Το ελληνικό αντιντόπινγκ να ξαναγίνει αξιόπιστο
«Η Μαριλού, που είναι σαν το χλωρό χορτάρι, θέλει ψηλά ν’ ανέβει σαν δεντρί. Μα η Μαριλού είναι λυγαριά και δεν είναι κυπαρίσσι κι είναι η ρίζα της ρηχή και πολλά κλαριά δεν µπορεί να κρατήσει. Η λυγαριά µας άπλωσε κλωνιά να φτάσει εκεί που φτάνει η πλατανιά. Ηρθε βοριάς και δεν το κατάλαβε κι αυτή η τρελή ακόµα πως µονοµιάς τα πυκνά κλαριά της ξαναφίλησαν το χώµα».
Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται το υπέροχο τραγούδι του Τάκη Μωράκη, με τη φωνή της Νάντιας Κωνσταντοπούλου. Η Μαριλού αντιπροσωπεύει τους αθλητές, που επιδιώκουν, από λυγαριές, να γίνουν κυπαρίσσια ή πλατάνια. Και καταφεύγουν στο ντόπινγκ. Πολλά τα παραδείγματα και στον αθλητισμό μας, που μάλλον στάθηκε τυχερός στη δεκαετία της κρίσης. Γιατί;
Τα χρόνια αυτά άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στο ελληνικό αντιντόπινγκ, το οποίο κατέστη αναξιόπιστο διεθνώς. Διενεργούντο ελάχιστοι έλεγχοι, ενώ το εργαστήριο ελέγχου ντόπινγκ έχασε τη διεθνή διαπίστευση. Ο Εθνικός Οργανισμός Καταπολεμήσεως Ντόπινγκ, δε, βρέθηκε υπό την επιτήρηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Αντιντόπινγκ (WADA). Ευτυχώς, τα διαπιστωθέντα κρούσματα στη δεκαετία ήταν σχετικά λίγα. Επίσης, ευτυχώς, ο ΕΟΚΑΝ βγήκε προ ημερών από την επιτήρηση. Αλλά για να ξαναγίνει το ελληνικό αντιντόπινγκ αξιόπιστο απαιτείται κάτι δυσκολότερο: Το εργαστήριο να διαπιστευθεί πάλι από τον WADA.
Τα οφέλη ενδέχεται να είναι πολλά: Ανάκτηση του διεθνούς κύρους της Ελλάδος στον τομέα αυτόν. Πιθανόν οικονομικά, δεδομένου ότι τα ελληνικά δείγματα δεν θα αποστέλλονται σε ξένα εργαστήρια. Αντιθέτως, κράτη που δεν διαθέτουν διαπιστευμένο εργαστήριο θα στέλνουν δείγματα στο εγχώριο, όπως στο παρελθόν. Και, ακόμη, προφύλαξη του αθλητισμού μας από… περιπέτειες – και ο νοών νοείτω…
