεν υπήρχαν, δημιούργησε υπερχρεωμένες ομάδες που στην πλειονότητά τους αδυνατούν να τακτοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους και να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα προς το μέλλον. Και αν ξεκινάει το νέο πρωτάθλημα, είναι γιατί στην Ελλάδα οι νόμοι και οι συνειδήσεις τεντώνουν σαν το λάστιχο. Σε χώρες όπου οι κανονισμοί δεν είναι μόνο για το θεαθήναι, αυτό το πρωτάθλημα δεν θα ξεκινούσε καθόλου ή θα έβρισκε στην αφετηρία του λιγότερες από τις μισές ομάδες απ’ αυτές που βρίσκονται τώρα.
Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα αποδυναμώνουν τις ομάδες και κατεβάζουν πολύ χαμηλά τον πήχυ των προσδοκιών. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ο προϋπολογισμός τους είναι πολύ μικρότερος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, γεγονός που έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα του ρόστερ που εμφανίζουν. Μεταγραφές «αεροδρομίου» δεν υπάρχουν πια ακόμα και για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, παρότι έχει για μαξιλαράκι ασφαλείας την εγγυημένη συμμετοχή του στους «χρυσοφόρους» ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε σχέση με άλλες εποχές, όχι και τόσο μακρινές, οι πρωταθλητές κινήθηκαν σε ρηχά νερά στο μεταγραφικό παζάρι, εφησυχασμένοι ίσως από την αδυναμία των άμεσων ανταγωνιστών τους να ακολουθήσουν.
Με βάση τα χρήματα που διαθέτει και τα ελάχιστα ανοίγματα που έχει από τις προηγούμενες χρονιές, ο Ολυμπιακός συνιστά μία κατηγορία από μόνος του στο φετινό πρωτάθλημα. O Παναθηναϊκός, έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, είναι αναγκασμένος να δίνει καθημερινά μάχη για την επιβίωση, προσπαθώντας να μείνει ανταγωνιστικός έως το τέλος. Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί με πολύ περιορισμένο μπάτζετ να παραμένει ανταγωνιστικός χωρίς βλέψεις για κάτι περισσότερο, ενώ η ΑΕΚ με τον Αρη είναι στα πρόθυρα της διάλυσης. Αν δεν βρεθεί επενδυτής να σηκώσει τα μεγάλα χρέη τους, είναι θέμα χρόνου η αγωνιστική (και όχι μόνο) κατάρρευση ενός οικοδομήματος που στηρίχθηκε σε πήλινα πόδια.
Η στροφή των περισσότερων ομάδων σε παίκτες από τα φυτώριά τους θα ήταν ένα καλό νέο αν οφειλόταν σε συνειδητή επιλογή μέσα από οργανωμένη παραγωγική διαδικασία και όχι σε αναγκαστική λόγω των συνθηκών. Παιδιά που άλλες εποχές θα ήταν τα ball boys των ομάδων τους, παίρνουν ξαφνικά ρόλο πρωταγωνιστή και αναγκάζονται να σηκώσουν στις πλάτες τους τεράστιο βάρος. Οι επενδυτές εξαφανίζονται και οι φίλαθλοι δεν έχουν τη δύναμη να στηρίξουν οικονομικά τις ομάδες τους. Οι εποχές των «παχιών αγελάδων» είναι πλέον παρελθόν και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα των ομάδων και στην εικόνα του πρωταθλήματος. Το «κραχ» στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο είναι το ίδιο επώδυνο με αυτό της Σοφοκλέους. Θα χρειαστεί πολύς καιρός για να έλθει η ισορροπία και να λάμψει η Σούπερ Λίγκα λιγάκι περισσότερο, έστω και πασπαλισμένη με τη χρυσόσκονη του παρελθόντος.