Εκεί που πας να πεις «δόξα τω Θεώ»για την Εθνική μας, αρχίζεις πάλι το… βοήθα Παναγιά! Μια καλή εμφάνιση, ένα θετικό αποτέλεσμα αντί να την ωθήσει προς τα πάνω, λες και ένα χέρι την τραβάει προς τα κάτω.
Ειδικά στο τελευταίο παιχνίδι με τη Σουηδία δεν χρειάστηκαν περισσότερα από δεκαπέντε λεπτά, μεταξύ των ημιχρόνων, για να παρουσιάσει τον κακό της εαυτό, στο δεύτερο.
Σίγουρα οι αιτίες της κατάρρευσης βρίσκονται αλλού και θα πρέπει να αναζητηθούν από το τεχνικό επιτελείο, αν παραμείνει το ίδιο. Γιατί, όπως άλλωστε είχα σημειώσει, έπειτα από τη νίκη στο πρώτο ματς με τους Σουηδούς, δεν είναι απίθανο οι διθύραμβοι, για τον Φαντ Σιπ να μετατραπούν σε αποδοκιμασίες στην πρώτη… στραβή.
Θεωρώ πως η αλλαγή προπονητή δεν είναι πανάκεια. Ειδικά αν ο αντικαταστάτης του δεν θα έχει τις προδιαγραφές πως είναι καλύτερός του. Εξάλλου, ο ίδιος δεν καθόταν στον πάγκο και στα τελευταία δύο νικηφόρα παιχνίδια και στα δύο ημίχρονα στο Friends Arena της Στοκχόλμης;
Αν κάπου θα πρέπει να «ψαχτεί»ο Ολλανδός, είναι στις επιλογές ποδοσφαιριστών. Είναι πολύ θετικό πως ο μέσος όρος ηλικίας αυτής της ομάδας είναι πολύ μικρός. Αλλά στα νιάτα πρέπει να συνδράμει και η εμπειρία. Δεν νομίζω πως ο σχεδιασμός είναι κακός. Η εκτέλεσή του πάνω στο χορτάρι πάσχει…
Είναι λοιπόν απαραίτητο, με υπομονή, χωρίς εγωισμούς, συλλογικά κριτήρια και περισσότερο χωρίς πιέσεις και πιθανόν επεμβάσεις από κύκλους που εκπροσωπούν ποδοσφαιριστές, να γίνει μια μικρή… παρέμβαση στο ρόστερ. Υπάρχει το υλικό και εντός και εκτός συνόρων, που θα ενισχύσει και θα βοηθήσει αυτή την ομάδα.
Μπορεί η συμμετοχή στο Παγκόσμιο του Κατάρ να αποτελεί πλέον παρελθόν, αλλά υπάρχουν οι μελλοντικές διοργανώσεις.