Ο δέκατος ένατος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εβδομηκοστός πέμπτος (1.075) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022 στo circuit of The Americas στην πόλη Austin των ΗΠΑ.
Το ενδιαφέρον του πρωταθλήματος έχει περιοριστεί στις ατομικές επιδόσεις του Μαξ Φερστάπεν και στις ομαδικές επιτυχίες της ομάδας υπό το λογικό πένθος της απώλειας του ιδρυτή και χορηγού της, Ντίτριχ Μάτεσιτς. Ο σπουδαίος αυστριακός επιχειρηματίας άφησε πίσω του μία περιουσία της τάξεως των 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μία σαραντάχρονη πορεία στην Φόρμουλα Ένα και αγωνία για την διευθέτηση και διαχείριση μιας προσωπικής επιτυχίας που έχει μεταγραφεί σε τίτλους μετοχών αλλά και προσδοκίες χιλιάδων ανθρώπων. Η εκ του μηδενός -όπως ο ίδιος, μάλλον, ήθελε να πιστεύει– ανάδειξή του σε παγκόσμιο παράγοντα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και των ακραίων σπορ, τα οποία χρησιμοποίησε ως βασικούς στύλους διαφήμισης και προώθησης του ταυλανδέζικου ποτού Krating Daeng (ένα μείγμα από γκουαρανά, ταυρίνη, καφεΐνη, σακχαρόζη και τζίνσενγκ) αποτελεί σπουδαίο παράδειγμα της επιδιωκόμενης σύγχρονης ανθρώπινης ζωής. Το μεταμοντέρνο υποκείμενο ή ο νεοφιλελεύθερος παράγοντας, επιχειρεί αποδεσμευμένος από την καταγωγή, το φύλο και τις ρίζες του. Μοναδικό κριτήριο είναι ο απολογισμός κερδών και ζημιών με τελικό σκοπό την άνευ όρων κατάκτηση των επιθυμιών που επιφέρουν συνεχώς νέες επιθυμίες.
Όταν ο Μάτεσιτς αναμείχθηκε για πρώτη φορά, ο Ron Dennis ήταν ο αρχετυπικός, αυταρχικός ιδιοκτήτης ομάδας F1, ένας αυστηρός αλλά δίκαιος πατέρας. Αλλά η Red Bull ήταν πάντα μια εταιρεία με επαναστατικό αέρα, κάτι που ο ίδιος ο Μάτεσιτς ενσάρκωνε με το πιο ανεπίσημο προσωπικό του στυλ. Αφού η Red Bull κέρδισε το πρώτο αυστριακό Grand Prix -ουσιαστικά τον αγώνα του- ο νέος “άνθρωπος” ήταν εμφανώς ευχαριστημένος στο paddock, ντυμένος με ένα καρό πουκάμισο, ένα σουέτ σακάκι και ένα τζιν: Εμφάνιση που δεν έδινε καμία ένδειξη στους αμύητους για τη σημασία του. Δεν θα είναι ποτέ δυνατό να ξετυλίξουμε και να κατανοήσουμε πλήρως την κλίμακα της επίδρασης που είχε ο Μάτεσιτς στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, με τη δύναμή του να αναπτύσσεται συνήθως στη σκιά και με την ελάχιστη δυνατή επίδειξη. Αλλά ένας ψίθυρος στο σωστό αυτί από τον ίδιο, ή ακόμη και από έναν από τους υπαρχηγούς του για λογαριασμό του, θα μπορούσε να φτιάξει ή να χαλάσει καριέρες, να χτίσει ή να καταστρέψει αυτοκρατορίες. Τέτοια επιρροή είναι σπάνια στην F1 και στον ευρύτερο κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο νέος ¨ναρκισσισμός” δεν κατοπτρίζεται στα μάτια της κοινότητας, ή του προτεσταντικού ¨προσωπικού¨ Θεού. Είναι αυτοαναφορικός. Εγκλωβισμένος στον εαυτό του, καταδικασμένος σε έναν παροντικό χρόνο, βουλιάζει στη λίμνη των ματιών του. Πεθαίνει μέσα στον εαυτό του, αποκλείοντας ακόμα και τον παραδοσιακό θάνατο του Νάρκισσου που πνίγηκε στη λίμνη προσπαθώντας να αγκαλιάσει το είδωλό του.
Ίσως, αυτός να είναι ο λόγος που η Red Bull δεν απέκτησε οπαδούς. Ο Μαξ Φερστάπεν αποθεώνεται ως Ολλανδός και μόνο. Το λογότυπο απεικονίζει δύο μεγάλους, κόκκινους ταύρους να επιτίθενται ο ένας στον άλλον. Οι ταύροι δεν είναι βοοειδή, αλλά άγρια γκαούρ, ένα είδος βοοειδών που είναι ενδημικό στη Νοτιοανατολική Ασία και ονομάζεται krathing (กระทิง) στα ταϊλανδέζικα. Ο Μάτεσιτς παρέδωσε τη δημόσια εικόνα του στον Christian Horner (Κρίστιαν Χόρνερ), ως επικεφαλής της ομάδας από το 2004. Μίσθωσε τον σημαντικότερο αρχιμηχανικό του αθλήματος, από το 1988, τον Adrian Newey (Άντριαν Νιούι). Τοποθέτησε ως επιστάτη του στα εσωτερικά της ομάδας, καθοδηγητή των πιλότων, τον Helmut Marko (Χέλμουτ Μάρκο) και άφθονα χρήματα που αποσκοπούσαν σε μία, λειτουργικά έμμεση, διαφήμιση του τονωτικού ποτού. Η Red Bull δίνει φτερά. Η συνταγή φαίνεται πετυχημένη γιατί ο νέος άνθρωπος χρειάζεται ενέργεια να γεμίζει τη συνεχή του κίνηση. Και όμως, τελικώς, μοιάζει με άδειο κέλυφος. Προς τι τόση ενέργεια; Δύο βοοειδή που κεφαλίζουν το ένα το άλλο. Χωρίς λόγο. Ένας χορηγός που ωφέλησε πολλούς, σε σημείο που να δώσει οντότητα στην ύπαρξή τους, αλλά που μοιάζει να αναφέρονται σε αυτόν σαν να μιλούν για ένα τονωτικό ποτό. Τον χρησιμοποίησαν όσο του επέτρεπε η θνητότητα του, η συσκευασμένη ποσότητά του. Πιθανώς, όπως και ο ίδιος να έβλεπε τον εαυτό του. Τον χρησιμοποίησε όσο του επέτρεπε η θνητότητά του.
Παρόλα αυτά ο «άνθρωπος εκ του μηδενός» άφησε μία κληρονομιά, την οποία ως καλός επιχειρηματίας θα πρέπει να έχει προστατεύσει δεόντως. Εκων- άκων δημιούργησε μία ιστορία, αυτός ο πολέμιος της ιστορίας. Χαρακτηριστικό της ριζοσπαστικής φαντασιώσεως του Μάτεσιτς, είναι αυτό που επεδίωξε με την αγορά της ποδοσφαιρικής ομάδας του Σάλτσμπουργκ: κατήργησε το παραδοσιακό βιολετί χρώμα της φανέλας και το αντικατέστησε με το κόκκινο, προκαλώντας έτσι την αντίδραση των ανθρώπων της κοινότητας της πόλεως που επανίδρυσαν την παλιά ομάδα. Τώρα υπάρχει μία ομάδα, η Red Bull, στη Φόρμουλα Ένα που ονειρεύεται να φτιάχνει, από το 2026, δικούς της κινητήρες. Φυσικά η επιθυμία ήταν του θανόντος, αλλά μη υπολογίζοντας τον επικείμενο θάνατο και την αέναη θέληση που διέκοψε, τελικώς γέννησε προσδοκίες πέραν αυτού του ιδίου. Ίσως η συνισταμένη των επιμέρους θελήσεων των ανθρώπων της ομάδας να γεννήσει ένα ζωντανό οργανισμό διαρκείας, πέραν του προσδοκίμου ορίου θνητότητος. Τέτοιον που να ανταγωνίζεται στις ψυχές των ανθρώπων το αλλόφρον αλογάκι της Ferrari, το λαμπρό αστέρι της Mercedes, την Maclaren, την Renault, την Williams, την Jaguar, την ιστορία της ανθρώπινης πίστης στην εφήμερη ζωή και πέραν αυτής. “Danke Didi”, όπως και να’χει.
Το χρονικό του αγώνα
Εκκίνηση: Ο Σάινθ στην πρώτη στροφή, νομίζοντας ότι βρίσκεται σε αυτοσχέδιους αγώνες σε παραλιακή οδό προσπαθεί να επανορθώσει για την αργή εκκίνηση του και μπαίνει ως σφήνα αριστερά στον Φερστάπεν μπροστά από τον Ράσελ, επιτυγχάνοντας την 6η φετινή του εγκατάλειψη. Αξιόλογο ρεκόρ για πιλότο ομάδας που διεκδικεί το πρωτάθλημα.
6/56: Ο Λεκλέρ ανεβαίνει στην έβδομη θέση ενώ έχει ξεκινήσει από την δωδέκατη.
8/56: Φερστάπεν κινείται με ρυθμό 1΄42΄΄412, ταχύτερος κατά 4/10΄΄από τον δεύτερο Χάμιλτον. Φαίνεται να ελέγχει τον αγώνα.
11/56: Ο Μπότας ανοίγει τον χορό αλλαγής ελαστικών. Ακολουθούν Τσουνόντα και Ρικιάρντο. Άπαντες φοράνε την σκληρότερη διαθέσιμη γόμα, χρώματος λευκού και κωδικού c2.
12/56: Ο Χάμιλτον μπαίνει στα pits και βγαίνει 7oς με σκληρή γόμα. Ο αγώνας θα χαρακτηριστεί ως διπλού pit stop. Στον επόμενο γύρο μπαίνουν και οι υπόλοιποι πρωτοπόροι. πλην του Λεκλέρ.
18/56: O Μπότας βγαίνει εκτός στην στροφή 19. Το αυτοκίνητο ασφαλείας τίθεται επικεφαλής του αγώνα. Ο Λεκλέρ ευνοείται σε μία λιγότερης διάρκειας των 25΄΄αλλαγή ελαστικών και κερδίζει την 4η θέση στην πίστα.
22/56: Αμέσως μετά από την επανεκκίνηση του αγώνα ο Αλόνσο δεν υπολογίζει σωστά την προσπέραση του Στρολ, πατάει στην πίσω αριστερή ρόδα του, απογειώνεται, καταστρέφει τον αγώνα του Καναδού αλλά, ως εκ θαύματος διασώζεται και συνεχίζει αφού επισκέπτεται τα pits, αφήνοντας την πίστα ως βομβαρδισμένο τοπίο. Στην επανεκκίνηση ο Φερστάπεν συνεχίζει να προηγείται με καθαρό ρυθμό 4/10΄΄.
30/56: Ο Λεκλέρ αρχίζει να πιέζει τον Πέρεζ. Τον προσπερνάει στην στροφή 12.
35/56: Άπαντες στα pits. Η Red Bull κάνει μία από τις πιό χρονοβόρες αλλαγές της. 11,1΄΄σε στάση. Κόλλησε ο βιδολόγος σε μία ρόδα. Ο Φερστάπεν βγαίνει στην πίστα 6ος και θυμωμένος με τους μηχανικούς. Με λίγη ηρεμία από τον μηχανικό Gianpiero Lambiase, ο Ολλανδός ανέκτησε την ψυχραιμία του και άρχισε να διορθώνει το έλλειμμα δύο θέσεων και 6 δευτερολέπτων από τον Hamilton, με 20 γύρους να απομένουν. Ο Λεκλέρ και ο Φερστάπεν φορούν κίτρινα ελαστικά, κωδικού c3.
39/56: Ο Φερστάπεν προσπερνά τον Λεκλέρ στην στροφή 2.
41/56: Ο Χάμιλτον προσπερνά τον Φέτελ, που έτσι κι αλλιώς υπολείπεται pit stop και ανεβαίνει στην πρώτη θέση.
42/56: Ο Φερστάπεν μειώνει σταθερά κατά 2/10΄΄από τον Χάμιλτον.
47/56: Μετά από πέντε γύρους αυτού του κυνηγητού, με τη διαφορά να έχει μειωθεί στα 2,5 δευτερόλεπτα, η διαφορά μεταξύ των ελαστικών είχε αρχίσει να μειώνεται. Όμως οι θυελλώδεις ριπές ανέμου στις στροφές 1, Esses, 11 και 12 μοίρασαν την εύνοιά τους μεταξύ τους με τη σειρά. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μια διαφορά έως και 0,7s σε έναν γύρο, και θα χτυπούσε πρώτα το ένα και μετά το άλλο σε διαφορετικούς γύρους. Γι’ αυτό και η διαφορά μεταξύ τους ακροβατούσε. Αλλά αυτό έκανε να φαίνεται ότι ο Χάμιλτον είχε την ευκαιρία να σταθεροποιήσει τα πράγματα. Δεν τα κατάφερε. Αλλά έτσι κι αλλιώς η εικόνα ήταν μία ψευδαίσθηση. Η Mercedes υπολείπεται της Red Bull. Μπορεί να έχει μεγάλη downforce στις υψηλές ταχύτητες. Αλλά είναι αργή στις ευθείες και τρομερά απρόβλεπτη στα τμήματα με χαμηλότερες ταχύτητες. Ο Mark Hughes αναλύει ορθώς: «Η Red Bull βυθίζεται χαμηλά στην πίσω μαλακή ανάρτηση της στην ταχύτητα, μειώνοντας την αντίσταση. Υπήρξαν εικασίες ότι έχει ένα κόλπο με τον σύνδεσμο που κλειδώνει πάνω από μια συγκεκριμένη ταχύτητα (όπως η Mercedes πέρυσι), αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είναι αυτό, καθώς οι ισχύοντες κανονισμοί το καθιστούν σχεδόν αδύνατο.Φαίνεται ότι η Red Bull είναι απλά σε θέση να ανεχθεί μια πιο μαλακή πίσω ανάρτηση, επιτρέποντάς της να ρυθμιστεί ψηλότερα από όλους τους άλλους όταν είναι στατική, αλλά χαμηλότερα στην ταχύτητα, χωρίς να προκαλέσει τον αεροδυναμικό συντονισμό που κανονικά θα ήταν επακόλουθο αυτού».
50/56: Ο Χάμιλτον ήξερε ότι ο Φερστάπεν ερχόταν. Είχαν απομείνει πέντε γύροι – πέντε γύροι πάρα πολλοί γι’ αυτόν. Ήξερε ότι θα έμπαινε στη στροφή 12 στο τέλος της ζώνης DRS της πίσω ευθείας. Αλλά δεν ήξερε ακριβώς πού βρισκόταν η Red Bull – γιατί οι καθρέφτες του δονούνταν σαν τρελοί. Ρωτούσε τον Verstappen στη συνέχεια εάν είχε το ίδιο πρόβλημα. “Όχι”, απάντησε ο Μαξ. “Κάποτε το είχαμε, αλλά αντικαταστήσαμε τους πλαστικούς με γυάλινους”. Με το πλεονέκτημα του DRS και την απορρύθμιση της μονάδας ισχύος του Χάμιλτον εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η διαφορά ταχύτητας ήταν 40km/h, καθώς ο Φερστάπεν βούτηξε από την εσωτερική πλευρά. Ο Χάμιλτον κινήθηκε αριστερά, αλλά όχι με βεβαιότητα, λόγω του προβλήματος ορατότητας, και ο Φερστάπεν πέρασε. Ο καθένας τους έπαιξε με τα όρια της πίστας, καθώς ο Hamilton συνέχισε το κυνήγι και ο καθένας τους πήρε μαύρες και άσπρες προειδοποιητικές σημαίες και αυτό, πριν τα ελαστικά του Χάμιλτον εγκαταλείψουν το πνεύμα στους τρεις τελευταίους γύρους. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο Λεκλέρ διατήρησε την τρίτη θέση. Η υποβάθμιση των ελαστικών του Πέρεζ δεν του επέτρεψε να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Έτσι βρέθηκε στην τρίτη θέση στην γενική κατάταξη.
55/56: Ο Ράσελ αλλάζει σε κόκκινα ελαστικά, κωδικού c4, και επιτυγχάνει τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Ο Νόρις τερματίζει 6ος με τον Αλόνσο 7ο, πριν την τιμωρία των 20΄΄. Ο Φέτελ καταλαμβάνει την 8η θέση.
Ο Φερστάπεν προηγείται στην κατάταξη των οδηγών με 124 βαθμούς διαφορά από τον Λεκλέρ που προηγείται του Πέρεζ κατά 2 βαθμούς. Η Red Bull προηγείται της Ferrari στην κατάταξη κατασκευαστών του πρωταθλήματος με 187 βαθμούς. Η Mercedes είναι τρίτη, με 53 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο. Η Red Bull είναι επισήμως πρωταθλήτρια.
Ο επόμενος αγώνας θα γίνει σε μία εβδομάδα, στην πόλη Μεξικό στην πίστα Autódromo Hermanos Rodríguez, η οποία βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, κάνοντας τον γύρο των 4,3 χιλιομέτρων μια εμπειρία που κόβει την ανάσα. Σε έναν αγώνα που προβλέπεται ενδιαφέρων μόνο σε ότι αφορά στην δεύτερη θέση των οδηγών, ανάμεσα στον “πρίγκηπα” του Μονακό και τον “αζτέκο” του Μεξικό.