Η Ελλάδα αναζητεί επενδυτές από παντού. Στο εμπόριο, στη βιομηχανία, στον τουρισμό και φυσικά στο ποδόσφαιρο. Είναι γνωστό πως η δαιδαλώδης γραφειοκρατία και κάποια μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και συντεχνίες της χώρας μας, είναι τα εμπόδια που αποτρέπουν αυτούς που βλέπουν κέρδος από επενδύσεις στην Ελλάδα να τις πραγματοποιήσουν.
Στο ποδόσφαιρο, εκτός από αυτά, υπάρχει και το «βεβαρημένο» παρελθόν των ομάδων που βρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας. Δεν είναι μόνο το ποσό που χρειάζεται να βάλει ο επενδυτής για να προχωρήσει και να ανακάμψει η ομάδα. Το σπουδαιότερο, αλλά και το πιο επικίνδυνο, είναι το πόσα χρωστάει και πού η εταιρεία της οποίας τις τύχες θέλει να αναλάβει. Στο πρώτο σκέλος, μπορεί να κάνει τους υπολογισμούς του και να δει αν… βγαίνει. Στο δεύτερο, δεν ξέρει τι τον περιμένει και πόσα θα του φορτώσουν μόλις πει… αναλαμβάνω.
Πάρτε για παράδειγμα την ΑΕΚ. Δεν θα μπω στη διαδικασία να αποδείξω αν το ενδιαφέρον των τελευταίων υποψηφίων είναι πραγματικό ή όχι. Αυτό πέρασε σε δεύτερη μοίρα από τη στιγμή που αναζητούνται, μέσω δικαστικής διαδικασίας, άλλα πέντε εκατομμύρια ευρώ, από τα τόσα και τόσα που «χάθηκαν» τα τελευταία χρόνια από τις διοικήσεις που είχαν αναλάβει τις τύχες της ΠΑΕ.
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί, αυτή τη στιγμή, στον νέο επενδυτή -επαναλαμβάνω, ασχέτως αν είναι υπαρκτό ή όχι το ενδιαφέρον του- πως μόλις αρχίσει να βάζει λεφτά δεν θα εμφανιστούν κάποιοι που θα ρωτούν πού πήγαν άλλα τόσα και πιθανόν περισσότερα χρήματα; Και ποιος μπορεί να εγγυηθεί στον καθένα που θα θελήσει να βάλει κεφάλαια για να αγοράσει την εταιρεία πως δεν θα του ζητηθούν να τα καταβάλει; Είναι τόσο πολύπλοκα και μπερδεμένα τα οικονομικά δεδομένα σχεδόν όλων των ΠΑΕ, που αποτρέπουν τον κάθε σοβαρό επενδυτή να ρισκάρει τα χρήματά του. Γιατί κινδυνεύει, όχι μόνο να χάσει αυτά που θα βάλει, αλλά να του ζητήσουν να πληρώσει και αυτά που έχουν «χαθεί» εδώ και δεκαετίες από τους διοικήσαντες.
Ετσι, θα παραμένουμε στο γνωστό εδώ και χρόνια πως όποιος έρχεται και αποφασίζει να επενδύσει στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, κάπου αλλού… αποβλέπει. Οχι για να βγάλει λεφτά από αυτό -αν υπολογίζει σε κάτι τέτοιο, μόνο σωστός και συνετός επιχειρηματίας δεν θα είναι- αλλά να εκμεταλλευτεί τη δόξα και τη φήμη, πολύ πιθανό και τη δύναμη που του δίνει η στήριξη του κόσμου της ομάδας, για άλλους επιχειρηματικούς στόχους τους οποίους έχει. Και για τους οποίους χρειάζεται και… πολιτικά δεκανίκια.
Γι’ αυτό, ας μην ενθουσιάζονται οι οπαδοί, παρασυρόμενοι από τις υπερβολικές φανφάρες των υποψήφιων επενδυτών, οι οποίες πολλές φορές είναι και δημιούργημα των ΜΜΕ. Ούτε όμως να απογοητεύονται όταν πιστεύουν πως κάποιοι ηθελημένα δημιουργούν πρόβλημα ώστε να τους αποτρέψουν να πάρουν την ομάδα. Ετσι ή αλλιώς, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Μια τρύπα στο νερό.