Το 2005 βρέθηκε στα όρια της χρεοκοπίας, έχοντας χρέη περίπου 140 εκατ. ευρώ. Το 2008 τερμάτισε στη 13η θέση της Μπουντεσλίγκα, «φλερτάροντας» με τον υποβιβασμό. Το 2011 κατέκτησε το πρωτάθλημα Γερμανίας, το 2012 το νταμπλ και το 2013 έφθασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2014 έχει προκριθεί πανεύκολα στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει αποπληρώσει όλο το χρέος της και, ταυτόχρονα, βρίσκεται στην τελευταία θέση της γερμανικής λίγκας. Είναι πασιφανές πως η Μπορούσια Ντόρτμουντ έχει βαλθεί να ξεπεράσει κάθε ποδοσφαιρική λογική.
Ακόμη και τώρα που βρίσκεται στον πάτο της Μπουντεσλίγκα, το γήπεδό της γεμίζει από 80.000 φιλάθλους που δεν σταματούν να τραγουδούν και να εμψυχώνουν την ομάδα, ενώ ουδείς έχει στήσει με την πλάτη στον τοίχο ή αμφισβητεί το έργο του προπονητή της Γιούργκεν Κλοπ. Αλλωστε, το πλάνο του για την ομάδα είναι αποδεδειγμένα σωστό.
Η Ντόρτμουντ το 2000 έγινε ο πρώτος γερμανικός σύλλογος που εισήχθη στο χρηματιστήριο. Μία κίνηση που αποδείχθηκε καταστροφική, αφού η μετοχή της μέσα σε πέντε χρόνια έχασε το 80% της αξίας της. Οι όποιες αγωνιστικές επιτυχίες σε αυτό το διάστημα (κατάκτηση πρωταθλήματος το 2002) έκρυβαν καλά τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι, όχι όμως για πολύ. Οταν το 2003 η Μπορούσια αποκλείστηκε από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αποκαλύφθηκαν ως… διά μαγείας και τα χρέη του συλλόγου. Χρήματα δεν υπήρχαν ούτε για τους μισθούς των ποδοσφαιριστών. Η πρώτη κίνηση των Βεστφαλών ήταν να ζητήσουν βοήθεια από τον μεγάλο τους αντίπαλο, την Μπάγερν Μονάχου, η οποία δεν αρνήθηκε να της παραχωρήσει δάνειο ύψους δύο εκάτ. ευρώ για την κάλυψη άμεσων αναγκών. Στη συνέχεια, η Ντόρτμουντ έπρεπε να εκμεταλλευτεί τα δικά της όπλα. Τα πιο ισχυρά της ήταν και είναι η δύναμη των οπαδών και το γήπεδό της. Εριξε την τιμή για τα εισιτήρια διαρκείας στο πέταλο του «κίτρινου τείχους» (μία θύρα χωρητικότητας περίπου 28.000 θεατών!) σε λιγότερο από 200 ευρώ, πούλησε την ονομασία του γηπέδου στην ασφαλιστική εταιρεία Σίγκναλ Ιντούνα και προχώρησε σε περικοπές συμβολαίων της τάξεως του 20%.
Στη συνέχεια, είχε έρθει η ώρα και για την αγωνιστική αναδιάρθρωση του συλλόγου. Τα προοριζόμενα χρήματα για μεταγραφές χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη ενός δικτύου ανεύρεσης ταλέντων, τα τμήματα υποδομής αναβαθμίστηκαν και ο νέος προπονητής Γιούργκεν Κλοπ από το 2008 ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της ομάδας. Το «Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ», ή για τους πολλούς «Βεστφάλεν Στάντιον», το οποίο είναι χωρητικότητας περίπου 80.000 θεατών αγγίζει πληρότητα 99,5%, ενώ για τους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, που κλείνει ένα κομμάτι της εξέδρας των ορθίων στο «κίτρινο τείχος», το στάδιο γεμίζει ασφυκτικά με 66.000 «κιτρινόμαυρους» φιλάθλους.
Και μία λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: Στη Γερμανία το 51% των μετοχών μιας ομάδας ανήκει υποχρεωτικά στους φιλάθλους. Κανένας οικονομικός… κολοσσός δεν μπορεί να λειτουργήσει αυθαίρετα στη διοίκηση ενός συλλόγου. Αλλωστε, μια ματιά στις εξέδρες του γηπέδου της Ντόρτμουντ είναι αρκετή για να φανεί η δύναμη ολόκληρου του σωματείου. Είτε είναι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ είτε στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος.