Εχει, γραφτεί και ειπωθεί, πάρα πολλές φορές, πως τα φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας, το μόνο που προσφέρουν στους οπαδούς, είναι να δουν τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα των ομάδων τους. Είναι αδύνατον να βγάλουν περισσότερα συμπεράσματα.
Σε αυτά τα ματς, που ακόμα τα πόδια των παικτών είναι «πιασμένα» από τη σκληρή προπόνηση πολλές φορές ούτε ο προπονητής μπορεί να έχει σωστές εκτιμήσεις. Προσθέστε σ’ αυτό τις πιθανότητες πολλοί από αυτούς που παίζουν, να μην ανήκουν σε λίγες μέρες στο ρόστερ, για να πειστείτε, πως όποια εικόνα κι αν σχηματίσετε, θα είναι σχεδόν σίγουρα λανθασμένη.
Επομένως, δεν είναι δυνατόν ούτε να «θεοποιούμε» παίκτες για την απόδοσή τους αλλά πολύ περισσότερο να… εκτοξεύουμε στα ουράνια την αισιοδοξία των οπαδών. Παρόλα αυτά, η παροιμία «ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαπτίσαμε», έχει την πλήρη εφαρμογή της, αυτή την περίοδο.
«Πεινασμένος» ο οπαδός από την καλοκαιρινή «νηστεία» αναζητεί τροφή ώστε να αναπληρώσει είτε τις χαμένες του προσδοκίες από την περσινή πορεία της ομάδος του είτε να οραματιστεί, ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Είναι όμως βέβαιο, πως αν δεν πραγματοποιηθούν αυτά που του «υπόσχονται», τότε η απογοήτευσή του θα μετατραπεί, σε αγανάκτηση.