Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Οι νίκες στους πρώτους δύο εκτός έδρας αγώνες. Το ενδιαφέρον του κόσμου που δείχνει να έρχεται πάλι κοντά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και, το κυριότερο, πως όσοι διεθνείς καλούνται να παίξουν, δείχνουν διάθεση.
Εκείνο που παραμένει σταθερό είναι ο υπερβάλλων ενθουσιασμός από τα αθλητικά ΜΜΕ. Και αυτός δεν δικαιολογείται με τίποτα, αφού η ομάδα μας αγωνίζεται, ως γνωστόν, στην τρίτη κατηγορία του Nations League, και η δυναμικότητα των αντιπάλων μας είναι χαμηλή.
Θα πρέπει λοιπόν να δούμε σε βάθος χρόνου και στις προκριματικές φάσεις των επόμενων αγώνων, στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Κύπελλο, κατά πόσο θα έχει φθάσει στο σημείο να διεκδικήσει πρόκριση στις τελικές φάσεις. Εκεί όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολύ ισχυρότερους αντιπάλους.
Επομένως είναι πολύ νωρίς ακόμη για εξαγωγή συμπερασμάτων, που πολύ πιθανόν να αποδειχθούν λανθασμένα. Οπότε η απογοήτευση θα είναι μεγαλύτερη.
Εξάλλου αυτό το έργο, «από τον Παράδεισο στην Κόλαση» και το αντίστροφο, το έχουμε παρακολουθήσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Οχι μόνο στο επίπεδο της εθνικής μας ομάδας, αλλά και στις συμμετοχές των συλλόγων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οπου έχουμε φθάσει στο σημείο την περίοδο που ακολουθεί οι τρεις από τους τέσσερις Ευρωπαίους μας να διεκδικούν συμμετοχή στους ομίλους της μικρότερης κατηγορίας.
Και να δείτε πως αν την πετύχουν, θα χαρακτηριστεί… θρίαμβος.