Τη λέξη «όχι» αξιοποίησε με μεγάλη αποτελεσματικότητα η Αμερικανίδα αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής Σιμόν Μπάιλς, εξηγώντας τους λόγους της αποχώρησής της από δύο τελικούς στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, που αφορούν την προστασία της ψυχικής και της σωματικής της υγείας.
Το «όχι» της Μπάιλς συγκλόνισε τη διοργάνωση και λειτούργησε σαν αυστηρή προειδοποίηση προς τον κόσμο του πρωταθλητισμού. Η άρνησή της έδειξε επίσης ότι οι αθλητές είναι πιο έτοιμοι από ποτέ να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Η Μπάιλς είναι η καλύτερη αθλήτρια γυμναστικής όλων των εποχών. Κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια στο Ρίο πριν από πέντε χρόνια και αναμενόταν να επιστρέψει με τουλάχιστον τρία ακόμη από το Τόκιο. Η απόφασή της, όμως, να προτάξει την ψυχική και σωματική της υγεία σε έναν χώρο ο οποίος εμπορευματοποιεί τους αθλητές και απαιτεί διακρίσεις από αυτούς ανεξάρτητα από το τίμημα, υπήρξε σημαντικότερη από κάθε μετάλλιο της καριέρας της. Η Μπάιλς αμφισβήτησε την ίδια τη λειτουργία του συστήματος. Το «όχι» της σήμαινε: «αρκετά».
Επρόκειτο για μία κίνηση προσωπικής αντίστασης, με την οποία η αθλήτρια ύψωσε τείχος μεταξύ της ίδιας και των αγωνιστικών απαιτήσεων της εθνικής ομάδας. Η κίνησή της θυμίζει περισσότερο την άρνηση παικτών και παικτριών των ομοσπονδιών μπάσκετ των ΗΠΑ, που αρνήθηκαν να παίξουν στον απόηχο δολοφονιών Αφροαμερικανών από την αστυνομία. Η άρνηση της Μπάιλς ακολουθεί την απρόσμενη ήττα της τενίστριας Ναόμι Οσάκα, η οποία είχε καταγγείλει την άνοιξη τις πιέσεις που υφίστατο, όπως και άλλοι αθλητές, και τις ψυχικές επιπτώσεις των πιέσεων αυτών.
Η Μπάιλς προσήλθε στη διοργάνωση έχοντας ήδη εκθέσει αμφιβολίες για τις μεθόδους της αμερικανικής ομοσπονδίας γυμναστικής. «Νιώθω πολλές φορές ότι κουβαλάω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου. Οι Ολυμπιακοί δεν είναι κάτι το αστείο», είχε γράψει πρόσφατα η 24χρονη Μπάιλς στην προσωπική της σελίδα στο Facebook.
Η αθλήτρια δεν είχε διστάσει να μιλήσει για τη σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη στα χέρια του έγκλειστου πλέον ιατρού Λάρι Νάσαρ με θύματα κορίτσια, αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής, αλλά και για την ψυχολογική κακοποίηση από μέρους της προπονητικής ομάδας. Η Μπάιλς επέλεξε συνειδητά να εξασφαλίσει την πρόκρισή της στο Τόκιο, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να ακουστεί η φωνή της. Η Αφροαμερικανή αθλήτρια, πάντα πρόθυμη να μιλήσει κατά του ρατσισμού, μεταφέρει το ιστορικά μεγάλο βάρος του συστημικού ρατσισμού στις αμερικανικές αθλητικές ομοσπονδίες.
Αντί να επιλέξει να προωθήσει τα συμφέροντα της φυλής της, όπως θα έκανε κερδίζοντας νέα χρυσά μετάλλια, η Μπάιλς επέλεξε να πει «όχι», γνωρίζοντας τι θα ακολουθούσε. Οπως αναμενόταν, η αθλήτρια έπεσε αμέσως θύμα συντονισμένης επίθεσης από όσους επιθυμούν από τον αθλητισμό και την κοινωνία να πάψουν να εξελίσσονται, απαιτώντας από τους πρωταθλητές να διατηρούν τη σιωπή τους απέναντι σε κάθε αδικία. Οι επικριτές της, στην πλειονότητά τους λευκοί άνδρες, υπογράμμισαν ότι η Μπάιλς δεν είχε στόφα πραγματικού ολυμπιονίκη, αφού δεν άντεξε την πίεση. Η πράξη της υπήρξε, όμως, απλή και θαρραλέα και πιο σημαντική από κάθε της μετάλλιο.