Βραζιλία – Γερμανία απόψε στον πρώτο ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δύο ομάδες, δύο χώρες, με διαφορετική προσέγγιση στο ποδόσφαιρο. Η πρώτη, με τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, «ζει» για το άθλημα. Η δεύτερη το έχει αναγάγει σε οργάνωση και σχεδιασμό. Η εφαρμογή της «ψυχρής» λογικής με την οποία έχει κυριαρχήσει στην παγκόσμια οικονομία.
Η οργανώτρια δεν δείχνει ικανή να βγάλει έξω από τον τελικό τους Γερμανούς. Σε μία εποχή όπου οι πάλαι ποτέ γητευτές της μπάλας προσπαθούν να μπουν στα ευρωπαϊκά «καλούπια», όπου κυριαρχούν η δύναμη και η ταχύτητα και όχι η τέχνη, δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους αντιπάλους τους. Εχουν μάθει να παίζουν μπάλα στις αμμουδιές και όχι στα οργανωμένα «5Χ5».
Τι είναι αυτό που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα; Πιστεύω το «θέλω» των παικτών του Σκολάρι. Η προσδοκία ενός ολόκληρου έθνους να κατακτήσει το τρόπαιο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορέσει να ανατρέψει τα προγνωστικά. Γιατί δεν είναι δυνατόν μέσα σε λίγα 24ωρα να γίνει η Βραζιλία καλύτερη ομάδα από τη Γερμανία. Ειδικά με τις απουσίες που θα έχει, η «ποδοσφαιρική λογική» βλέπει επικράτηση της δεύτερης. Πιθανότατα και χωρίς πολύ… κόπο.
Επειδή όμως στον έρωτα η λογική πάει… περίπατο, ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το πού θα υπακούσει η «στρογγυλή θέα»: στην καρδιά ή στο μυαλό;