Το ελληνικό ποδόσφαιρο στις διεθνείς διοργανώσεις, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, βρέθηκε εκεί όπου αξίζει να είναι.
Τώρα, αν οι κάθε είδους… καλοθελητές προσπαθούν να «χρυσώσουν το χάπι» των αποκλεισμών του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, και τη μετά κόπων και βασάνων πρόκριση του Ολυμπιακού, επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε άλλους, πλην των αποκλειστικά υπευθύνων, μόνο κακό κάνουν σε αυτούς που εξυπηρετούν.
Αυτό το διαπιστώσαμε σε όσα έγιναν στην ΑΕΚ, έπειτα από τις ήττες με Ζόρια και Παναθηναϊκό. «Τελειωμένο» τον είχαν τα «ρεπορτάζ» τον Μάσιμο Καρέρα. Η ημερομηνία… λήξης του ήταν έως τον αγώνα της Τετάρτης με τον Ολυμπιακό.
Με νίκη έμενε, με ήττα αποχαιρετούσε τη χώρα μας. Αλήθεια; Πώς μπορεί με τέτοια… τελεσίγραφα να έχει καθαρό μυαλό ένας τεχνικός και να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του;
Ευτυχώς για την Ενωση, ο Δημήτρης Μελισσανίδης είναι παράγοντας από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που ξέρουν την μπάλα, από την καλή και την ανάποδη. Θεωρώ πως κανείς δεν είναι σε θέση να του επιβάλει άλλη άποψη πέρα από τη δική του.
Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι παίκτες έχει στη διάθεσή του ο Iταλός και μέχρι τι στόχους μπορεί να πετύχει με αυτούς. Κι αυτοί εντοπίζονται εντός συνόρων. Εξάλλου, αυτούς δεν επικαλούνται όλοι όταν έρχονται τα… ευρωπαϊκά χαστούκια;
Γι’ αυτό και προστάτευσε τον Καρέρα. Η απόλυσή του, αν τελικά γίνει κάποια στιγμή, δεν θα οφείλεται στις άσχημες τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας και τα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά στο όταν πιστέψει ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ πως ο προπονητής του έχει το απαραίτητο υλικό, αλλά δεν μπορεί να το διαχειριστεί, ώστε να κάνει την οποιαδήποτε υπέρβαση.