Η πρώτη γεύση από την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, στο ξεκίνημα του Nations League, θα μπορούσε, επιεικώς, να χαρακτηριστεί… άνοστη. Απέναντι σε μία αντίπαλο που δεν μπορούσε να αλλάξει περισσότερες από τρεις πάσες, δεν έπεισε πως μπορεί ο Ελληνας φίλαθλος να περιμένει κάποια ανάκαμψη στο μέλλον.
Ηδη βρισκόμαστε στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας αυτής της διοργάνωσης και οι πιθανότητες να ανεβούμε είναι λιγότερες, από το να υποβιβαστούμε και να πιάσουμε πάτο. Και γιατί να μη συμβεί αυτό;
Οταν η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, είτε από άγνοια ή ανικανότητα, είτε επειδή για δικούς της λόγους θεωρεί πως όλα βαίνουν καλώς στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα; Το ίδιο έδειξε πως πίστευε και ο ομοσπονδιακός προπονητής, αφού αποφάσισε να παρέμβει με αλλαγές στο 77΄ και 87΄. Οσο για το τι ενδεκάδα παρέταξε και τι αλλαγές έκανε, αποτελούν δικές
του επιλογές και κάποια στιγμή ίσως τις δικαιολογήσει.
Φυσικά, και αυτό ακόμα αν γίνει, θα είναι… κατόπιν εορτής, αφού ήδη χάθηκαν δύο βαθμοί, όπως έχουν χαθεί πολλοί από τους προκατόχους του, που οδήγησαν την πάλαι ποτέ πρωταθλήτρια Ευρώπης στην απαξίωση. Βέβαια, αυτοί που την προκάλεσαν, ποτέ δεν λογοδότησαν, όπως και οι παράγοντες που πέρασαν από την ΕΠΟ.
Θα πείτε, ευλόγως, πού και σε ποιον να λογοδοτήσουν, αφού φτάσαμε στο σημείο να θεωρεί η πλειοψηφία του αθλητικού Τύπου «κέρδος» τον ένα βαθμό στη Λιουμπλιάνα. Θεωρώ πως αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο. Η αποφυγή σκληρής, αλλά σωστής κριτικής και η αναζήτηση ευθυνών για τις επιλογές του Φαντ Σιπ.
Αύριο, έχουμε το δεύτερο παιχνίδι με έναν άλλον… γίγαντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αν και σε αυτό, στην Πρίστινα με το Κόσσοβο, παρουσιάσουμε την ίδια εικόνα, τότε καλύτερα να πάψουμε να ασχολούμαστε με αυτήν την Εθνική.