Την εποχή της COVID-19, ο αθλητισμός προσπαθεί ακόμη να προσαρμοστεί και να ισορροπήσει ανάμεσα στις παρενέργειες που προκαλεί η νόσος και στις απαιτήσεις που ο ίδιος έχει. Πέρα από τα πρακτικά μέτρα, το πλέον δύσκολο κομμάτι είναι αυτό της προπονητικής και πώς αυτή καλείται να διαχειριστεί την πανδημία. Αθλητές που νοσούν, όταν επιστρέφουν στα γήπεδα δεν είναι οι ίδιοι από πλευράς επιδόσεων, η αποκατάστασή τους παίρνει χρόνο, επηρεάζοντας όλο τον σχεδιασμό, αλλά και τους συμπαίκτες τους, οι οποίοι νιώθουν ευάλωτοι. Μέσω του καθηγητή προπονητικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργοφυσιολόγου Γρηγόρη Μπογδάνη, η «Κ» προσπαθεί να μπει για λίγο στο μυαλό των προπονητών.
«Η COVID-19 επηρέασε σημαντικά τους νοσούντες αθλητές και τις ομάδες τους, κυρίως στο πρώτο στάδιο της πανδημίας. Οι προπονήσεις περιορίστηκαν και οι αθλητές έχασαν τη φόρμα τους, κάνοντας καιρό να επανέλθουν σε επιθυμητό επίπεδο. Σε μια μελέτη που κάναμε με τον καρδιολόγο κ. Τσιαχρή και μετά από μαγνητικές τομογραφίες καρδιάς στις οποίες υποβλήθηκαν αθλητές που νόσησαν, ένα ποσοστό 1% παρατηρήθηκε με ευρήματα μυοκαρδίτιδας ενώ διαπιστώθηκαν και πνευμονολογικά προβλήματα. Γι’ αυτόν τον λόγο εφιστάται μεγάλη προσοχή στον καρδιολογικό έλεγχο, πριν από την επανένταξη στη δράση», τονίζει ο κ. Μπογδάνης και συμπληρώνει: «Αλλα παραδείγματα, απόρροια της αδράνειας και ακολούθως της υπερφόρτωσης των παικτών, ήταν οι δεκάδες μυϊκοί τραυματισμοί στις ομάδες της Σούπερ Λιγκ 1 από την έναρξη της επιδημίας». Ωστόσο, υπήρξε και άλλη μία επίπτωση: «Ο φόβος για το αν ένας παίκτης θα κολλήσει από τον συμπαίκτη του, επέφερε ένα γενικό ψυχολογικό πρόβλημα στα αποδυτήρια. Αυτό εν μέρει διορθώθηκε, αρχικά με τα μέτρα προστασίας και εν συνεχεία, με τους εμβολιασμούς».
Τι δηλώνουν στην «Κ» οι άνθρωποι που παλεύουν με τις λεπτές ισορροπίες του πρωταθλητισμού και της πανδημίας.
Υστερα από δύο χρόνια… συμβίωσης με τον ιό, η αθλητική επιστήμη τον αντιμετωπίζει με μια διαδικασία σαφώς πιο έμπειρη και προετοιμασμένη. «Η εξέλιξη της νόσου με την “Ομικρον”, που έχει λιγότερα ή και καθόλου συμπτώματα, οι εμβολιασμοί, τα συνεχή μοριακά τεστ και η γνώση που αποκτήσαμε, μας έχουν βοηθήσει. Η περίοδος της καραντίνας μειώθηκε σε 5-10 ημέρες, ο αθλητής σταδιακά ξεκινά προπονήσεις και γρήγορα επανεντάσσεται. Η επανένταξη, όμως, θα πρέπει να είναι προϊόν συνολικής δουλειάς. Ο προπονητής θα πρέπει να εμπιστεύεται τους συνεργάτες του: τον γιατρό, τον εργοφυσιολόγο και τον γυμναστή, ώστε να έρθει ο αθλητής στα χέρια του στην επιθυμητή κατάσταση. Οταν τηρείται αυτή η σειρά, υπάρχει προσοχή, προνόηση και πρόληψη, τότε τα προβλήματα μειώνονται στο ελάχιστο».
Στον Αστέρα Τρίπολης έχουν νοσήσει συνολικά 16 ποδοσφαιριστές. «Τέσσερις ήταν πέρυσι και δώδεκα φέτος. Κάποιοι πέρασαν τη λοίμωξη με άσχημα συμπτώματα όπως υψηλό πυρετό, πόνους σε όλο το σώμα, άλλοι ήταν εντελώς ασυμπτωματικοί», αναφέρει ο γυμναστής της ΠΑΕ Παύλος Γκότσης. «Δεν ακολουθήσαμε το ίδιο πρωτόκολλο και για τις δύο περιπτώσεις. Οταν ο αθλητής είναι ταλαιπωρημένος, η επανενταξή του γίνεται προοδευτικά, ασχέτως αν η ομάδα τον χρειάζεται ή ο ίδιος ζητάει επίμονα να επιστρέψει. Γι’ αυτό και ο προπονητής πρέπει να είναι προσεκτικός και καθόλου πιεστικός. Σε ό,τι αφορά τους 12 που νόσησαν από τον περασμένο Ιούλιο μέχρι και τώρα, χρειάστηκε ένα διάστημα 45-60 ημερών για να επανέλθουν στην προτέρα κατάσταση».
«Είναι θέμα οργανισμού»
Ο Παναθηναϊκός είναι από τις ομάδες που έριξαν μεγάλο βάρος στην πρόληψη από την αρχή της πανδημίας. Κάθε ημέρα οι ποδοσφαιριστές υποβάλλονται σε δύο τεστ, rapid και μοριακό. Παράλληλα, η συνεργασία του επιτελείου είναι τέτοια, που κανενός από τους αθλητές που νόσησαν, ακόμη και βαριά, η αποχή δεν ξεπέρασε τις 20 ημέρες. «Μιλάμε για διαφορετικούς οργανισμούς. Παίζει ρόλο η ιδιοσυγκρασία του κάθε παίκτη και οι φυσικές ικανότητες που έχει», λέει ο γυμναστής των «πράσινων» Δημήτρης Δανιηλίδης, που καθιστά πρωτεύον μέλημα τον καρδιοαναπνευστικό έλεγχο πριν ξεκινήσει η διαδικασία επανένταξης. «Από μια ενδεχόμενη βιασύνη μπορεί να μπει σε κίνδυνο η υγεία του αθλητή. Πρέπει η είσοδός του στις προπονήσεις να γίνεται με αερόβιες ασκήσεις και σταδιακά οι εντάσεις να ανεβαίνουν. Τα μυοσκελετικά προβλήματα που ενδεχομένως προκύπτουν έχουν να κάνουν και με τη ρουτίνα κάθε ομάδας. Θεωρώ πως αν εξαιρέσει κανείς τα δύο πρώτα ματς που ο αθλητής δεν πιάνει τα γνωστά στάνταρ του, μετά τον τρίτο αγώνα, επανέρχεται στον μέσο όρο της απόδοσής του. Από τη στιγμή που επιβεβαιωθεί ένα κρούσμα, πρέπει να αντιμετωπιστεί ανθρώπινα, γι’ αυτό άλλωστε εμείς σαν κλαμπ έχουμε επιλέξει να μην ανακοινώνουμε τα ονόματα των νοσούντων».