Το ταξίδι έχει στάση αύριο στην… Κόστα Ρίκα. Αν πριν από δεκαπέντε μέρες ισχυριζόταν κάποιος πως η Εθνική μας θα βρισκόταν στους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, μάλλον δεν θα τον έπαιρναν στα σοβαρά. Εντάξει, διεθνείς και Σάντος δηλώνουν πως το πίστευαν. Δεν μπορώ να το αμφισβητήσω, αλλά όχι και να πάρω όρκο γι’ αυτό.
Πέρα όμως από λόγια και δηλώσεις, γεγονός είναι ότι διεκδικούμε και το κάτι παραπάνω: Την πρόκριση στους «8». Απέναντί μας είναι η ομάδα – έκπληξη του τουρνουά. Ωστόσο και η δική μας δεν έχει εκπλήξει τον κόσμο; Γιατί λοιπόν να μην έχει ελπίδα στο όνειρο. Στο ποδόσφαιρο, στο άθλημα των φτωχών, όλοι έχουν. Πολύ περισσότερο αυτά τα παιδιά, που απέδειξαν πως, στα δύσκολα, έβαλαν πέρα τις όποιες αντιπαλότητες γεννά η μιζέρια του ελληνικού πρωταθλήματος και πέτυχαν τον στόχο τους.
Εξάλλου, δεν είναι και το μεγάλο φόβητρο η αντίπαλός μας. Μπορεί να νίκησε Ουρουγουάη και Ιταλία, να έφερε ισοπαλία με την Αγγλία, αλλά σίγουρα δεν διαθέτει «βαριά» φανέλα. Επομένως, μπορούν οι παίκτες να κοιτάξουν στα μάτια τους αντιπάλους τους. Και αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο από τον Φερνάντο Σάντος. Η εκμετάλλευση της ψυχολογίας στην οποία βρίσκονται οι παίκτες του έπειτα από τη νίκη επί της Ακτής Ελεφαντοστού.
Το δεύτερο είναι ο σχεδιασμός του αγώνα. Ο εντοπισμός των αδυναμιών, αλλά πολύ περισσότερο των προτερημάτων του Κάμπελ και της παρέας του. Στα τελευταία περιλαμβάνονται η ταχύτητα στην ανάπτυξη και το τελείωμα των φάσεων. Είναι όμως σίγουρο πως ο Πορτογάλος έχει και τους παίκτες και τον τρόπο, να λύσει τα προβλήματα που θα του βάλει ο συνάδελφός του.
Διότι, όσο και να φαίνεται απίστευτο, η ομάδα διαθέτει δύο από τους ταχύτερους κεντρικούς αμυντικούς της διοργάνωσης. Μανωλάς και Παπασταθόπουλος δύσκολα θα χάσουν από αντίπαλο στο σπριντ. Ενας εναντίον ενός, με κάτω την μπάλα, οι πιθανότητες να αφήσουν εκτεθειμένο τον τερματοφύλακά τους είναι ελάχιστες.
Επομένως, δεν χρειάζεται να «ταμπουρώσει» πάλι την ομάδα. Οι διεθνείς μας έχουν και τις δυνατότητες και την τεχνική κατάρτιση να φέρουν σε δύσκολη θέση την αντίπαλη άμυνα. Η «φιλοσοφία» ότι «και με μισό γκολ μπορούμε να νικάμε», απεδείχθη τελικά πως είναι σαν να κρατάει ο αναβάτης το καθαρόαιμο.
Σύμφωνοι, δεν είμαστε ούτε Βραζιλία ούτε Μπαρτσελόνα, όπως δήλωσε ο Σάντος. Ομως, δεν μπορούμε να φτάσουμε και στην άλλη άκρη, πως «αυτή τη στάνη έχουμε, τέτοιο τυρί βγάζουμε». Οταν μάλιστα υπάρχουν παιχνίδια, όπου βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο, στα οποία νικήσαμε, παίζοντας και καλό ποδόσφαιρο.
Το πρώτο μέλημα του ομοσπονδιακού τεχνικού δεν πρέπει να είναι τίποτε άλλο, από το να δώσει, με τον καταρτισμό της ενδεκάδας, το σύνθημα πως θα παίξουμε για να πάρουμε το ματς και όχι να το… κλέψουμε. Και πως η καλύτερη άμυνα, απέναντι σε μια γρήγορη ομάδα, είναι να την υποχρεώσεις να σε κυνηγάει αυτή και όχι εσύ. Θα χρειαστεί παίκτες που θα τρέχουν ασταμάτητα, χωρίς να χρειάζεται να κάνουν στάσεις για να γεμίζουν τα πνευμόνια τους.