Το μπάσκετ έχει κάτι που το διαχωρίζει από τα άλλα κορυφαία και ομαδικά αθλήματα επαφής: αθλητές και προπονητές είναι αναγκασμένοι να δίνουν «εξετάσεις» σε κάθε επίθεση και κάθε άμυνα, όταν φυσικά έχουμε να κάνουμε με ένα ντέρμπι.
Και τούτο προκύπτει διότι υπάρχει το σκορ το οποίο μεταβάλλεται συχνά, οι ισορροπίες αλλάζουν ακαριαία και η διαχείριση της στιγμής γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Σε ένα τόσο ευμετάβλητο άθλημα, όπως το μπάσκετ, μπορεί να νικά κατά συντριπτικό ποσοστό (και σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο) ο καλύτερος, όμως στα ντέρμπι δεν είναι λίγες οι φορές που ακόμη και οι πιο σίγουρες προγνώσεις έχουν πάει στον κάλαθο των αχρήστων.
Τι συνέβη λοιπόν τη Δευτέρα το βράδυ και ο «τελειωμένος» από το ευρύ οπαδικό και δημοσιογραφικό κοινό, Παναθηναϊκός, πήρε τη νίκη της δεκαετίας σε επίπεδο εντυπώσεων;
Στο κυριακάτικο ποδοσφαιρικό ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, τη διαφορά έκαναν οι παίκτες κλάσης. Μίλησαν οι… σεσημασμένοι εκτελεστές, Ελ Αραμπί και Αραούχο. Σκόραραν με το ένστικτο, οσμίστηκαν τα λάθη των αντιπάλων και χτύπησαν στην καρδιά.
Και στο ΣΕΦ, αυτός που έκανε τη διαφορά ήταν και ο πιο ποιοτικός επιθετικός που υπήρχε στο παρκέ: ο Νεμάνια Νέντοβιτς.
Ο Ολυμπιακός πήγε ορθολογικά να πάρει το ντέρμπι, βρίσκοντας τον δαιμονιώδη ρυθμό του έστω και για μερικά λεπτά, τόσο όσο χρειαζόταν για να πάρει μια διαφορά, την οποία άνοιξε ο θηριώδης Φαλ με συνεχή «ποστ απ» και την προσωρινή αδυναμία των «πράσινων» να τον αναχαιτίσουν.
Οταν η διαφορά ανέβηκε στους 14 πόντους και η προσαρμοσμένη άμυνα ζώνης του Παναθηναϊκού άρχισε να καταρρέει, «εμφανίστηκε» ο Νέντοβιτς ο οποίος αφενός άρχισε να «βομβαρδίζει» το «ερυθρόλευκο» καλάθι προσφέροντας «ξεκούραστο» και μη αντιμετωπίσιμο σκορ στην ομάδα του, αφετέρου άρχισε να »χαλάει» το μυαλό του Ολυμπιακού, τη στιγμή που όλα έδειχναν μια άνετη επικράτηση.
Ο δαιμόνιος Σέρβος, ο οποίος βρισκόταν υπό συνεχή αμφισβήτηση λόγω των συνεχών και παρατεταμένων προβλημάτων υγείας, «διάβασε» εξαιρετικά τις επιστροφές των «ερυθρόλευκων» και τους «έτρεξε» στο ανοικτό γήπεδο.
Οταν δε, δεν βρήκε διαδρόμους στο σετ παιχνίδι, χτύπησε από το «τόξο» (και πολύ μακριά από αυτό) έχοντας ήδη δοκιμάσει την… αυτοπεποίθησή του από το α’ ημίχρονο.
Ο παράγοντας Νέντοβιτς απορρύθμισε τον Ολυμπιακό που είδε τη διαφορά που είχε χτίσει με πολύ κόπο, να εξανεμίζεται και σε συνδυασμό με την κόπωση (κάτι που έδειξε και στην Πόλη απέναντι στην Εφες το τελευταίο δεκάλεπτο), ουσιαστικά παραδόθηκε στον Παναθηναϊκό, ο οποίος παρότι του «έδωσε» σουτ και βολές, πολλά από αυτά βρήκαν σίδερο.
Τα σουτ που κάποτε έβαζε ο «ψυχρός» Σπανούλης και καθόριζαν καταστάσεις, ο Ολυμπιακός, αυτή τη φορά, δεν τα βρήκε. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που πέραν του Νέντοβιτς, πήρε σκορ -όταν η μπάλα έκαιγε- από τους Παπαπέτρου, Σαντ Ρος και τον πάντα φιλότιμο Κασελάκη.
Το καλό σουτ είναι πολύτιμο διότι εκτός από σκορ, ξεκουράζει την ομάδα, ενώ είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: καθαρού μυαλού και ψυχολογίας, δουλειάς, υγειάς που αποπνέει μια ομάδα κ.α.
Και ο νικητής του ντέρμπι του ΣΕΦ, όταν η άμυνά του πήγε περίπατο, στάθηκε όρθιος από το σκορ που πήρε, το οποίο και κράτησε το μυαλό όλων καθαρό. Ο ηττημένος, είτε από κόπωση, είτε από ξάφνιασμα, είτε από το βάρος του απόλυτου φαβορί πριν από το ντέρμπι, είτε και από τα τρία, έχασε το μυαλό του, δε βρήκε σκορ και μοιραία δεν πήρε το ροζ φύλλο αγώνα.
Η αναμέτρηση των «αιωνίων» αποτέλεσε ένα καλό μάθημα και για τους δύο, οι οποίοι επιβάλλεται να το διαβάσουν προσεκτικά. Ούτε ο Παναθηναϊκός εξασφάλισε τον τίτλο, ούτε θα πάρει την Ευρωλίγκα και φυσικά ούτε ο Ολυμπιακός καταστράφηκε. Η χρονιά έχει πολύ δρόμο μπροστά της και μένει να δούμε ποιος από τους δύο θα φανεί καλύτερος… μαθητής, πάντα στο όριο των δυνατοτήτων του.