Συνεδρίαζε χθες η Σούπερ Λίγκα για να εκλέξουν τα μέλη της τον νέο πρόεδρο. Σιγά το θέμα. Λες και εξαρτάται από το πρόσωπο, αν θα δούμε… άσπρη μέρα στο ποδόσφαιρό μας. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η νοοτροπία. Αυτήν που παρακολουθούμε καθημερινά, στον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο και για να είμαι επίκαιρος, στα «σόσιαλ μίντια». Αυτά μας… μάραναν.
Οταν φτάνουμε στο σημείο να αρνούνται να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή ή να δέχονται να κρατάνε οι παράγοντες των ομάδων ανάλογα με τις συλλογικές τους προτιμήσεις, καταλαβαίνετε πού βρισκόμαστε. Κι όμως είμαι σίγουρος πως δεν έχουμε πιάσει πάτο.
Ενώ στα ποδοσφαιρικά δρώμενα πρωταγωνιστούν εισαγγελείς και ανακριτές, οι Ευρωπαίοι μας καλούνται να εκπροσωπήσουν τη χώρα στα σαλόνια της Γηραιάς Ηπείρου. Ξυπόλυτοι στα αγκάθια πάμε. Μπορούμε να τις κατακρίνουμε, αν έχουν ατυχή αποτελέσματα;
«Παγωμένοι» οι παίκτες, από τη δεύτερη διακοπή του πρωταθλήματος, καλούνται να αντιμετωπίσουν αντιπάλους που παίζουν σε πρωταθλήματα υψηλού επιπέδου, όπου ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και δίκαιος. Ακόμα κι αν έρθει μία επιτυχία, δεν θα σημαίνει πως ξαφνικά… έφτιαξε το ποδόσφαιρό μας.
Αυτό απεικονίζεται στην Εθνική ομάδα η οποία χάνει και τη θέση της στις «ισχυρές». Και το γεγονός αυτό, θα αποτελέσει το μεγάλο της μειονέκτημα στις προσπάθειές της να περάσει στις τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων.