Είναι δεδομένο πως από ανταγωνιστικής πλευράς έχουμε το πιο συναρπαστικό επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των τελευταίων ετών. Εκείνο που αμφισβητείται είναι το κατά πόσον θα ολοκληρωθεί… Ηδη από την πρώτη αγωνιστική των πλέι οφ κορυφώθηκε η αντιπαράθεση στο θέμα της διαιτησίας.
Το κάλεσμα των ξένων διαιτητών, αυτών τουλάχιστον π ου η ΕΠΟ θεώρησε πως μπορούν να τα βγάλουν πέρα, αποδείχθηκε όχι μόνο ανώφελο αλλά και επικίνδυνο. Πιστεύω πως και μη διεθνής Eλληνας διαιτητής δεν θα σφύριζε τόσο… φάλτσα σε έναν και μόνο αγώνα.
Και τα λάθη της πρεμιέρας, όχι σε έναν αγώνα, αλλά σε πολλούς, ήταν τέτοια που ο εύκολος χαρακτηρισμός της εποχής, «ανθρώπινα», δύσκολα μπορεί να αποδοθεί (η ανικανότητα είναι ο πιο επιεικής).
Και εδώ πλέον τίθεται το ερώτημα: Γιατί επιμένουν οι ΠΑΕ στους ξένους; Αφού οι «ελίτ», τους οποίους θέλουν, είτε δεν έρχονται είτε δεν τους φέρνει η ΚΕΔ. Αλλά και από την πλευρά τους γιατί δεν αντιδρούν οι δικοί μας;
Θα μπορούσαν κάλλιστα να κηρύξουν αποχή και να απαιτήσουν να πάψουν πλέον να είναι «βαστάζοι» των ξένων συναδέλφων τους. Το σκέφτηκαν ποτέ να σηκώσουν κεφάλι; Κι αν το σκέφτηκαν, γιατί δεν το έπραξαν; Τι τους εμποδίζει ή τι φοβούνται; Ούτως ή άλλως… δεν υπάρχουν για την UEFA και τη FIFA.
Οι οποίες για άλλη μία φορά καλούνται να «επιτηρήσουν» το ελληνικό ποδόσφαιρο και να βάλουν τάξη. Γιατί θεωρώ πως πλέον και η πλειονότητα των αφεντικών των ΠΑΕ κατάλαβε πως δεν είναι δυνατόν να συνεχιστούν αυτή η κατρακύλα και αυτή η απαξίωση. Ακόμη κι αν ξοδεύουν, για δικούς τους λόγους από την τσέπη τους, για να συντηρούν τις ομάδες τους, κάπου «η βρύση στερεύει».