Αν οι πολιτικοί μας χρησιμοποιούσαν το μυαλό τους, στη διακυβέρνηση της χώρας, με την ευστροφία που διαθέτουν για να μας παρουσιάζουν το άσπρο… μαύρο, τότε είναι σίγουρο πως η πατρίδα μας δεν θα βρισκόταν εδώ που βρίσκεται τώρα. Απόδειξη, το πώς ο υφυπουργός Αθλητισμού παρουσίασε σαν επιτυχία τη μαζική αναδίπλωσή του στα επίμαχα άρθρα του νέου νομοσχεδίου για την πάταξη της βίας από τα ελληνικά γήπεδα. Ηταν τέτοια μάλιστα η… χαρά του, που ευχαρίστησε και τις διεθνείς ομοσπονδίες ποδοσφαίρου, UEFA και FIFA, για την ειλικρινή συνεργασία που είχαν μαζί του.
Πιστεύω πως ο κ. Κοντονής, ως την τελευταία στιγμή, έπαιξε και έχασε. Και καλύτερα που έχασε αυτός, παρά να χάσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε διεθνές επίπεδο, αυτά που έχει πετύχει μέχρι τώρα. Και είναι πολλά. Γιατί εδώ ταιριάζει η ιστορική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «έξω πάμε καλά». Τώρα, σε ό,τι αφορά τα εσωτερικά μας χάλια, είναι σίγουρο πως πρέπει να βρεθεί τρόπος να διορθωθούν. Και ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός: Η πιστή εφαρμογή των νόμων, χωρίς… έγχρωμα γυαλιά και πελατειακές σχέσεις, με τους κατά περιόδους ισχυρούς.
Το μέγα λάθος του καθ’ ύλην αρμοδίου για τα αθλητικά, της κυβέρνησης, είναι πως «μπέρδεψε» την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα με την αναξιοκρατία και τα όσα απασχολούν τη δικαιοσύνη, αυτή την περίοδο, για το επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο. Θεωρώντας πως η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για όσα ασχολούνται εδώ και χρόνια ανακριτές και εισαγγελείς, σκέφτηκε πως αφαιρώντας από αυτήν το αυτοδιοίκητο, θα αποκτούσαμε τον ποδοσφαιρικό μας… παράδεισο. Δεν γνωρίζω αν ήξερε εκ των προτέρων πως αυτό δεν θα γινόταν αποδεκτό από τις διεθνείς ομοσπονδίες. Ομως, αν δεν ήταν γνώστης της ιστορίας, έπρεπε να ενημερωθεί για το πώς παλαιότεροι συνάδελφοί του βρέθηκαν στην ίδια δύσκολη θέση, όταν θέλησαν να επιβάλουν τον κρατικό έλεγχο στις λήψεις των αποφάσεων που αφορούν το ποδόσφαιρο. Και, φυσικά, απέτυχαν, όπως απέτυχε και ο ίδιος.
Ο κ. Κοντονής έχασε μία μεγάλη ευκαιρία, καθώς οι φίλαθλοι θέλουν να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ που βαδίζει το ποδόσφαιρό μας. Θα μπορούσε κάλλιστα, αφήνοντας τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, σε ό,τι αφορά τις «εγκληματικές οργανώσεις», να ασχοληθεί ο ίδιος, αποκλειστικά και μόνο με τη νομοθέτηση πολύ σκληρών μέτρων για τους ταραχοποιούς, αλλά και για τους αποδεδειγμένα ηθικούς αυτουργούς των επεισοδίων. Να διαλύσει τους οργανωμένους συνδέσμους, στα γραφεία των οποίων κάθε τόσο ανακαλύπτονται πολεμοφόδια. Να σταματήσει τις εμπρηστικές δηλώσεις των παραγόντων, που πυροδοτούν το φιτίλι της βίας. Να επιβάλει στα οπαδικά έντυπα περιορισμούς, όταν τα πρωτοσέλιδά τους φανατίζουν τους πωρωμένους αναγνώστες τους.
Είναι σίγουρο πως όσο σκληρότερα μέτρα αποφάσιζε και όσο βαρύτερες ποινές νομοθετούσε, ο κόσμος θα ήταν μαζί του. Δεν το έκανε, προσπαθώντας, με πρόσχημα την καταπολέμηση της βίας, να διαφεντεύει ο ίδιος και ο κάθε διάδοχός του τις τύχες των ελληνικών επαγγελματικών ομάδων. Αυτές, που εδώ και χρόνια, με τα χρήματα των επενδυτών τους, έχουν αναδείξει παίκτες, που τίμησαν και τιμούν διεθνώς το Εθνικό μας συγκρότημα.