Αφετηρία του Euro 2012 μιας και εκεί δόθηκε το πρώτο ματς της διοργάνωσης με αντιπάλους Πολωνία και Ελλάδα, το Εθνικό Στάδιο Βαρσοβίας (Stadion Narodowy) είναι ο τερματικός σταθμός στο ταξίδι του εφετινού Γιουρόπα Λιγκ, φιλοξενώντας την ερχόμενη Τετάρτη τον τελικό ανάμεσα στη Σεβίλλη και τη Ντνίπρο. Αξιοπερίεργο; Χωρίς να είναι έδρα της, η Ντνίπρο έδωσε τον ημιτελικό στο «Ολυμπίνσκι» του Κιέβου, το γήπεδο όπου διεξήχθη ο τελικός του Euro 2012. Θα ζήσει έτσι τη μοναδική εμπειρία να παίξει δύο διαδοχικά και πολύ σημαντικά, ιστορικά για την ίδια, παιχνίδια στα γήπεδα όπου φιλοξενήθηκαν ο πρώτος και ο τελευταίος αγώνας του πιο πρόσφατου Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.
«Σταχτοπούτα» στα μάτια όλων, η Ντνίπρο είναι η μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης. Χωρίς εμπειρίες ή πλούσιο ρόστερ και έχοντας πρόσθετο βάρος τα δεινά του πολέμου που την ξεσπίτωσαν από τη φυσική της έδρα, έγινε η τρίτη ουκρανική ομάδα που φτάνει σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι άλλες δύο, έκαναν με επιτυχία και το τελευταίο βήμα: η Ντιναμό Κιέβου κατέκτησε δύο φορές (1975, 1986) το Κύπελλο Κυπελλούχων εκπροσωπώντας τότε τη Σοβιετική Ενωση, ενώ η Σαχτάρ Ντόνετσκ πήρε το Γιουρόπα Λιγκ το 2009, κάνοντας το «3 στα 3» για την Ουκρανία στις παρουσίες της σε τελικούς.
Αντίστοιχο ρεκόρ έχει και η Σεβίλλη, με τη διαφορά ότι το έχει… μόνη της. Εχει τρεις παρουσίες σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης (2006, 2007 ΟΥΕΦΑ, 2014 Γιουρόπα Λιγκ) και κατέκτησε ισάριθμες φορές το τρόπαιο. Αν μάλιστα κάνει εφέτος το «4 στα 4», η Σεβίλλη θα είναι η πρώτη που κατακτά για δεύτερη φορά το ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ δύο συνεχόμενες χρονιές και θα γίνει η πολυνίκης της διοργάνωσης με τέσσερα τρόπαια, ένα παραπάνω από τις Γιουβέντους, Ιντερ και Λίβερπουλ.
Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του τελικού, η μία ευνοϊκή παράδοση θα συνεχιστεί και η άλλη θα σπάσει. Η λογική θέλει τη Σεβίλλη να είναι πιο κοντά στην επικράτηση λόγω πιο πλούσιου ρόστερ, πιο βαριάς φανέλας και σαφώς μεγαλύτερης εμπειρίας, αλλά αν η λογική είχε θέση στο ποδόσφαιρο, πολύ πιθανά η Ντνίπρο δεν θα ήταν καν παρούσα σ’ αυτόν τον λαμπερό τελικό.
Για να φτάσει ως εδώ, έκανε πολλές υπερβάσεις, αποκλείοντας πολύ πιο έμπειρες και πολύ πιο ποιοτικές ομάδες, με τελευταίο «θύμα» της τη Νάπολι, στην ημιτελική φάση. Πιο πριν, είχε επιβιώσει ως δεύτερη σε όμιλο που είχε Ιντερ και Σεντ Ετιέν, ενώ απέκλεισε σε διπλά παιχνίδια τον Ολυμπιακό, τον Αγιαξ και την Μπριζ.
Καλές ομάδες από δυνατά πρωταθλήματα απέκλεισε και η Σεβίλλη, ιδίως στη φάση των διπλών αγώνων. Πέρασε κι αυτή ως δεύτερη πίσω από τη Φέγενορντ σε όμιλο που είχε ακόμα τις Σταντάρ Λιέγης, Ριέκα και εν συνεχεία έφτασε αήττητη έως τον τελικό, αποκλείοντας διαδοχικά τις Γκλάντμπαχ, Βιγιαρεάλ, Ζενίτ και Φιορεντίνα. Σε όλη την πορεία της, γνώρισε μόνο μια ήττα από τη Φέγενορντ και έδειξε ικανή να υπερασπιστεί με επιτυχία το στέμμα της. Στον περυσινό τελικό, είχε αναδειχθεί ισόπαλη 0-0 με την Μπενφίκα στην κανονική διάρκεια και στην παράταση, αλλά επικράτησε με 4-2 στα πέναλτι και κατέκτησε έτσι το τρόπαιο που καλείται να υπερασπιστεί εφέτος. Πέρα από τη δόξα, ο νικητής του εφετινού τελικού εξασφαλίζει και μια θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ανεξάρτητα από τη θέση που θα πάρει στο πρωτάθλημα της χώρας του.