Δύο αθλητές, ο Εβραίος Άγγλος Χάρολντ Ειμπραμς και ο Σκωτσέζος θεολόγος και, μετέπειτα, ιεραπόστολος Έρικ Λίντελ, βάζουν στόχο να κερδίσουν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, το ολυμπιακό μετάλλιο. Μία βαθιά φιλία θα δέσει τους δύο άνδρες που θα αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς του 1924, θα καταφέρουν να διακριθούν αλλά, στη συνέχεια, ο Λίντελ θα δώσει προτεραιότητα στο ιεραποστολικό έργο.
Ο «χρυσός» Ολυμπιονίκης των 400μ. άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 43 ετών, αιχμάλωτος σε ιαπωνικό στρατόπεδο. Η προσφορά του στην κοινωνία το μετέτρεψε σε… κάτι σαν θρύλο για την Ιεραποστολική Εκκλησία.
Ο Λίντελ γεννήθηκε στην Κίνα από γονείς Σκωτσέζους ιεραπόστολους. Σε ηλικία έξι ετών πήγε σε σχολείο στο Λονδίνο κι εκεί οι δάσκαλοί του ανακάλυψαν το ταλέντο του στον αθλητισμό. Χωρίς να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια ξεχώριζε στα αθλήματα και, παρόλο που ο διευθυντής του σχολείου τον είχε χαρακτηρίσει «παιδί χωρίς ματαιοδοξία», χάρη στα φυσικά του προσόντα έγινε αρχηγός στις ομάδες κρίκετ και ραγκμπι.
Στο Πανεπιστήμιο απέκτησε τον τίτλο του «γρηγορότερου δρομέα της Σκωτίας» και ο Τύπος της εποχής τον αποκαλούσε μελλοντικό ολυμπιονίκη. Παράλληλα με τις σπουδές, ήταν πιστός χριστιανός και ασχολείτο και με το ράγκμπι ενώ, σε ηλικία μόλις 20 ετών, ο Λίντελ μπήκε στο σκωτσέζικο Hall Of Fame του αθλήματος.
Παράλληλα, με το ράγκμπι ασχολείτο και με τον στίβο. Χάρη στην ταχύτητα του γρήγορα άρχισε να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο και το 2023 εγκατέλειψε το ράγκμπι για να αφοσιωθεί στην προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.
Η αφοσίωση του στον χριστιανισμό έγινε αιτία να μην αγωνιστεί στα 100 μ., διότι το αγώνισμα διεξαγόταν Κυριακή. Στα 100 μ., ολυμπιονίκης αναδείχθηκε το άλλο πρόσωπο που έδωσε έμπνευση στην ταινία «Οι δρόμοι της φωτιάς», ο Εβραίος Άγγλος Χάρολντ Έιμπραμς.
Στα 200 μ. κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο ενώ ο Έιμπραμς ήρθε 6ος. Ο Λίντελ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στα 400 μ., με χρόνο 47,6 που αποτέλεσε παγκόσμιο και ολυμπιακό ρεκόρ.
Ο αγώνας των 400 μ. και η ανιδιοτελής φιλία των δύο ανδρών, οι οποίοι μέσα από τον αθλητισμό ανακαλύπτουν ότι αυτά που τους ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, αποτελεί τον βασικό κορμό του σεναρίου για την ταινία των τεσσάρων Όσκαρ.
Το ένα από τα Όσκαρ κατακτήθηκε χάρη στη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Η μετέπειτα, όμως, ιστορία της ζωής του Έρικ Λίντελ αποτέλεσε από μόνη της σενάριο για ταινία. Πρόκειται για την ταινία που κυκλοφόρησε το 2016 με τίτλο «On Wings of Eagles».
Μετά τους Ολυμπιακούς του 1924, ο Σκωτσέζος «χρυσός» ολυμπιονίκης πήρε μέρος και πρωταγωνίστησε σε κάποιους αγώνες στίβου αλλά, πλέον, η αγάπη του για τη θρησκεία είχε αρχίσει σιγά σιγά να αφήνει στο περιθώριο την αγάπη του για τον αθλητισμό.
Το 1925 επέστρεψε στην Κίνα διότι ήθελε, όπως και οι γονείς του, να συνεχίσει το υπόλοιπο της ζωής του ως ιεραπόστολος. Αρχικά, εργάστηκε σε ένα αγγλό – κινεζικό σχολείο για πλούσιους μαθητές διότι πίστευε ότι διδάσκοντας τις χριστιανικές αξίες σε οικονομικά ευκατάστατα παιδιά αυτά, όταν μεγάλωναν, θα τις προωθούσαν στην αστική τάξη.
Τα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε κάποιους αγώνες στην Κίνα αλλά, ουσιαστικά, χρησιμοποιούσε τον αθλητισμό για να έρθει πιο κοντά στο κοινωνικό σύνολο.
Όταν ρωτήθηκε γιατί εγκατέλειψε τον πρωταθλητισμό, απάντησε: «Η προσφορά στη ζωή ενός συνανθρώπου μετράει περισσότερο». Ο Έρικ Λίντελ παντρεύτηκε τη Φλορίν Μακένζι, μέλος της καναδικής ιεραποστολής, και απέκτησαν τρία παιδιά.
Το 1941, η βρετανική κυβέρνηση προέτρεψε τους υπηκόους της να φύγουν από την Κίνα. Η οικογένεια του Λίντελ μετακόμισε στον Καναδά αλλά αυτός δεν θέλησε να αφήσει το ιεραποστολικό έργο του και πήγε στη Σιάοζάνγκ όπου υπηρετούσε ο αδελφός του ως γιατρός.
Εκεί η ζωή ήταν δύσκολη και έγινε ακόμα δυσκολότερη όταν οι Ιάπωνες κατέλαβαν τον σταθμό της ιεραποστολής. Το 1943 ο Λίντελ θα φυλακιστεί σε ένα στρατόπεδο όπου η επιβίωση βρισκόταν… πολύ κοντά με τον θάνατο.
Ο Ολυμπιονίκης συνέχισε να διδάσκει και εκεί Αγία Γραφή ενώ πολλές φορές συγκρούστηκε με όσους πουλούσαν τρόφιμα στη «μαύρη αγορά». Συγκρατούμενοί του τον χαρακτήρισαν ως έναν άνθρωπο που «παρά τις αντιξοότητες δεν έχανε το χαμόγελό και πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει όποιον είχε ανάγκη».
Ο Λίντελ πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου του 1945. Ο υποσιτισμός, η υπερκόπωση κι ένας όγκος στον εγκέφαλο εξάντλησαν τον οργανισμό του «γρηγορότερου δρομέα της Σκωτίας». Πηγές αναφέρουν ότι του είχε προταθεί να φύγει από το στρατόπεδο εγκλεισμού αλλά αυτός προτίμησε να δώσει τη θέση του σε μία έγκυο. Το 1991, στο σημείο που τάφηκε, τοποθετήκε μία πλάκα με μία επιγραφή από εδάφιο της Βίβλου το οποίο αναφέρει «Θα πετάξουν στα φτερά σαν αετοί. Θα τρέξουν και δεν θα κουραστούν».
Η ζωή του Έρικ Λίντελ, εκτός από τους «Δρόμους της Φωτιάς», αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για την ταινία «Η ζωή του Έρικ Λίντελ».
Πηγή: Olympics.com
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr