Σε χώρες πιο προηγμένες ποδοσφαιρικά από την Ελλάδα, όπου τα τρόπαια δεν είναι προνόμιο του… ενός, το κοινό που συρρέει στα γήπεδα περνάει ένα ευχάριστο δίωρο παρακολουθώντας θέαμα και κυρίως ανταγωνισμό. Αυτό, σαφώς, «αντανακλάται» στον μέσο όρο εισιτηρίων της εκάστοτε λίγκας, κατ’ επέκταση στα έσοδα μιας ομάδας, άρα και στους παίκτες που αποκτά προκειμένου να ενισχυθεί.
Εχοντας αφήσει πίσω τον πρώτο γύρο, τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης μπαίνουν στο κρίσιμο δεύτερο μισό της τελικής ευθείας, χωρίς να είναι γνωστός ο πρωταθλητής στα περισσότερα από αυτά. Με εξαίρεση τη Γερμανία, όπου η Μπάγερν Μονάχου έχει ξεφύγει αρκετά από τους διώκτες της και την Ιταλία όπου η Γιουβέντους εκμεταλλεύεται την κάμψη των Ιντερ και Μίλαν, στους υπόλοιπους «μαραθωνίους» οι δρομείς τρέχουν ώμο με ώμο. Και σε αρκετές περιπτώσεις είναι περισσότεροι από δύο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Αγγλία. Ανέκαθεν, στην Πρέμιερ Λιγκ των 38 αγωνιστικών υπήρχε πρόσφορο έδαφος για ανατροπές και εκπλήξεις. Επειτα από 22 αγώνες για κάθε ομάδα, μπροστά από τα φαβορί των Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι, έχει καθηλωθεί αναπάντεχα η Αρσεναλ, που φάνταζε ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Με μόνη υπέρβαση του μπάτζετ της τον Εζίλ, ο Αρσέν Βενγκέρ μετέτρεψε τις αρχικές γκρίνιες σε επιφωνήματα θαυμασμού, επισκιάζοντας τον Ζοζέ Μουρίνιο και τα εκατομμύρια της Σίτι.
Ομάδα – έκπληξη… βασανίζει και το δίπολο της Ισπανίας, όπου Μπαρτσελόνα και Ρεάλ δεν μπορούν να απαλλαγούν από την… ανεπιθύμητη Ατλέτικο. Η ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε μπορεί να μην αντέξει τον ανταγωνισμό των υπόλοιπων 18 αγωνιστικών, αλλά μέχρι στιγμής φιγουράρει στην πρώτη θέση, μαζί με την Μπαρτσελόνα και δείχνει την πλάτη της στη συμπολίτισσα Ρεάλ.
Πρέμιερ Λιγκ και Πριμέρα Ντιβιζιόν δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε στο ελάχιστο με την ελληνική Σούπερ Λιγκ. Η πορτογαλική λίγκα, όμως, θα μπορούσε να θεωρηθεί πιο κοντά στα μέτρα μας. Μπενφίκα με 39, Σπόρτινγκ Λισσαβώνας με 37 και Πόρτο με 36 βαθμούς οδηγούν την κούρσα του τίτλου και αναγκάζουν σε κάθε αγωνιστική τους φιλάθλους τους να αδημονούν για τα αποτελέσματα (και) του αντιπάλου. Η Πόρτο μπορεί να έχει κατακτήσει τα εννιά από τα τελευταία 11 πρωταθλήματα της Πορτογαλίας, αλλά αυτό δεν την έχει καθιερώσει ως τη μία και μοναδική υπερδύναμη της χώρας.
Παρόμοιο σκηνικό έχει στηθεί και στην Ολλανδία, με τον πρωταθλητή από το 2011 Αγιαξ να τα βρίσκει σκούρα και φέτος, έχοντας κοντά του τη Βίτεσε, την Τβέντε, αλλά και τη Φέγενορντ. Και όλα αυτά σε μία χρονιά κατά την οποία η δεύτερη δύναμη της χώρας, η Αϊντχόβεν, βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στη μέση του βαθμολογικού πίνακα.
Ξεχωριστή περίπτωση μπορεί να αποτελέσει η Γαλλία. Εκεί, από την αρχή φαινόταν πως θα δημιουργηθεί ένα… ταγκό ανάμεσα στην Παρί Σεν Ζερμέν και τη Μονακό, ωστόσο, τα εκατομμύρια των Αράβων της παριζιάνικης ομάδας φαίνονται πιο ισχυρά από εκείνα του Ρώσου μεγιστάνα Ντιμίτρι Ριμπολόβλεφ, ο οποίος φέτος επανέφερε την ομάδα στα μεγάλα σαλόνια.
Είναι αλήθεια πως η σύγκριση δυναμικότητας με αυτά τα πρωταθλήματα βάζει πολύ ψηλά τον πήχυ της Σούπερ Λιγκ, η οποία σίγουρα θα ήθελε να βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ελβετία, το Βέλγιο ή χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας. Ακόμα κι εκεί, όμως, παρότι το ενδιαφέρον για ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο μειωμένο απ’ ό,τι στην Ελλάδα, ο ανταγωνισμός δεν εξαφανίζεται πριν από την ολοκλήρωση της… πρώτης αγωνιστικής.
Το πρωτάθλημα της παραμονής
Ενα στοιχείο στο οποίο η ελληνική Σούπερ Λίγκα θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τα υπόλοιπα μεγάλα πρωταθλήματα θα ήταν η «μάχη» του υποβιβασμού. Και φέτος οι ομάδες που συνωστίζονται στην ουρά του ελληνικού πρωταθλήματος είναι αρκετές, αλλά θα ήταν πολύ συναρπαστικότερη η εξέλιξη αν ξέραμε πόσες από αυτές θα «έπεφταν» από την κατηγορία. Η παγκόσμια αυτή πρωτοτυπία αφαιρεί κι άλλο κύρος από το ελληνικό πρωτάθλημα, το οποίο σε λίγο καιρό μάλλον θα… ντρέπεται να κοιτάξει στα μάτια τα υπόλοιπα της Ευρώπης. Οι λίγκες της Γηραιάς Ηπείρου φαντάζουν το ίδιο ανταγωνιστικές, ακόμη κι αν… αναποδογυρίσουν τη βαθμολογία τους. Με εξαίρεση τη Χαρτς στη Σκωτία, η οποία έχει τιμωρηθεί με αφαίρεση 15 βαθμών και έχει ήδη υποβιβαστεί, οι υπόλοιπες δικαιούνται να έχουν βάσιμες ελπίδες παραμονής.
Ενδεχομένως, το πιο δύσκολο έργο, μετά τον Αρη στην Ελλάδα να το έχει η Αζαξιό στη Γαλλία, η οποία βρίσκεται 8 βαθμούς μακριά από τη ζώνη του υποβιβασμού. Δύσκολο έργο έχει και η Μπέτις στην Ισπανία, αλλά το -5 από τον… αφρό φαντάζει πολύ μικρό σε μία λίγκα όπως η Πριμέρα Ντιβιζιόν. Ούτε μία ούτε δύο, αλλά 11 είναι οι υποψήφιες στην Αγγλία! Οι τρεις ουραγοί (Γουέστ Χαμ, Σάντερλαντ, Κάρντιφ) έχουν από 18 βαθμούς, μόλις έξι λιγότερους από τη 10η Αστον Βίλα. Οκτώ είναι οι ομάδες που στην Ιταλία «φλερτάρουν» με τη δεύτερη κατηορία, επτά στην Πορτογαλία και πέντε στην Ολλανδία. Αν στην Ελλάδα υποθετικά έπεφταν τρεις σύλλογοι, θα μιλούσαμε για 11 που κινδυνεύουν, αφού σε πρωτάθλημα 18 ομάδων, οι βαθμοί της σωτηρίας μπορεί να κυμανθούν και πάνω από τους 35.