Δύο πολύ κρίσιμα παιχνίδια δίνει, σήμερα με το Κόσοβο και την Τετάρτη με τη Σουηδία, η εθνική ποδοσφαίρου, στην προσπάθειά της να βρεθεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, έπειτα από τη φιλική ήττα από την Ελβετία, οι προβολείς της δημοσιότητας να είχαν στραφεί στην ομάδα, στα προβλήματά της και στο κατά πόσον είναι έτοιμη για αυτούς τους αγώνες.
Ομως, για άλλη μια φορά αποδείχθηκε πως το συλλογικό ενδιαφέρον είναι πάνω από το εθνικό. Η μεγάλη πλειονότητα του αθλητικού και όχι μόνο Τύπου στάθηκε στην απόδοση του νεοαποκτηθέντος παίκτη της ΑΕΚ Στίβεν Tσούμπερ, που πράγματι έκανε μια θαυμάσια εμφάνιση. Ηταν όμως αυτό το ζητούμενο από αυτή την αναμέτρηση; Σίγουρα όχι.
Βλέπετε, όμως, η «Γαλανόλευκη» δεν πουλάει. Αντιθέτως, οι… ξύλινοι τίτλοι για «παικταράδες» και «μεσσίες» που θα αλλάξουν το επίπεδο των ομάδων μας είναι σε ημερήσια διάταξη αυτή την περίοδο των μεταγραφών. Και η επισήμανση δεν αφορά τον θαυμάσιο Ελβετό ποδοσφαιριστή που μου έδωσε την αφορμή, αλλά όσους κατά καιρούς έχουν παρελάσει από τη χώρα μας και έφυγαν χωρίς να δικαιολογήσουν τις υποδοχές στα… αεροδρόμια.
Το άλλο Σαββατοκύριακο, επιτέλους, αρχίζει το πρωτάθλημα. Είναι η στιγμή που ο «κάθε κατεργάρης θα βρεθεί στον πάγκο του». Είναι η ώρα της αλήθειας, που η αξία του κάθε αθλητή αποδεικνύεται μέσα στο γήπεδο. Εκεί δεν χωρούν υπερβολές.
Γι’ αυτό θα είναι πολύ καλύτερο και εποικοδομητικό να ασχοληθούμε οι πάντες, πραγματικά, σε διάρκεια και βάθος, με την Εθνική, που είναι και ο καθρέπτης του ποδοσφαίρου μας. Η περιστασιακή ενασχόλησή μας μ’ αυτήν δεν βγάζει πουθενά. Ειδικά όταν ακόμα και το εθνικό μας συγκρότημα γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης, συλλογικών και πολιτικών διαφορών.