Εχουμε πετύχει άλλη μία «πρωτιά» στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το επαγγελματικό μας πρωτάθλημα αρχίζει όταν ακόμα οι ομάδες μας βρίσκονται στο στάδιο της προετοιμασίας. Οξύμωρο μεν, αλλά πραγματικό, αφού ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες… κλωτσιές.
Οχι φυσικά στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά με τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις παραγόντων και ομοσπονδιών, που μας προδιαθέτουν πως και φέτος η ατμόσφαιρα θα μυρίζει… μπαρούτι. Ο σκοπός γνωστός εδώ και χρόνια. Ο έλεγχος των κέντρων αποφάσεων, με αποκορύφωμα τον επηρεασμό της διαιτησίας.
Βλέπετε, κάποια αφεντικά των ΠΑΕ θεωρούν πως οι καλύτερες «μεταγραφές», που δεν κοστίζουν και ακριβά, είναι οι διαιτητές. Και επειδή και οι τελευταίοι με τις αποφάσεις τους έχουν δώσει δικαιώματα να αμφισβητείται η ουδετερότητά τους, από κομπάρσοι που θα έπρεπε να είναι μετατράπηκαν σε πρωταγωνιστές αυτού του θεάτρου του παραλόγου.
Και είναι παράλογο, αφού δεν μπορεί τα λεφτά που βάζουν επαγγελματίες επενδυτές, σε ανώνυμες εταιρείες, να κινδυνεύουν να μην αποδώσουν και να χαθούν από τις αποφάσεις και τις επιλογές ερασιτεχνών παραγόντων. Δεν μπορώ να σκεφθώ σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες να μην υπάρχει ανεξάρτητη επαγγελματική διαιτησία.
Και φυσικά, μέσα από αυτή την πολεμική ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε να λείψει και ο αθλητικός Τύπος. Ο οποίος ανάλογα με το χρώμα των γυαλιών που φοράει, όταν ενημερώνει, παρουσιάζει και τα τεκταινόμενα στον χώρο. Με αποτέλεσμα να καλλιεργείται ο φανατισμός που απομακρύνει τον φίλαθλο κόσμο από τις κερκίδες, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για τους χούλιγκαν.