Ο τρίτος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εξηκοστός (1060) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 10 Μαρτίου 2022 στο Albert Park της Μελβούρνης στην Αυστραλία.
Η ιστορία της πόλης
Η Μελβούρνη είναι η πρωτεύουσα και πολυπληθέστερη πόλη της αυστραλιανής πολιτείας Βικτώρια και η δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη τόσο στην Αυστραλία όσο και στην Ωκεανία. Το όνομά της αναφέρεται γενικά σε μια μητροπολιτική περιοχή 9.993 km2 (3.858 τετραγωνικά μίλια) γνωστή ως Μεγάλη Μελβούρνη περιλαμβάνοντας ένα αστικό συγκρότημα 31 τοπικών δήμων,
Η περιοχή της Μελβούρνης φιλοξενούσε Αβορίγινες για πάνω από 40.000 χρόνια και χρησίμευε ως δημοφιλής τόπος συνάντησης για τις τοπικές φυλές του έθνους Κουλίν.Το 1803 χτίστηκε ένας βραχύβιος σωφρονιστικός οικισμός στο Πορτ Φίλιπ, τότε μέρος της βρετανικής αποικίας της Νέας Νότιας Ουαλίας, αλλά η Μελβούρνη δεν ιδρύθηκε παρά μόνο το 1835, με την άφιξη ελεύθερων εποίκων από τη Γη του Βαν Ντίμενς (σημερινή Τασμανία). Ενσωματώθηκε ως οικισμός του Στέμματος το 1837 και πήρε το όνομά της από τον τότε Βρετανό πρωθυπουργό, William Lamb, 2ο υποκόμη Μελβούρνης. Το 1851, τέσσερα χρόνια αφότου η βασίλισσα Βικτώρια την ανακήρυξε πόλη, η Μελβούρνη έγινε πρωτεύουσα της νέας αποικίας της Βικτώριας. Κατά τη διάρκεια της βικτωριανής χρυσοθηρίας της δεκαετίας του 1850, η πόλη εισήλθε σε μια μακρά περίοδο άνθησης που, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1880, την είχε μετατρέψει σε μια από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες μητροπόλεις του κόσμου. Μετά την ομοσπονδιοποίηση της Αυστραλίας το 1901, χρησίμευσε ως προσωρινή έδρα της κυβέρνησης του νέου έθνους μέχρι που η Καμπέρα έγινε η μόνιμη πρωτεύουσα το 1927. Σήμερα, είναι ένα κορυφαίο οικονομικό κέντρο στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και κατατάσσεται στην 23η θέση παγκοσμίως στον Δείκτη Παγκόσμιων Χρηματοοικονομικών Κέντρων του 2021.
Η ιστορία της πίστας
Το Άλμπερτ Παρκ της Μελβούρνης είναι διάσημο για τη φιλοξενία του Γκραν Πρι της Φόρμουλα Ένα κάθε άνοιξη, αλλά έχει μια ιστορία αγώνων αυτοκινήτου που εκτείνεται πολύ πιο πίσω. Τη δεκαετία του 1950, ήταν ο χώρος όπου ο Stirling Moss πάλευε για τη νίκη με τον νεαρό Jack Brabham και άλλους σημαντικούς Αυστραλούς αγωνιστές.
Η πίστα διαμορφώθηκε κατά μήκος δημόσιων δρόμων σε πάρκο που περιβάλλει μια λίμνη – ένα πολύ καλύτερο σκηνικό από την προηγούμενη σημαντική πίστα της Μελβούρνης, το Fisherman’s Creek, το οποίο βρισκόταν δίπλα στις αποβάθρες και σε μια χωματερή σκουπιδιών! Η επίπεδη πίστα διέθετε μια σειρά από γρήγορες στροφές και αποδείχθηκε δημοφιλής στους οδηγούς. Το Γκραν Πρι της Αυστραλίας του 1953 κέρδισε ο Doug Whiteford με ένα Talbot-Lago, ενώ τους επόμενους αγώνες το 1956 κέρδισε ο Stirling Moss. Περαιτέρω αγώνες διεξήχθησαν το 1957 και το 1958, μετά από τους οποίους η τοπική αντίδραση οδήγησε σε πολιτική πίεση που έθεσε τέρμα στους αγώνες.
Και έτσι για περισσότερα από 30 χρόνια το πάρκο σιώπησε. Ωστόσο, μέχρι το 1992 οι πολιτικοί άνεμοι είχαν αλλάξει. Ο νέος πολιτειακός πρωθυπουργός Jeff Kennett ήθελε να βρει τρόπους να κάνει τη Μελβούρνη μια πιο δυναμική και ενδιαφέρουσα πόλη, σχεδιάζοντας να τονώσει τον τουρισμό και την τοπική οικονομία μέσω μιας σειράς μεγάλων διεθνών εκδηλώσεων. Στην κορυφή της λίστας ήταν η εξασφάλιση του Γκραν Πρι της Αυστραλίας από την αντίπαλη πόλη Αδελαΐδα και το τσίρκο της Φόρμουλα Ένα έφτασε κανονικά το 1996.
Πολλοί από τους αρχικούς δρόμους που χρησιμοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1950 ενσωματώθηκαν στη νέα πίστα, αν και επανατοποθετήθηκαν και τώρα διέρχονται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προστέθηκαν ορισμένα νέα τμήματα, όπως ένας μόνιμος χώρος για τα πιτ και τα γκαράζ, η ευθεία εκκίνησης/τερματισμού και η πρώτη και η τελευταία στροφή που δημιουργήθηκαν σε οικοπεδική γη.
Ολόκληρο το πάρκο επωφελήθηκε από μια επένδυση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων σε αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες είναι διαθέσιμες στο κοινό για το υπόλοιπο του έτους μόλις το τσίρκο του Grand Prix αποχωρήσει. Παρόλα αυτά, το γεγονός δεν ήταν καθολικά δημοφιλές και πραγματοποιήθηκαν διαμαρτυρίες κατά της αφαίρεσης των δέντρων κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής, αν και ένα πρόγραμμα φύτευσης άφησε στην πραγματικότητα το πάρκο με διπλάσιο αριθμό δέντρων από ό,τι είχε αρχικά.
Τα μόνιμα κτίρια pit και paddock καθώς και ο ανοιχτός χαρακτήρας μεγάλου μέρους της πίστας δίνουν σε αυτή την προσωρινή εγκατάσταση μια πολύ πιο υβριδική αίσθηση από ό,τι στις περισσότερες άλλες πίστες δρόμου ή πάρκου. Μια ασυνήθιστη ιδιορρυθμία είναι ότι, ενώ η διάταξη της σύγχρονης πίστας παραμένει αμετάβλητη, το επίσημο μήκος της έχει αλλάξει: μέχρι το 2000 μετριόταν στα 3,294 μίλια, αλλά κέρδισε 0,001 μίλια παραπάνω όταν η FIA αναθεώρησε τις μεθόδους υπολογισμού της!
Οι μεγάλες στροφές
Η πίστα ήταν σχεδόν καινούργια αφού είχε υποστεί σημαντικές αλλαγές, τέτοιες που άλλαξαν τον χαρακτήρα της. Επτά στροφές υπέστησαν αναθεωρήσεις στις αρχές του 2021, ενώ δύο στροφές εξαλείφθηκαν εντελώς. Στη στροφή 1, η πίστα έχει διαπλατυνθεί προς τα δεξιά του οδηγού κατά 2,5 μέτρα για να δοθούν καλύτερες επιλογές προσπέρασης στον πρώτο γύρο, ενώ στη στροφή 3 έχει γίνει διαπλάτυνση έως και 4 μέτρα στο εσωτερικό.
Στη στροφή 6 παρατηρείται ακόμη πιο σημαντική διεύρυνση, με το εσωτερικό της να έχει μετακινηθεί κατά 7,5 μέτρα. Αυτό θα δημιουργήσει τη μεγαλύτερη αλλαγή ταχύτητας στην πίστα- η τρέχουσα ελάχιστη ταχύτητα 149 χιλιομέτρων ανά ώρα αναμένεται να είναι 219 χιλιόμετρα το 2022.
Τα σικέιν στις στροφές 9 και 10 έχουν αφαιρεθεί εντελώς, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη ευθεία στην πίστα και μια νέα ζώνη DRS. Η στροφή 13 της αρχικής πίστας (στροφή 11 της αναθεωρημένης πίστας) υφίσταται σημαντικές αλλαγές, με την αναπροσαρμογή της Ross Gregory Drive και τη μικρή επέκταση της Lakeside Drive για τη δημιουργία μιας πιο στενής στροφής, η οποία είναι τρία μέτρα πιο πλατιά στο εσωτερικό.
Από εκεί οι οδηγοί ολοκληρώνουν το γύρο όπως πριν, μέχρι να φτάσουν στην προτελευταία στροφή, η οποία έχει διευρυνθεί κατά 3,5 μέτρα για να δημιουργηθεί ένα πιο ομαλό σύνολο στροφών.
Αλλαγές στην καμπύλη στις νέες στροφές 3, 11 και 13 για την παροχή πολλαπλών γραμμών οδήγησης, καθώς και ένα ελαφρώς διευρυμένο pit lane, ολοκληρώνουν τις τροποποιήσεις.
Εν ολίγοις η πίστα έγινε πιό γρήγορη και οι προσπεράσεις ευκολότερες.
Τα σημαντικά σημεία του αγώνα
Η κυριακάτικη συνάντηση σημαδεύτηκε από τρία αξιομνημόνευτα περιστατικά.
Ο Αλόνσο τρείς γύρους πριν το τέλος πραγματοποιεί αλλαγή ελαστικών χωρίς φανερό λόγο και παίρνει τον ταχύτερο γύρο από τον Λεκλέρ, με 1:21,320. Ο επικεφαλής μονεγάσκος επανακτά το ρεκόρ στον τελευταίο γύρο με 1:20,260, επίδοση η οποία αποτελεί και το παρθενικό ρεκόρ της πίστας. Μία παρόμοια ιστορία είχε επαναληφθεί πέρσι με αντίπαλο πρωταγωνιστή τον Χάμιλτον. Με την επιφύλαξη κάποιας καλύτερης εξηγήσεως ο Αλόνσο φαίνεται πως πάσχει από κάποιου είδους παιδικής ζήλιας. Έχει ένα παραφουσκωμένο Εγώ που θέλει να αρπάζει από τους άλλους άνευ λόγου.
Η Williams-Mercedes με τον οδηγό της Albon τερματίζει στην δέκατη θέση της τελικής κατατάξεως τηρώντας μία τακτική απελπισίας που όμως απέφερε αποτέλεσμα. Διένυσαν 57 γύρους με τα ίδια ελαστικά και εάν δεν ήταν αντίθετο στους κανονισμούς, οι οποίοι υποχρεώνουν σε τουλάχιστον μία αλλαγή, θα είχαν κατακτήσει την έβδομη θέση. Αυτός ο ένας βαθμός μπορεί να έχει μεγάλη σημασία στο τέλος της σεζόν για την τελική κατάταξη των ομάδων και να προσφέρει στην ομάδα επιπλέον χρηματική επιδότηση.
Ο Σάινθ, ο δεύτερος οδηγός της Ferrari, είχε ένα πολύ άσχημο αγωνιστικό τριήμερο. Κατετάγη ένατος στις κατατακτήριες του Σαββάτου, λόγω τεχνικών δυσκολιών και ασταθούς οδηγήσεως. Στην εκκίνηση της Kυριακής, φορώντας «σκληρά» (Hard) ελαστικά όχι μόνο δεν υπολόγισε σωστά την πρόσφυση τους στην άσφαλτο και έπεσε μερικές θέσεις πίσω, αλλά στον δεύτερο γύρο απεχώρησε του αγώνα κάνοντας τετακέ (tete a’ queue, το κεφάλι στην ουρά). Η Ferrari έμεινε χωρίς βαθμούς από τον ένα οδηγό της και τελικώς μετά την εγκατάλειψη του Φερστάπεν με τεχνικό πρόβλημα (είναι η δεύτερη φορά σε τρείς αγώνες) η “αργή” Mercedes σκαρφάλωσε στην δεύτερη θέση του πίνακα των κατασκευαστών.
Με έχετε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση
Στον 39/58 γύρο ο Χάμιλτον λέει στον μηχανικό του, μέσω της τηλεπικοινωνίας: «Με έχετε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση». Στον 23ο γύρο στον αγώνα μπαίνει επικεφαλής το αυτοκίνητο ασφαλείας, λόγω εξόδου του Φέτελ. Ο Ράσελ έχει σταθεί τυχερός και κάνει ένα χρονικά ανέξοδο pit. Έτσι βγαίνει μπροστά από τον ομόσταυλό του, Χάμιλτον, ο οποίος από εκείνη την στιγμή υποφέρει από την προσπάθεια να τον προσπεράσει. Δεν μπορεί να τα καταφέρει. Τί σημαίνουν τα λόγια του; Η εξήγηση του μετά την λήξη είναι μάλλον ανεπαρκής. «Δεν μπορούσα να παλέψω για την τρίτη θέση επειδή ο κινητήρας υπερθερμαινόταν, οπότε έπρεπε να κάνω πίσω», είπε. Ίσως εννοούσε: «Δεν έπρεπε να βάλετε για αλλαγή τον Ράσελ και να του δώσετε την δυνατότητα να βγει μπροστά μου. Και τώρα, ορίστε. Με έχετε φέρει σε δύσκολη θέση να τον προσπεράσω». Αυτό όμως δεν μπορούσε να το ξεστομίσει. Ο Τότο Βολφ έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι οι πιλότοι της ομάδας θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Βέβαια, ο Χάμιλτον αλλά και ο ίδιος ο Βολφ επιδιώκουν την κατάκτηση ενός πρωτάθληματος οδηγών για τον γηραιότερο από τους δύο βρετανούς πιλότους. Αυτοί οι τρεις βαθμοί πιθανόν να παίξουν κάποιοι ρόλο στο τέλος, εάν φυσικά η Mercedes γίνει ανταγωνιστική. Και τότε ποιός τον ακούει τον Λούις.
Ο νικητής Λεκλέρ οδηγεί με την σταθερότητα και την αυτοπεποίθηση πρωταθλητή. Στην εν κινήσει επανεκκίνηση του 27ου γύρου, εξαιτίας μία ολιγωρίας του στην στροφή, αμέσως μετά την επιτάχυνση που πραγματοποίησε, απειλήθηκε από τον Φερστάπεν, ο οποίος τον έφτασε στο μισό μήκος αυτοκινήτου. Αντέδρασε ψύχραιμα και ακαριαία, πήρε την πρωτοπορία και την διατήρησε με άνεση μέχρι τέλους. Στον τελευταίο γύρο επανέκτησε την ταχύτερη χρονομέτρηση, που είχε χάσει προσωρινά, από τον υπό… ψυχική διερεύνηση, Αλόνσο, και τον ένα επιπλέον βαθμό.
Συνοπτική περιγραφή του αγώνα
Εκκίνηση: Ο Χάμιλτον εκμεταλλεύεται κακή τοποθέτηση του Πέρεζ πίσω από τον Φερστάπεν και περνάει στην τρίτη θέση.
2/58: Ο Σάινθ εγκαταλείπει.
12/58: Ο Λεκλέρ απομακρύνεται κατά 4” από τον Φερστάπεν, ο οποίος διαμαρτύρεται για φουσκάλες (blistering) στα ελαστικά του.
18/58: Ο Οκόν είναι ο πρώτος οδηγός που μπαίνει στα pit για αλλαγή ελαστικών σε “σκληρά”. Είναι φανερό ότι όλες οι ομάδες έχουν υιοθετήσει την τακτική του ενός pit-stop. Αμέσως μετά ακολουθούν οι οδηγοί της Red Bull.
23/58: Ο πρωτοπόρος Λεκλέρ μπαίνει για αλλαγή και βγαίνει πρώτος. Στον ίδιο γύρο το ατύχημα του Φέτελ δίνει την δυνατότητα στον Ρασελ να υπερκεράσει τον Χάμιλτον αφού τίθεται αυτοκίνητο ασφαλείας επικεφαλής του αγώνα και η χρονική επιβάρυνση του pri-stop μειώνεται κατά πολύ. Ο βρετανός γκρινιάζει με την ατυχία του, η οποία φέρνει στο νου του τις χειρότερες των αναμνήσεων από την Τζέντα, όταν εξαιτίας μιας ανάλογης καταστάσεως έχασε το πρωτάθλημα.
37/58: Ο Ράσελ παρά τις σαφής οδηγίες του μηχανικού του, για το αντίθετο, κοντράρει ανεπιτυχώς τον Πέρεζ.
57/58: Ο Άλμπον μπαίνει επιτέλους στα pit, για να μην τιμωρηθεί. Ο κανονισμός επιβάλλει τουλάχιστον επίσκεψη στα pit κατα την διάρκεια του αγώνα. Τελικώς τερματίζει δέκατος και παίρνει έναν βαθμό.
Τερματισμός: Ο Λεκλέρ «παίρνει» την καρό σημαία. Δεύτερος ο Πέρεζ, τρίτος ο Ράσελ. Τέταρτος ο Χάμιλτον. Ακολουθούν οι δύο Maclaren, η Alpin του Οκόν, η Alfa Romeo του Μπότας, η Alfa Tauri του Γκαζλί και δέκατος ο Άλμπον με την Williams.