Τρίτη και… φαρμακερή για την Εθνική μας. Αν αυτή θα «δηλητηριάσει» την ομάδα μας ή θα αφήσει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου την Ακτή Ελεφαντοστού, θα το ξέρουμε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Το σενάριο δεν είναι πολύπλοκο. Θέλουμε μόνο νίκη επί της παρέας του Ντρογκμπά και συγχρόνως να μην πάρει τους τρεις πόντους η Ιαπωνία από την ουσιαστικά αδιάφορη Κολομβία.
Οσο όμως απλή είναι η πλοκή του… έργου, τόσο δύσκολη φαντάζει για την ομάδα μας. Οχι γιατί απέναντί μας θα βρεθεί μία ομάδα «θηρίο», αν και διαθέτει τεράστια ονόματα. Αλλά επειδή οι διεθνείς μας μπορεί με την Ιαπωνία να έβγαλαν κάτι από την «ελληνική ψυχή», αλλά δεν έπεισαν πως μπορούν να πάρουν ένα παιχνίδι, όταν αυτό είναι απαραίτητο, για να μην επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη.
Σίγουρα, δεν υπάρχει Ελληνας που να μην εύχεται να διαψευστούν αυτοί που πιστεύουν κάτι ανάλογο. Ολοι θέλουμε να συνεχίσουμε να βλέπουμε την Εθνική μας στα γήπεδα της Βραζιλίας. Οι «πατριωτικές» κορώνες των Χαριστέα – Νικολαΐδη έγιναν για να… βρισκόμαστε σε δουλειά και να βρεθούν οι ίδιοι, έστω για λίγο, πάλι στη δημοσιότητα.
Από καθαρή ποδοσφαιρική ματιά, η απουσία του Κατσουράνη, πιστεύω πως όχι μόνο δεν θα επηρεάσει το σύνολο, αλλά θα «λύσει» και τα χέρια του Σάντος, ώστε να παρατάξει ένα πιο γρήγορο σύνολο. Αν ξεπεράσουμε σε ταχύτητα τους Ιβοριανούς, τότε μπορούμε να ελπίζουμε. Αν όχι, τότε δεν θα χρειαστεί ο πάγκος της Εθνικής να έχει το… τρανζιστοράκι στο αυτί για να ακούει την εξέλιξη του άλλου αγώνα του ομίλου μας…