Κάπου πιστέψαμε, πως η βία από τα ελληνικά γήπεδα, είχε αρχίσει να αποτελεί παρελθόν. Δεχόμενοι σαν… φυσιολογικό φαινόμενο, τη ρίψη κροτίδων, τα λέιζερ και κάναμε τον σταυρό μας, νομίζοντας ότι είχαν σταματήσει οι συμπλοκές, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Ηρθαν όμως τα γεγονότα του Αιγάλεω, στο παιχνίδι της ομώνυμης ομάδας με την ΑΕΚ, για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Οσο οι παράγοντες χαϊδεύουν τους οργανωμένους, τόσο θα υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές.
Τι είναι οι φανατικοί οπαδοί;. Ενας όχλος που μπορούν οι «επιτήδειοι» να τον κατευθύνουν ανάλογα με τις ορέξεις και τα συμφέροντά τους. Κάποτε τους είχαν ονομάσει «προσωπικοί στρατοί» των προέδρων. Οσο κι αν αυτό μπορεί να απέχει από την πραγματικότητα, δεν παύει να υποδηλώνει, το πώς χρησιμοποιούνται, από τους συλλόγους.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε καμία βούληση εκ μέρους των αφεντικών των ΠΑΕ, ώστε να συναποφασίσουν, όχι στο κλείσιμο των οργανωμένων συνδέσμων, αλλά στην προστασία τους, ώστε να μην μπαίνουν σ’ αυτούς, άτομα, τα οποία έχουν άλλους σκοπούς.
Με αφορμή τα γεγονότα στο Αιγάλεω, θα το επαναλάβω για μία ακόμα φορά. Κανένας νόμος κατά της βίας. Καμία τιμωρία δεν θα περιορίσει το φαινόμενο, αν δεν αποφασίσουν να το καταπολεμήσουν οι ίδιες οι ομάδες.