Για άλλη μία φορά δείχνουμε πόσο μας αρέσουν οι υπερβολές. Αφορμή οι τρεις αγώνες των Ευρωπαίων μας. Δύο νίκες με το ίδιο ευρύ σκορ και μία ήττα, επίσης με μεγάλη διαφορά τερμάτων, έδωσαν την ευκαιρία σε Τύπο και «σχολιαστές» των μέσων μαζικής επικοινωνίας να… ξεσπαθώσουν. Ο πρώτος, για να διατηρήσει την οπαδική πελατεία του και οι δεύτεροι από τον φανατισμό και το μίσος κατά των αντιπάλων.
Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν αυτοί, αλλά αν από όλο αυτό τον θόρυβο επηρεάζονται παράγοντες, παίκτες και προπονητές των ομάδων. Και επειδή είναι αποδεδειγμένο πως στη χώρα μας συμβαίνει αυτό, φοβάμαι, όπως τις περισσότερες φορές, η προσγείωση μπορεί να είναι απότομη.
ΠΑΟΚ και ΑΕΚ πέτυχαν το αυτονόητο, απέναντι σε αντιπάλους που οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα ήταν τεράστια αποτυχία. Παρέμειναν σε τροχιά πρόκρισης και τίποτα περισσότερο. Ούτε ο Γκαρσία έχει μαγικό ραβδί για να κάνει… Μπάγερν σε μία εβδομάδα την ομάδα της Θεσσαλονίκης, ούτε οι παίκτες της ΑΕΚ έβαλαν με δύο – τρεις εμφανίσεις υποψηφιότητα για το «χρυσό παπούτσι».
Σίγουρα οι δύο «Δικέφαλοι» δείχνουν να βρίσκονται σε περίοδο αγωνιστικής ανάκαμψης κι αυτό δίνει βάσιμες ελπίδες για την συνέχεια. Ομως μέχρι εκεί.
Στην άλλη πλευρά. Ο Ολυμπιακός μετά τις θριαμβολογίες για τη νίκη του επί της Μαρσέιγ, δέχθηκε πέντε γκολ σε δύο αγώνες και ισάριθμες ήττες. Οσο κι αν υπάρχουν οι κατά διαστήματα καλές εμφανίσεις του σ’ αυτά τα παιχνίδια. Οσο κι αν δεχθούμε πως θα μπορούσε να πάρει τουλάχιστον ένα βαθμό από τους δύο αγώνες, αποδείχθηκε πως απέχει πολύ από μία ομάδα που θα μπορεί να ποντάρουν πάνω της τα λεφτά τους οι παίκτες του στοιχήματος στα ευρωπαϊκά ματς.
Αυτό όμως δεν συνεπάγεται πως πρέπει να τα… βάψουν μαύρα στο λιμάνι. Ο Μαρτίνς έχει βάλει το καράβι σε σωστή ρότα και όποιες αναταράξεις υπάρξουν, είναι απαραίτητο να συνεχίσει προς τον προορισμό του.