Ηταν μια μέρα του 1924 σαν την αυριανή, 13 Απριλίου, όταν μια παρέα Κωνσταντινουπολιτών με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Σπανούδη, μαζεμένη σε ένα κατάστημα αθλητικών ειδών επί της οδού Βερανζέρου έδινε «σάρκα και οστά» σε ένα όραμα με πολλούς αποδέκτες. Η ανάγκη για τη δημιουργία ενός πυρήνα πολιτισμού, ενός φορέα που θα απαλύνει τις πίκρες, θα ενώσει τα όνειρά τους και θα τους δώσει πίσω τη χαμένη τους περηφάνια, οδήγησε στη δημιουργία της 90χρονης, σήμερα, ΑΕΚ.
Τα χρόνια, άρχισαν να περνούν και στις τάξεις της ΑΕΚ συγκεντρωνόταν ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, με την πρώτη χρονιά ορόσημο να τοποθετείται το 1930, όταν δημιουργήθηκε ένα υποτυπώδες στάδιο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι συμπαθούντες την Ενωση με δικά τους έξοδα, έχτισαν σε μια νύχτα μια πρόχειρη περίφραξη προκειμένου μόνο και μόνο να οριοθετήσουν την έδρα του Δικεφάλου, που αποτέλεσε το σπίτι της ομάδας για 73 ολόκληρα χρόνια, μέχρι την κατεδάφισή του το 2003.
Εκτοτε μεσολάβησαν πολλά και διαφορετικά πράγματα, καλά και κακά, γεγονότα χαράς και λύπης, επιτυχίες και αποτυχίες. Κοιτάζοντας πίσω, ο ΑΕΚτζής υπερηφανεύεται για πολλά αγωνιστικά επιτεύγματα, όπως οι κατακτήσεις πολλών τίτλων εντός και εκτός συνόρων, αλλά και αρκετές εξωαγωνιστικά, όπως η διαδήλωση κατά τη διάρκεια της Κατοχής, το ταξίδι στο εμπόλεμο Βελιγράδι το 1999, η επιστροφή στις ρίζες με το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη το 2004.
Αρκετές δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ανά τα χρόνια, φέρνουν την ΑΕΚ ως τρίτη δύναμη στην Ελλάδα βάσει του κόσμου που την υποστηρίζει. Η εντυπωσιακή όμως αναλογία εν σχέση με τον κόσμο που δηλώνει ΑΕΚ και παρακολουθεί από κοντά την ομάδα, είναι ο λόγος περηφάνιας του εκάστοτε ΑΕΚτζή. Ακόμα και στις τωρινές δύσκολες στιγμές που φέρνουν την Ενωση στα χαμηλά πατώματα της τρίτης εθνικής, ο κόσμος βρίσκεται στο πλάι της, όχι μόνο στο δημοφιλές ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, αλλά και σε αθλήματα λιγότερο προβεβλημένα όπως το βόλεϊ και το χάντμπολ. Οχι επειδή οι φίλαθλοι αγαπούν τα εν λόγω σπορ, αλλά επειδή «παίζει η ΑΕΚ» όπως αναφέρουν στις μεταξύ τους συζητήσεις.
Το 2013 θεωρείται από κάποιους ως η χρονιά «μηδέν» για τον Δικέφαλο. Και σε αυτή τη χρονιά μοιάζει να γίνεται μια συνολική επανατοποθέτηση της ΑΕΚ. Οπως άλλωστε αναφέρεται, «με οδηγό το παρελθόν, κοιτάμε το μέλλον». Και έτσι μοιάζει να γίνεται στην ΑΕΚ όταν υπάρχει η προοπτική του γηπέδου με εμφανείς τις ιστορικές πινελιές στο σχέδιό του. Με συνθήματα που φωνάζουν μικροί φίλοι της ομάδας και εμπεριέχουν έννοιες όπως «πρόσφυγες», «ξεριζωμός», «Ιδέα», το παρελθόν της ομάδας μοιάζει να επανέρχεται προσαρμοσμένο στο παρόν…
Λίγες, ως ελάχιστες ήσαν οι φορές που στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ υπήρχε πλήρης σύμπνοια. Αυτή, όμως, μοιάζει να είναι πιο ισχυρή από ποτέ στην παρούσα φάση με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων. Από τη διοίκηση, αλλά και τον απλό κόσμο που βλέπει την προοπτική όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και σε όλα τα σπορ που διαθέτει ομάδες η ΑΕΚ. Το μπάσκετ θα είναι εκτός απροόπτου στην πρώτη κατηγορία του χρόνου, το αντρικό βόλεϊ γίνεται ανταγωνιστικό κατακτώντας τον πρώτο τίτλο του τμήματος, το γυναικείο βόλεϊ βρίσκεται σταθερά σε υψηλές θέσεις, ενώ το χάντμπολ αποτέλεσε το αποκούμπι των τίτλων τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον στίβο και την ξιφασκία.
Η γενιά των ΑΕΚτζήδων που ηλικιακά τοποθετούνται λίγο κάτω ή λίγο πάνω από τα 30, έζησε πολλές άσχημες στιγμές τα τελευταία χρόνια, αλλά και μερικές που μπορεί να θυμάται για μια ζωή. Κοιτώντας έναν μικρό φίλο της ομάδας, μπορεί να δει μέσω των ματιών του την επιστροφή της ΑΕΚ εκεί που ανήκει, κατακτώντας επιπλέον τίτλους από τους 106 που έχει μέχρι στιγμής σε 9 διαφορετικά αθλήματα.