Εθνική και βία

1' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Επειδή πολλές φορές στη θητεία μου ως υπεύθυνος αθλητικών σελίδων έχω βρεθεί μπροστά στο δίλημμα «τι κάνεις σήμερα βασικό θέμα», καταλαβαίνω απόλυτα τους συναδέλφους που προτίμησαν την ισοπαλία της Εθνικής ποδοσφαίρου από τα επεισόδια στην Πυλαία στον τελικό του χάντμπολ. Η βία «πουλάει» ανάλογα σε ποιο άθλημα εκδηλώθηκε…

Τα διδάγματα από τα δύο, άσχετα μεταξύ τους, συμβάντα είναι απλά. Για την Εθνική ποδοσφαίρου αγωνιστικά υπήρξε αλλαγή, επειδή είχε σχέδιο ανάπτυξης και προσανατολισμό σε στόχο. Η βασική επιτυχία του Σέρχιο Μαρκαριάν είναι πως σε πολύ λίγο χρόνο έπεισε τους διεθνείς, πως αγωνιζόμενοι με την Εθνική πρέπει να τα «δίνουν όλα».

Η νίκη δεν ήρθε, ώστε οι ελπίδες για την τρίτη θέση να είναι πιο ορατές, όμως, με τέτοια νοοτροπία, δεν θα εναπόκειται σε θαύμα η παρουσία μας στην τελική φάση του Euro 2016.

Οσο για το συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε από τα επεισόδια στην Πυλαία, είναι ένα. Δεν θέλουν αφορμή οι οργανωμένοι για να χτυπήσουν. Δεν αναζητούν προκλήσεις. Εχουν τη βία ως μέσο εξυπηρέτησης του σκοπού τους.

Η ερήμωση των εξεδρών, ή ο αποκλεισμός από την Ευρώπη, σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, πόλο, ακόμα και σε… τάβλι, δεν θα εξαλείψει τη βία, από τους ελληνικούς αθλητικούς χώρους. Αν δεν μπορέσει η πολιτεία να επιβάλει στα αφεντικά των συλλόγων, να απαλλαγούν από τους δεσμούς που έχουν με τους οργανωμένους, τότε δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή