Δύο πολύκροτες δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν το επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο φαίνεται να τελείωσαν, τουλάχιστον μέχρι… νεωτέρας. Βλέπετε εδώ είναι Ελλάδα και δυστυχώς πίσω από κάθε απόφαση οι αντίδικοι πάντα βλέπουν πολιτικά, οικονομικά και συλλογικά συμφέροντα. Για αυτό και οι δύο αποφάσεις θεωρήθηκαν από τους «ηττημένους» σκάνδαλο και από τους «νικητές» δικαίωση.
Φυσικά δεν είναι αδικαιολόγητοι, αφού εδώ και δεκαετίες τις εκάστοτε κυβερνητικές αλλαγές, ακολουθούσαν και σίγουρα θα συνεχιστεί αυτό, μεθοδεύσεις ώστε σε όλα τα κέντρα αποφάσεων να τοποθετηθούν ή να εκλεγούν οι αρεστοί στους κυβερνώντες. Και επομένως όποιος σύλλογος, ΠΑΕ και ΚΑΕ, τα είχε καλά με την κυβέρνηση, αποσκοπούσε στη μεροληπτική μεταχείριση. Η «συνήθεια» αυτή έγινε καθεστώς μετά τη μεταπολίτευση.
Ετσι, ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν πλέον στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ειδικά όταν αυτή καλείται να αποφασίσει για ποινές που αφορούν παραβάσεις στον χώρο των επαγγελματικών αθλημάτων, όπου υπάρχουν τα οικονομικά συμφέροντα. Αν τώρα προσθέσουμε και το περίφημο «πολιτικό κόστος» που αναγκάζει τις εκάστοτε κυβερνήσεις να παρεμβαίνουν, για να μη δυσαρεστήσουν τους «δικούς» τους, φτάσαμε στο σημείο η κάθε απόφαση να χαρακτηρίζεται… «μαϊμού».
Η τακτική αυτή, σε συνδυασμό και με την οικονομική κρίση, οδήγησε όχι μόνο το ποδόσφαιρο αλλά και το μπάσκετ στην απαξίωση, με τα γνωστά αποτελέσματα. Στο πρώτο οι ομάδες μας να παίζουν του χρόνου σε αχαρτογράφητες ποδοσφαιρικά ευρωπαϊκές χώρες και στο δεύτερο οι πάλαι ποτέ δύο κορυφαίες στη Γηραιά Ηπειρο να αγωνίζονται για να μην πιάσουν… πάτο.
Ας πάρουν, λοιπόν, όλοι τη σωστή απόφαση. Ας φύγουν από τις δικαστικές αίθουσες και να επιστρέψουν στους αγωνιστικούς χώρους.