Αυτό που συμβαίνει με το επαγγελματικό μας πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, δεν έχει το προηγούμενό του, ούτε σε χώρες που… δεν υπάρχουν στον χάρτη της FIFA. Να έχει ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος και να μην είναι ακόμη γνωστό πόσες ομάδες θα υποβιβαστούν, πόσες θα ανέβουν και με πόσες θα διεξαχθεί την επόμενη περίοδο!
Τα μαγειρέματα δεν έχουν τελειωμό και η διοργανώτρια αρχή με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ρίχνουν η μία το… μπαλάκι στην άλλη, αποποιούμενες τις ευθύνες τους και τις υποχρεώσεις τους. Αποδεικνύονται όχι μόνο ευθυνόφοβες, αλλά και δέσμιες των μικροκομματικών και μικροσυλλογικών τους συμφερόντων.
Και φυσικά γεννάται εύκολα η απορία: αν όλο αυτό το μπάχαλο είναι σε γνώση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας –στης οποίας τις πλάτες βασίζεται η ΕΠΟ κάθε φορά που αμφισβητείται το αυτοδιοίκητό της– και αν ναι, πώς το αντιμετωπίζει. Γνωρίζει ο κύριος Πλατινί για το απίστευτο αυτό γεγονός; Ή έχουν φροντίσει εντέχνως να του το αποκρύψουν οι διάφοροι επικοινωνιολόγοι της Ομοσπονδίας.
Φυσικά, η τελευταία μπορεί να επικαλείται ότι δεν είναι αυτή υπεύθυνη για το πώς και με ποιους όρους διεξάγεται το επαγγελματικό πρωτάθλημα, αφού αυτό είναι υπό την αιγίδα της Σούπερ Λίγκας. Και είναι πολύ λογικό, αυτή να μεριμνά εκτός από τα συμφέροντα των ΠΑΕ και για την ομαλή και με σωστό προγραμματισμό ροή του πρωταθλήματος. Από του οποίου τα τηλεοπτικά δικαιώματα ζουν οι μέτοχοί της. Θα πείτε, τι γίνεται στη χώρα μας βάσει σωστού προγραμματισμού, για να συμβεί αυτό και στο επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο;
Ομως, όταν οι συνέταιροι δεν μπορούν να τα βρουν, δεν θα έπρεπε η ΕΠΟ να έχει τον τελευταίο λόγο και να αποφασίζει, πάντα για το συμφέρον του πιο λαοφιλούς αθλήματος; Οταν μάλιστα η εθνική μας ομάδα για δεύτερη συνεχόμενη φορά θα εκπροσωπηθεί στη μεγαλύτερη γιορτή της μπάλας, το καλοκαίρι στη Βραζιλία;
Βλέπετε, όμως, και αυτή έχει τους δικούς της λόγους και κρατά αποστάσεις. Εκλεγμένα είναι τα μέλη της, από διάφορες περιοχές της χώρας. Και όπως οι βουλευτές δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τους ψηφοφόρους τους, έτσι και τα μέλη της ΕΠΟ δεν μπορούν να πάνε κόντρα στα συμφέροντα των τοπικών ενώσεων.
Η σκληρή αλήθεια είναι μία και μοναδική και έχει εκφραστεί πολλές φορές. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει ένα πρωτάθλημα με δεκαοκτώ ομάδες. Πιθανότατα, ακόμα και οι δεκαέξι να είναι πολλές, σε μια περίοδο που σχεδόν όλες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Η ψαλίδα κάθε χρόνο ανοίγει και ο ανταγωνισμός εξαλείφεται. Και μαζί με αυτόν και το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Η απόδειξη, στα εισιτήρια που κόβονται κάθε αγωνιστική. Ο αριθμός τους συνεχώς μειώνεται.
Ποιος όμως από τη Σούπερ Λίγκα και την ΕΠΟ θα φιλοτιμηθεί να σκεφτεί και να αποφασίσει κάτι για να σώσει το προϊόν από το οποίο συντηρούνται, εκτός από τους εργαζομένους και οι ίδιοι οι παράγοντες; Πιστεύω πως ουδείς, αφού όλοι ασχολούνται με το πώς θα διατηρήσουν τις θέσεις τους και τα προνόμια που πηγάζουν από αυτές.