Το… Κουτί της Πανδώρας άνοιξε στην Αγγλία η ήττα στα πέναλτι από την ανώτερη Ιταλία στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος προχθές το βράδυ στο Γουέμπλεϊ.
Η ομάδα του Ρομπέρτο Μαντσίνι, κατά γενική ομολογία η πληρέστερη και πιο ελκυστική ομάδα του τουρνουά, κατέκτησε το δεύτερο τρόπαιο της Ιταλίας στον θεσμό, 53 έτη μετά το πρώτο, σκορπώντας ανείπωτη χαρά στην ταλαιπωρημένη από τον κορωνοϊό γειτονική χώρα, καθώς και στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης αν κρίνει κανείς από τα σχόλια στον Τύπο, ενώ στην Αγγλία η αισιοδοξία για το πρώτο ευρωπαϊκό στέμμα έδωσε τη θέση της στις γνωστές ασθένειες του έθνους που γέννησε το ποδόσφαιρο.
Με ήρωα τον Τζανλουίτζι Ντοναρούμα, η Ιταλία νίκησε την Αγγλία με 3-2 στα πέναλτι, μετά το 1-1 του κανονικού αγώνα και της παράτασης, καθώς ο Ιταλός πορτιέρε έπιασε δύο πέναλτι και αναδείχθηκε, προς έκπληξη πολλών, κορυφαίος παίκτης (όχι μόνο τερματοφύλακας) του τουρνουά των 11 διοργανωτριών χωρών.
Παίζοντας ουσιαστικά στην έδρα της Αγγλίας, οι Ιταλοί έκαναν το παιχνίδι τους και κατέστησαν τον Ρομπέρτο Μαντσίνι τον δεύτερο προπονητή που κατακτά τίτλο και με ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ και με εθνική ομάδα, μετά τον σερ Αλφ Ράμζι. Παρά το πρωτάθλημα που πήρε, πάλι στην ίδια πόλη, με την Τσέλσι ο Μαντσίνι δήλωσε μετά τον προχθεσινό τελικό ότι «κάτι μου χρωστούσε κι εμένα η τύχη», αναφερόμενος στην απώλεια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τη φανέλα της Σαμπντόρια, στο παλιό Γουέμπλεϊ.
Η Ιταλία ξενύχτησε στους δρόμους και στις πλατείες πανηγυρίζοντας, παρά τους περιορισμούς για τον κορωνοϊό, με κάποιους να μιλούν για… ευρωντάμπλ της Ιταλίας, μετά και τη νίκη στη Eurovision τον Μάιο. Η αποστολή της «Σκουάντρα Ατζούρα» έγινε δεκτή χθες το απόγευμα στο προεδρικό μέγαρο από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα και από τον πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι. Ο Τζόρτζιο Κιελίνι αφιέρωσε το τρόπαιο στον Ντάβιντε Αστόρι, βασικό μέλος της εθνικής Ιταλίας, που έφυγε από τη ζωή αιφνίδια τον Μάρτιο του 2018 από καρδιακό επεισόδιο σε ηλικία 31 ετών.
Από την άλλη πλευρά, και σε αντίθεση με το μήνυμα της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας που αποδέχθηκε με χάρη την ήττα ως μέρος του παιχνιδιού «που δημιούργησε ιστορίες και φιλίες», η αγγλική κοινωνία του 21ου αιώνα έβγαλε με την ήττα το χειρότερο πρόσωπό της. Οι αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν υπερβολικά αρνητικές, ξεπερνώντας τα όρια σε πολλές περιπτώσεις που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης. Στους δρόμους των αγγλικών πόλεων επικρατούσε επί ώρες πανικός, με την αστυνομία να προβαίνει σε 49 συλλήψεις την ημέρα του τελικού, πριν και μετά τον αγώνα.
Ο αγγλικός Τύπος, ελάχιστα πιο συγκρατημένος, αναζήτησε κι αυτός εξιλαστήρια θύματα, με σφοδρότατη κριτική κατά του Αγγλου τεχνικού Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, του ανθρώπου που επανέφερε σε υπόληψη τα «τρία λιοντάρια» τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Μηδενισμός χωρίς αιτία εις βάρος προπονητή και παικτών λες και είναι κανείς αλάνθαστος και φυσικά η διαχρονική φιλολογία για την «κατάρα των πέναλτι».
Στην Ευρώπη παραλλήλισαν σε Ιταλία και Ισπανία την ήττα των Αγγλων με εκείνη των Βραζιλιάνων στο Μαρακανά το 1950, γράφοντας τον τίτλο «Γουεμπλεϊάσο», ενώ η Equipe στο Παρίσι έγραψε ότι οι Ιταλοί ήταν «ανίκητοι».
Οσο για τον Τύπο στη Σκωτία, το γλέντι του χθες συναγωνιζόταν αυτό των Ιταλών, με τους πιο ήπιους τίτλους να χαρακτηρίζουν τους Αγγλους «αιωνίως χαμένους».
Στο ποδόσφαιρο βέβαια όλα είναι… «δανικά»: Στη Δανία, που άδικα αποκλείστηκε στα ημιτελικά από το μακροβούτι του Ραχίμ Στέρλινγκ στον ημιτελικό της περασμένης Τετάρτης, μια δηκτική δήλωση του τερματοφύλακα Κάσπερ Σμάιχελ κυκλοφορεί έντονα τα τελευταία 24ωρα: Ακούγοντας το περιβόητο σύνθημα των Αγγλων «Το ποδόσφαιρο γυρίζει σπίτι (Football’s coming home)» διερωτήθηκε, «γιατί, πότε ήταν σπίτι;».
Το σύνθημα αυτό πλέον στοιχειώνει τους Αγγλους, αφού μετά την αποτυχία στο Euro ’96, όταν και γεννήθηκε ως στίχος του επίσημου τραγουδιού της τότε Εθνικής Αγγλίας, χαρακτηρίζει πλέον και το Euro 2020, και μάλιστα με την παραλλαγή «It’s Coming Rome», δηλαδή έρχεται στη Ρώμη.