Στην Ελλάδα έχουμε χορτάσει από λόγια. Λόγια πολιτικών ή άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής. Είναι είδος εν… επαρκεία. Εν ανεπαρκεία είναι τα έργα.
Ηταν το 2007 όταν θα άρχιζε να κατασκευάζεται νέο κολυμβητήριο στον Πειραιά. Βρισκόμαστε στο 2022 και δεν έχει συνταχθεί μελέτη. Εκτοτε ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην υδατοσφαίριση τρεις φορές στις γυναίκες και μία στους άνδρες, ενώ ήταν φιναλίστ δις σε κάθε φύλο. Διεξήχθησαν οι τελικοί της φετινής Ευρωλίγκας στο υπάρχον εθνικό κολυμβητήριο Πειραιά και, παρά τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλε ο Ολυμπιακός για να το εξωραΐσει, δεν υπήρχε επαρκής χώρος για τις απονομές, ενώ οι δημοσιογράφοι έκαναν όρθιοι τις περιγραφές, διότι καθήμενοι δεν μπορούσαν να δουν καλά τη δεξαμενή…
Και η πάλη πανηγύρισε για επιτυχίες (χρυσό μετάλλιο στους άνδρες, ασημένιο στις γυναίκες) στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Και αποκαλύφθηκε ότι ο πρωταθλητής προπονείται σε υπόγεια αίθουσα σχολείου, ενώ δίπλα υπάρχει κτίριο της ΓΓΑ, κλειστό επί 18 έτη, για το οποίο ο σύλλογος του αθλητή επί χρόνια ζητεί να το αποκαταστήσει με δικές του δαπάνες και να το λειτουργήσει. Απευθύνθηκε εις ώτα μη ακουόντων.
Η ανάπτυξη έχει αρχίσει εδώ και χρόνια στην άρση βαρών, του αθλήματος με τα δεκάδες ολυμπιακά και παγκόσμια μετάλλια. Και τόσο αναπτύσσεται –με τα λόγια των διοικούντων, βεβαίως– ώστε στους προκριματικούς αγώνες για τα πανελλήνια πρωταθλήματα παίδων, εφήβων, κορασίδων, νεανίδων, στους ομίλους της Αθήνας, στους οποίους δικαίωμα συμμετοχής είχαν 65 σωματεία, αγωνίσθηκαν 49 αθλητές και αθλήτριες. Ούτε ένας ανά σύλλογο.
Κυρίες και κύριοι, όποια ιδιότητα και αν έχετε, αφήστε, λοιπόν, τα λόγια και κάνετε έργα. Τόσο απλά.