Ο Ολυμπιακός, στα προγνωστικά των περισσοτέρων, θεωρείται ήδη πρωταθλητής και για αυτήν την περίοδο. Οι τελευταίες του εμφατικές νίκες και παράλληλα οι απώλειες του ΠΑΟΚ δημιουργούν την αίσθηση πως αν δεν αποδειχθούν αυτόχειρες, οι «ερυθρόλευκοι» θα κατακτήσουν πολύ άνετα και τον 46ο τους τίτλο. Υπάρχουν φυσικά και ο Αρης και η ΑΕΚ. Ομως, θεωρώ πως ο βασικός αντίπαλος της ομάδας του Πειραιά στην τελική ευθεία θα είναι ο «Δικέφαλος του Βορρά».
Σίγουρα οι… οιωνοί είναι καλοί για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς. Αλλά, πέρα από κάθε πρόβλεψη, στο ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί πως ποτέ δεν μπορεί να οριστικοποιηθεί ένα αποτέλεσμα πριν από τη λήξη του αγώνα ή της μαθηματικής κατάκτησης του πρωταθλήματος. Ειδικά όταν διανύουμε μία πολύ περίεργη και απρόβλεπτη περίοδο λόγω της πανδημίας.
Υπάρχει ακόμα ένας, σχεδόν ολόκληρος δεύτερος γύρος και επιπλέον τα πλέι οφ. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει ποιες μπορεί να είναι οι απώλειες, όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και των άλλων ομάδων, λόγω πιθανών κρουσμάτων. Και ποιες ισορροπίες μπορούν να ανατραπούν.
Τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα αγώνων έχουν αποδείξει πως δεν υπάρχουν ακλόνητα φαβορί. Επιπλέον, για όλους έχει πάψει να υφίσταται το καθοριστικό πλεονέκτημα της έδρας, αφού δεν υπάρχει κόσμος στις εξέδρες, που θα «σπρώξει» τον γηπεδούχο.
Γεννάται ακόμα το ερώτημα σε τι κατάσταση θα είναι οι αγωνιστικοί χώροι των γηπέδων, των οποίων ο χλοοτάπητας με μία βροχή μετατρέπεται σε βούρκο; Κάτι που σίγουρα μπορεί να δυσκολέψει τη ζωή των νταμπλούχων απέναντι σε ομάδες που θα αντιπαρατάξουν τη δύναμη στην τεχνική.
Ολα αυτά πιθανόν να ανατρέψουν τα μέχρι σήμερα προγνωστικά και να αρχίσουν τα πλέι οφ με μικρότερες βαθμολογικές διαφορές από αυτές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Οπότε ο τίτλος να κριθεί στο… φώτο φίνις.