Στη βάση της στο Αρακαζού της Βραζιλίας θα βρεθεί σε λίγες ώρες η Εθνική μας, μετά την ολοκλήρωση της προετοιμασίας της στις ΗΠΑ με το φιλικό κόντρα στη Βολιβία στο Νιου Τζέρσεϊ που τελείωσε στις 5 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος. Αυτή η παραθαλάσσια πόλη στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας θα είναι το ησυχαστήριο των διεθνών μας στο διάστημα της παραμονής τους στη Βραζιλία και από εκεί θα εξορμούν στις (όχι και τόσο κοντινές) πόλεις που θα φιλοξενήσουν τα παιχνίδια τους με την Κολομβία (Μπέλο Οριζόντε, 7 μ.μ. ώρα Ελλάδος στις 14/6), την Ιαπωνία (Νατάλ, 1 π.μ. ξημερώματα 20/6) και την Ακτή Ελεφαντοστού (Φορταλέσα, 11 μ.μ., 24/6) για τη φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Αν προκριθεί, η διαδρομή της θα καθοριστεί ανάλογα με τη θέση που θα πάρει στον όμιλο. Ως πρώτη, θα παίξει στις 28/6 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο με αντίπαλο τον 2ο του 4ου ομίλου (Ιταλία, Αγγλία, Ουρουγουάη, Κόστα Ρίκα), ενώ αν προκριθεί ως δεύτερη, θα αντιμετωπίσει στις 29/6 στο Ρεσίφε τον πρώτο του ίδιου ομίλου.
Φιλοδοξία του Σάντος και των παικτών του είναι να περάσουν για πρώτη φορά στην ιστορία της Εθνικής μας στη φάση των νοκ άουτ αγώνων ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Είναι η τρίτη φορά που η ομάδα μας παίρνει μέρος σ’ αυτή τη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου, χωρίς στις δύο προηγούμενες να πετύχει κάτι ιδιαίτερο. Η πρώτη παρουσία της το 1994 στις ΗΠΑ ήταν τραυματική, καθώς μέτρησε τρεις ήττες σε ισάριθμους αγώνες, χωρίς να πετύχει γκολ και με μεγάλο παθητικό τερμάτων (0-10). Με ήττα ξεκίνησε και στη δεύτερη διοργάνωση που πήρε μέρος, 16 χρόνια αργότερα. Εχασε από τη Ν. Κορέα στην πρεμιέρα της στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής το 2010, αλλά στο επόμενο ματς με τη Νιγηρία δεν πέτυχε απλώς το παρθενικό της γκολ σε Π.Κ. με σκόρερ τον Σαλπιγγίδη, αλλά πανηγύρισε και την πρώτη της νίκη (2-1) χάρις στο γκολ του Τοροσίδη. Η ήττα από την Αργεντινή με δύο γκολ στο φινάλε ήταν σχεδόν… φυσιολογική και το ταξίδι αυτό έκλεισε με θετικό πρόσημο, λόγω της νίκης επί της Νιγηρίας.
Αρκετοί από τους παίκτες που έχει επιλέξει ο Σάντος έχουν την εμπειρία από το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής κι αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύονται κάτι περισσότερο από μια νίκη απλώς για την τιμή των όπλων. Ο στόχος της πρόκρισης δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε και άπιαστο όνειρο με βάση τη δυναμική των αντιπάλων. Ολες τους είναι από διαφορετικές ηπείρους και διαφορετικές σχολές ποδοσφαίρου (νοτιοαμερικανική, ασιατική, αφρικανική) από τις οποίες δεν έχει πολλές παραστάσεις η εθνική μας, σε αντίθεση με αυτές που λίγο – πολύ γνωρίζουν καλύτερα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το ταξίδι στο άγνωστο, όμως, είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε μια πολυσυλλεκτική διοργάνωση όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αντιμετωπίσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αν θέλει κάτι περισσότερο από τη χαρά της συμμετοχής.
Η καλή αμυντική λειτουργία της Εθνικής μας είναι πλέον στοιχείο της αγωνιστικής της ταυτότητας και η βάση της επιτυχημένης παρουσίας της τα τελευταία 12 χρόνια, στοιχείο που κατάφερε να το διατηρήσει και μετά την αποχώρηση του Οτο Ρεχάγκελ και τη σταδιακή ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της. Η καλή αμυντική λειτουργία προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια, αλλά δεν αρκεί από μόνη της για υπερβάσεις σε μια διοργάνωση τόσο υψηλού επιπέδου. Χρειάζεται να βρεθεί το αντίδοτο για την επιθετική δυστοκία των τελευταίων αγώνων, ειδικά μετά τον τραυματισμό και το ντεφορμάρισμα του Μήτρογλου, ο οποίος πέτυχε κρίσιμα γκολ και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ταξίδι της πρόκρισης για τη Βραζιλία.
Αν και η Εθνική μας δεν διακρίνεται για τις επιθετικές αρετές της, είχε τον τρόπο να βρίσκει δίκτυα στα περισσότερα παιχνίδια, γι’ αυτό και έχει συνεπή παρουσία σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις από το 2004 και μετά, με εξαίρεση το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας. Δεν είναι ελκυστική ομάδα, είναι όμως αποτελεσματική κι αυτό τον χαρακτήρα θα προσπαθήσει να δείξει ξανά στα γήπεδα της Βραζιλίας για να καταφέρει να πάει τουλάχιστον ένα βήμα μακρύτερα απ’ όσο πήγε τις άλλες δύο φορές που έγινε κομμάτι της μεγαλύτερης γιορτής του ποδοσφαίρου…