Πέρασαν χρόνια και οι αμφιβολίες για την καθαρότητα των θριάμβων του Λάσε Βίρεν παρέμεναν. Δεν επιβεβαιώθηκαν μεν, αλλά έριξαν σκιές πάνω από τις πρωτόγνωρες επιτυχίες του. Ο δημοσιογράφος, Τζέιμς Ράια προ ολίγων ετών βρήκε τον μεγάλο δρομέα και δεν δίστασε να τον ρωτήσει για το θέμα. Ιδού η απάντηση:
«Ξέρω τι συνέβη και τι πήρα. Ο Τύπος πάντα αναρωτιέται γιατί κάποιος νικά. Δεν έχω πρόβλημα ν’ απαντώ. Ούτε είναι πρόβλημα για μένα, να ρωτούν οι άνθρωποι. Προπονήθηκα πολλές φορές σε μεγάλο υψόμετρο. Η προπόνηση σε μεγάλο υψόμετρο άρχισε να καθιερώνεται τότε». Ο δημοσιογράφος επέμεινε, λέγοντας, πως ο κόσμος εξακολουθεί ν’ αναρωτιέται αν έκανε ντόπινγκ αίματος. «Το λέω κάθε φορά. Οχι, δεν πήρα αίμα», απάντησε ο Βίρεν. Σε προγενέστερη συνέντευξη, το 1977, είχε πει πως, αν είχε πάρει αίμα, θα το είχε παραδεχθεί, διότι δεν ήταν απαγορευμένη μέθοδος. Αργότερα δε, σε σχετικό ερώτημα, είχε απαντήσει: «Πάντα έλεγα πως δεν έκανα κάτι κακό. Ξέρω τι έκανα: Σκληρή δουλειά».
Ενα άλλο ζήτημα, που απασχόλησε το κοινό ήταν το αν πούλησε τα μετάλλιά του.
«Οχι, όλα ήταν ένα αστείο», έχει πει. Μάλιστα, έδωσε δύο διαφορετικές διευκρινίσεις.
«Μια εφημερίδα έκανε θέμα, πόσο μπορεί να κοστίζει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, υπολογίζοντας τα χρόνια προπόνησης, τον εξοπλισμό, το φαγητό, τις αμοιβές των προπονητών, τις φυσικοθεραπείες κ.ά. Είπα, περίπου 5 εκατομμύρια κορώνες. Υπολογίζω, ότι τώρα είναι περίπου ένα εκατ. ευρώ. Ετσι, είπα πως, όποιος θέλει τα μετάλλια, πρέπει να δώσει 20 εκατ. κορώνες. Ηταν απλώς ένα αστείο», ήταν η μία.
Και η άλλη: «Εφημερίδες αναρωτήθηκαν, πόσο κόστιζε σε ομοσπονδία και χορηγούς το να πάρω ένα μετάλλιο. Υπολόγισα, ότι κόστιζε τότε, περίπου 200.000 δολάρια. Γι’ αυτό είπα αστειευόμενος, πως θα τα πωλούσα για την ίδια τιμή».