Πόσο ρόλο έπαιξε, παίζει ή θα παίξει το Financial Fair Play (FFP) της UEFA; Πόσο οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στις μη εναρμονισμένες ομάδες πιάνουν πραγματικά τόπο; Πώς ορίζεται από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποδοσφαίρου ο παραβάτης του «νόμου»; Και, τελικώς, γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ ασθενέστερων ομάδων και ισχυρών ή αυξάνεται με ακόμα ταχύτερους ρυθμούς λόγω των εξωφρενικών χρημάτων που δαπανώνται;
Στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα του 21ου αιώνα, στην εποχή που η εμπορική εκμετάλλευση του ποδοσφαιριστή σταματά να υπάγεται σε συλλόγους και μεταβιβάζεται σε εταιρείες μάνατζερ, οι μεταγραφές γίνονται ολοένα και συχνότερες. Μαζί με τη συχνότητα αυξάνεται και το κόστος, με τον τζίρο των μεταγραφών να φτάνει σε επίπεδα που δεν μπορούν να ακολουθήσουν όχι απλώς οι ασθενέστερες ομάδες, αλλά ακόμα και πολλές εκ των θεωρητικά ισχυρών.
Με ποδοσφαιρικά και φίλαθλα κριτήρια, φίλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατηγορούσαν ανά τα χρόνια τους αντίστοιχους της Σίτι ή της Τσέλσι για καταστροφή του ποδοσφαίρου σκορπώντας εκατοντάδες εκατομμύρια. Τι όμως μπορούν να απαντήσουν τώρα οι φίλοι των «κόκκινων διαβόλων», βλέποντας τη διοίκηση της ομάδας να ξοδεύει 190 εκατ. ευρώ για μεταγραφές σε 65 μέρες; Πόσο επηρεάστηκαν η Παρί Σεν Ζερμέν ή η Μάντσεστερ Σίτι από το πρόστιμο που τους επιβλήθηκε προ μηνών από την UEFA; Πώς δικαιολογεί ο Μισέλ Πλατινί το γεγονός πως το Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να έχει περισσότερους πρωταθλητές, αλλά η συστηματικά τέταρτη στην Αγγλία Αρσεναλ, αν και περνά στους ομίλους μέσω προκριματικών, βρίσκεται τελικώς στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας των ομάδων έχοντας, μοιραία, ευνοϊκότερες κληρώσεις;
Πόσο επηρεάζει τελικά την Μπαρτσελόνα μια ποινή απαγόρευσης μεταγραφών, ενώ έχει ήδη ολοκληρώσει αυτές που ήθελε για τη θερινή μεταγραφική περίοδο; Ο ισοσκελισμός εσόδων-εξόδων –που είναι η βασική αρχή του FFP– σε ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες πόσο μπορεί να αποτελεί πράγματι εποπτικό κριτήριο, όταν με μια χορηγία, είτε πραγματική είτε εικονική, μπορεί να φέρνει πραγματική ισορροπία;
Ποια χώρα μπορεί να ανταγωνιστεί το Ηνωμένο Βασίλειο στα χρήματα που μπορεί να δώσει, όταν τα χρήματα που εισπράττονται από τα τηλεοπτικά συμβόλαια στην Πρέμιερ Λιγκ είναι πολλαπλάσια των άλλων χωρών; Σύμφωνα με στοιχεία της Deloitte για τη μεταγραφική περίοδο που μόλις ολοκληρώθηκε, το ποσό που δαπανήθηκε για τη θερινή μεταγραφική περίοδο μόνο στην Αγγλία ανέρχεται στο 1,05 δισ. ευρώ, που συνιστά αύξηση 30% εν σχέσει με το προηγούμενο ποσό ρεκόρ στην Αγγλία, που είχε ανέλθει στα 630 εκατομμύρια ευρώ. Τη φετινή περίοδο στην Ισπανία, σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας έρευνας, δαπανήθηκαν 535 εκατομμύρια ευρώ, με μια βασική παράμετρο: Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα αποτελούν μια κατηγορία μόνες τους στην ιβηρική χώρα, δεδομένου πως ακόμα και στις διαδικασίες τηλεοπτικών συμβολαίων λογίζονται ως κάτι διαφορετικό από την ισπανική λίγκα. Η κατά τα άλλα παρηκμασμένη βάση αθλητικών επιτυχιών ιταλική Λίγκα επίσης έφθασε να δαπανήσει 327 εκατομμύρια και η Μπουντεσλίγκα 315.
Είναι εμφανές πως απαιτείται ξεκάθαρη θέση από την πλευρά της UEFA, χωρίς ημίμετρα, αφού, όπως φαίνεται, η πλήρης εφαρμογή του οικονομικού «fair play» έχει δρόμο ακόμη…