Οι τίτλοι τέλους της δραματικής περιπέτειας της εθνικής μας ομάδας στην προκριματική φάση του Euro 2016 πέφτουν σε λίγες μέρες, με μόνο ζητούμενο να είναι αξιοπρεπής ο επίλογος ώστε να γεννήσει μια σπίθα αισιοδοξίας για την, ούτως ή άλλως δύσκολη, επόμενη ημέρα. Τα όποια μαθηματικά σενάρια άφηναν στο προηγούμενο ζευγάρι αγώνων κάποιες αχνές ελπίδες για την 3η θέση του ομίλου που οδηγεί στα μπαράζ έσβησαν πριν καν φουντώσουν. Ο στόχος των έξι βαθμών στα ματς με τη Φινλανδία στο «Γ. Καραϊσκάκης» και τη Ρουμανία στο Βουκουρέστι αποδείχθηκε πάρα πολύ φιλόδοξος για να είναι εφικτός.
Αντί για το απόλυτο, η ομάδα μας πήρε μόνο ένα βαθμό σ’ αυτά τα δύο παιχνίδια και δεν χρειάστηκε καν να ρίξει κλεφτές ματιές στα ματς της Ουγγαρίας για να δει αν οι συνδυασμοί αποτελεσμάτων θα κρατούσαν ζωντανές κάποιες ελπίδες στις τελευταίες δύο αγωνιστικές του ομίλου. Τα όποια σενάρια πρόκρισης αποδείχθηκαν μέσα στο γήπεδο επιστημονικής φαντασίας. Ούτε η Εθνική μας έκανε το «καθήκον» της με δύο νίκες ούτε και οι Ούγγροι έκαναν τα λάθη που θα μας κρατούσαν ζωντανούς στο παιχνίδι. Η σεμνή τελετή έλαβε πρόωρο τέλος και οι τελευταίοι δύο αγώνες του ομίλου, με τη Βόρεια Ιρλανδία στο Μπέλφαστ την ερχόμενη Πέμπτη και την Ουγγαρία στο «Γ. Καραϊσκάκης» την άλλη Κυριακή, έχουν καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα.
Αν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, αυτά τα δύο παιχνίδια θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ παραπάνω από διαδικαστικά, ακόμα και τώρα που δεν έχουν την παραμικρή βαθμολογική σημασία. Η ύπαρξη ενός νέου προπονητή, έστω και σε επίπεδο συμφωνίας, έστω και χωρίς να έχει αναλάβει από τώρα την ευθύνη της ομάδας, θα σηματοδοτούσε την αρχή της επόμενης ημέρας. Οι αγώνες με τη Β. Ιρλανδία και την Ουγγαρία θα ήταν μια καλή ευκαιρία γι’ αυτόν να σχηματίσει μια πιο καθαρή εικόνα για τις δυνατότητες της Εθνικής μας, τον τρόπο λειτουργίας της, τα χαρακτηριστικά των παικτών, τη νοοτροπία μας.
Αμεση πίεση χρόνου δεν υπάρχει, μιας και ο επόμενος μεγάλος στόχος, η προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας, ξεκινάει σχεδόν τον Σεπτέμβριο του 2016. Ο νέος προπονητής, ακόμα κι αν δεν γνωρίζει τίποτα για την ελληνική πραγματικότητα, θα έχει μια σχετική άνεση χρόνου να διαχειριστεί την κατάσταση με τον τρόπο που ο ίδιος θεωρεί καλύτερο. Αναμφίβολα, όμως, θα ήταν μια καλή ευκαιρία γι’ αυτόν να σχημάτιζε μια πρώτη εικόνα μέσα από επίσημα παιχνίδια και όχι φιλικά. Και μόνο η παρουσία του στην εξέδρα θα έδινε ένα παραπάνω κίνητρο στους παίκτες και μια πιο ενδιαφέρουσα χροιά σ’ αυτά τα δύο ματς, σε σημείο να έχουν άτυπα τον χαρακτήρα αγώνων προετοιμασίας για το Μουντιάλ της Ρωσίας.
Μια ομάδα τραυματισμένη αγωνιστικά και ψυχολογικά, όπως η Εθνική μας, δεν έχει σύμμαχο τον χρόνο. Ναι μεν δεν πιέζουν οι ημερομηνίες, πιέζουν, όμως, οι καταστάσεις. Καλό θα είναι να προχωρήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα η ΕΠΟ στην επιλογή του προπονητή που θα δεχθεί να κρατήσει την «καυτή πατάτα» στα χέρια του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πάρει το ρίσκο μιας βιαστικής απόφασης. Από τον Ιούνιο του 2014 μέχρι σήμερα, στον πάγκο της ομάδας έχουν καθήσει τέσσερις (Σάντος, Ρανιέρι, Μαρκαριάν, Τσάνας) προπονητές. Ο πέμπτος ούτε αναλώσιμος μπορεί να είναι ούτε και λύση της στιγμής. Χρειάζεται μια προσεκτική επιλογή για να επιστρέψει η Εθνική μας στη σταθερότητα που της χάρισαν για σχεδόν 14 χρόνια ο Οτο Ρεχάγκελ με τον Φερνάντο Σάντος. Σταθερότητα που σε μεγάλο βαθμό, αποδείχθηκε η συνταγή της επιτυχίας.