Η Αλεξάνδρα γεννήθηκε το 2008. Προ ετών μετέσχε στους αγώνες στίβου που διοργάνωσε ο Δήμος Π. Φαλήρου για μαθητές δημοτικών σχολείων. Εντυπωσίασε παράγοντα τοπικού συλλόγου, που πρότεινε στη μητέρα της να την πάει στον όμιλο. Εκείνη ανταποκρίθηκε. Το 2022 η 14χρονη Αλεξάνδρα αναδείχθηκε 5η στην Ελλάδα στη δισκοβολία στο πρωτάθλημα των έως και 17 ετών. Και όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό γνωρίζουμε καλά πόση σημασία έχει η διαφορά τριών χρόνων σε αυτές τις ηλικίες.
Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ο προπονητής της στον σύλλογο μια μέρα την έβαλε να ρίξει σφύρα για ενδυνάμωση και για να έχει ποικιλία στην προπόνηση. Και, ω του… θαύματος, διαπίστωσε ότι η αθλήτρια διαθέτει περισσότερο ταλέντο στη σφυροβολία. Αυτή τη στιγμή οι ειδικοί του αγωνίσματος τη θεωρούν το μεγαλύτερο ταλέντο σε αυτές τις ηλικίες. Το πώς θα εξελιχθεί είναι μια άλλη υπόθεση.
Προσέξτε την αλληλουχία των συμβάντων: Ο δήμος διοργανώνει αγώνες. Ο γυμναστής του σχολείου της Αλεξάνδρας ανταποκρίνεται στην πρόσκληση. Το κορίτσι ενδιαφέρεται να αγωνισθεί. Η μητέρα της αποδέχεται την πρόταση παράγοντα – παλαιού σφαιροβόλου. Ο προπονητής τη βάζει να ρίξει σφύρα και ανακαλύπτει το ταλέντο της. Μια σειρά τυχαίων γεγονότων, η κατάληξη των οποίων είναι άγνωστη και απρόβλεπτη.
Αν η πολιτεία επιθυμεί να αναπτύξει τον αθλητισμό, οφείλει να οργανώσει σοβαρά προγράμματα ανίχνευσης ταλέντων.
Από τέτοιες ιστορίες βρίθει ο ελληνικός αθλητισμός. Τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από αυτό του «χρυσού» Ολυμπιονίκη του μήκους, Μίλτου Τεντόγλου; Πού θα βρισκόταν αν, στα 15 του, ο διορατικός προπονητής Βαγγέλης Παπανίκου δεν τον είχε παρατηρήσει να κάνει… παρκούρ στο στάδιο των Γρεβενών; Διέκρινε τη μεγάλη, έμφυτη αλτικότητά του κι έτσι άρχισε μια όμορφη ιστορία γεμάτη θριάμβους, η οποία εξακολουθεί να γράφεται. Κι ελπίζουμε για πολλά χρόνια ακόμη.
Το 2022 πρόσφερε στον ελληνικό αθλητισμό (κυρίως στα ατομικά αθλήματα, αν εξαιρέσουμε την υδατοσφαίριση) σημαντικές επιτυχίες. Πόσο περισσότερες, όμως, θα ήταν αν ο αθλητισμός μας δεν ήταν συμπτωματικός; Αν υπήρχε σοβαρό πρόγραμμα ανίχνευσης ταλέντων, οργανωμένο από την πολιτεία; Κάποτε άρχισε ένα τέτοιο, αλλά… εδώ είναι Ελλάδα. Φυσικά, δεν ολοκληρώθηκε. Ετσι περιμένουμε από έναν Παπανίκου, ένα γονιό, ένα συγγενή, ένα… γείτονα (ναι, γνωρίζω τέτοιες ιστορίες) να δουν τυχαία κάποιο ταλέντο και να το ωθήσουν στον αθλητισμό. Και πόσα ταλαντούχα παιδιά δεν ασχολήθηκαν με λάθος άθλημα, επειδή αυτό διάλεξε ο μη έχων γνώσεις γονιός…
Με δεδομένο ότι σχολικός αθλητισμός μόνο κατ’ όνομα υπάρχει, η προ ετών κατάργηση των Τμημάτων Αθλητικής Διευκόλυνσης, από τα οποία είχαν αναδειχθεί –ή βοηθηθεί μέσω αυτών– πολλοί αθλητές, αποτέλεσε αθλητικό έγκλημα.
Αν η πολιτεία όντως επιθυμεί να αναπτύξει τον αθλητισμό οφείλει να επαναφέρει τον θεσμό των ΤΑΔ και να οργανώσει σοβαρά και ολοκληρωμένα προγράμματα ανίχνευσης ταλέντων. Μόνο έτσι θα παύσουμε να μιλάμε για συμπτωματικό και τυχαίο ελληνικό αθλητισμό. Καλή η τύχη. Καλοί οι γνώστες και ρέκτες γονείς ή οι παλαιοί αθλητές, αλλά δεν επαρκούν…
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr