«Συννεφιασμένη Κυριακή», ήταν η προχθεσινή για τις Εθνικές μας ομάδες, μπάσκετ και ποδοσφαίρου. Κι αν για την πρώτη η ήττα από τη Σερβία σήμανε τον αποκλεισμό από το Παγκόσμιο Κύπελλο, για τη δεύτερη αυτή από τη Ρουμανία, απλώς επιβεβαίωσε πως υπάρχει έλλειψη ταλέντου σε πολλές από τις γραμμές της.
Οι «ειδικοί» δηλώνουν πως τα παιδιά του Φώτη Κατσικάρη, έχουν το μέλλον μπροστά τους. Δεν θα διαφωνήσω. Απλά θα επισημάνω πως όταν καλείσαι να δώσεις ένα παιχνίδι χωρίς αύριο και δεν βρίσκεται ένας παίκτης να σε σηκώσει στις πλάτες του στα δύσκολα, τότε φαίνεται καθαρά πως λείπει ο ηγέτης.
Οι περισσότεροι από τους διεθνείς του Ρανιέρι, μάλλον βρίσκονταν ακόμα στα γήπεδα της Βραζιλίας. Ηταν όμως δική του δουλειά να τους επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δεν το πέτυχε, όπως αποτυχημένες αποδείχτηκαν και οι επιλογές του για την ενδεκάδα.
Με δέκα, σχεδόν για σαράντα λεπτά, έπαιξαν οι Ρουμάνοι. Κι όμως δεν μπορέσαμε να τους απειλήσουμε ουσιαστικά ούτε μία φορά. Γεγονός που δείχνει, πως δεν υπήρχαν οι παίκτες, στον χώρο του κέντρου και της επίθεσης, που θα οργανώσουν το παιχνίδι και θα δημιουργήσουν φάσεις στην εστία τους.
Επομένως, το πρώτο ζητούμενο για τον Ρανιέρι είναι να αναζητήσει όχι έναν, αλλά περισσότερους «ηγέτες», που θα οδηγήσουν την Εθνική στα γήπεδα της Γαλλίας.