Ενας τελικός σήμερα, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, που σημαίνει πολλά για Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Για τον πρώτο, η κατάκτηση του τροπαίου, θα είναι μία επιβράβευση της μεθοδικής δουλειάς που έγινε από διοίκηση και τεχνική ηγεσία, βάσει των οικονομικών δυνατοτήτων που είχε η ΠΑΕ. Για τον δεύτερο, η νίκη μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο, για την επόμενη περίοδο. Εξάλλου, οι «θυσίες» που έγιναν για να φτάσει εδώ απόψε, είναι πολλές και πιθανόν να κοστίσουν πολύ ακριβότερα, στα πλέι οφ, από όσο η απώλεια του τελικού.
Το ευχάριστο νέο είναι, πως το μεγαλοπρεπές στάδιο, θα είναι σχεδόν γεμάτο από τους οπαδούς των δύο ομάδων. Κάτι που σίγουρα θα δώσει ένα διαφορετικό χρώμα στον αγώνα. Κάτι που μας έχει λείψει εδώ και χρόνια στα παιχνίδια του πρωταθλήματος.
Αρκεί βέβαια, αυτοί που θα βρεθούν στις εξέδρες, να είναι αντίπαλοι, όπως και οι παίκτες, μόνο κατά τη διάρκεια και να μην υπάρξουν παρεκτροπές. Οι δύο διοικήσεις, αλλά και ο οπαδικός Τύπος, κράτησαν χαμηλούς τόνους και έδειξαν πως έκαναν τα πάντα για να κυλήσει ομαλά ο τελικός. Βλέπετε, τα αυτονόητα σε άλλα ποδοσφαιρικά κράτη της Ευρώπης, για μας αποτελούν «είδηση».
Δεν άκουσα ή δεν διάβασα πουθενά, να επιστρατεύτηκε όλη η αστυνομική δύναμη της Ισπανίας, για τον τελικό μεταξύ Ρεάλ – Μπαρτσελόνα. Και οι μετακινήσεις των οπαδών αυτών των δύο ομάδων προς τη Βαλένθια ήταν κατά πολλές χιλιάδες περισσότερες.
Ας ευχηθούμε και να ελπίζουμε, πως όλα θα κυλήσουν ομαλά και δεν θα χρειαστεί να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο, εκτός από τον αγώνα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, χρειάζεται έναν τελικό… διαφήμιση.
Αγωνιστικά, η «πλάστιγγα γέρνει», ελαφρά, προς την πλευρά του Παναθηναϊκού. Εστω κι αν ο κόσμος είναι μοιρασμένος, το παιχνίδι γίνεται στην Αθήνα και ο ΠΑΟΚ χάνει μεγάλο μέρος της δυναμικότητάς του, μακριά από την Τούμπα. Επιπλέον οι απουσίες βασικών του στελεχών, τον αποδυναμώνουν ακόμα περισσότερο.
Ο Γιώργος Γεωργιάδης, πρέπει να… ανακατέψει πολύ την τράπουλα για να καλύψει τα κενά, σε επίθεση, κέντρο και άμυνα. Ειδικά οι απουσίες των Αθανασιάδη, Νάτχο, είναι δυσαναπλήρωτες. Αν σ’ αυτούς προστεθεί και ο Κατσουράνης, κατά δεύτερο λόγο, τότε είναι σίγουρο, πως ο Ελληνας τεχνικός, αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα.
Αντιθέτως ο Γιάννης Αναστασίου, έχει όλους τους παίκτες του «ετοιμοπόλεμους». Κι αυτό του δημιουργεί έναν… ευχάριστο πονοκέφαλο, στην απόφασή του να επιλέξει τους ένδεκα που θα ξεκινήσουν το παιχνίδι, αλλά και αυτούς που θα χρειαστεί πιθανώς, για να αλλάξει ή να διατηρήσει τα όποια δεδομένα δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια του τελικού.
Τέλος,σε έναν αγώνα, υπάρχει και η διαιτησία. Η οποία δυστυχώς στην Ελλάδα, της αρέσει να έχει… πρωταγωνιστικό ρόλο. Πιστεύω, πως αν οι παίκτες δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις της, δεν θα «ηλεκτριστεί» το κλίμα. Αν συμβεί το αντίθετο, τότε πιθανότατα και ο «άρχοντας» να χάσει τον έλεγχο. Και τότε ουδείς μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη…