Ο φιλικός αγώνας μπάσκετ της Εθνικής μας με την Ισπανία στο Ολυμπιακό Στάδιο απέδειξε πως ο Ελληνας φίλαθλος «διψάει» να βλέπει ωραίο θέαμα στους αγωνιστικούς χώρους. Και αυτό μπορούν να το προσφέρουν αθλητές υψηλού επιπέδου.
Στα μέσα Αυγούστου, με την Αθήνα άδεια, δεκαέξι χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στις εξέδρες. Εντάξει, η «επίσημη αγαπημένη» πάντα είχε και θα έχει τους «πιστούς εραστές της», αλλά αυτή τη φορά υπήρχε σε αυτήν και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Αυτό το αστέρι του παγκόσμιου μπάσκετ με τη λάμψη του μπορεί, πέρα από την τεράστια αγωνιστική του βοήθεια, να αλλάξει και τον τρόπο σκέψεις των παραγόντων.
Εντάξει, είναι απίθανο, τα ομαδικά αθλήματα στη χώρα μας να… παράγουν κάθε τόσο και έναν Γιάννη. Γι’ αυτό χρειάζεται δουλειά σε βάθος, στις υποδομές, στο φυτώριο, όπου χτυπάει δυνατά η καρδιά του ελληνικού αθλητισμού.
Μπορούν οι ομάδες και η ελληνική ομοσπονδία, με οργάνωση, υπομονή και σωστή διαχείριση των πόρων, σε εύλογο χρονικό διάστημα, να αναδείξουν τα ταλέντα που υπάρχουν. Χρειάζεται όμως σχέδιο, πίστη και προσπάθεια από όλους τους εμπλεκομένους.
Και όταν ο κόσμος δει αυτή την προσπάθεια και όχι τις «κοκορομαχίες» των προέδρων για τον έλεγχο των κέντρων αποφάσεων και πιστέψει πως κάτι πάει να αλλάξει, θα αρχίσει να επιστρέφει στις κερκίδες.
Είναι λογικό να θεωρείται πως κάτι τέτοιο είναι «όνειρο θερινής νυκτός», αλλά κάποιες φορές και το όνειρο βγαίνει αληθινό.
Οπως βγήκε του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Αυτό που έβλεπε, όταν χτυπούσε την πορτοκαλί μπάλα στα τσιμέντα των Σεπολίων.