Ενα τεράστιο κενό κάτω από τα ταμπλό του ΝΒΑ

Ενα τεράστιο κενό κάτω από τα ταμπλό του ΝΒΑ

5' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η «Γη της Επαγγελίας» του ΝΒΑ φαντάζει πολύ φτωχότερη χωρίς τον «Μωυσή» της. Ο αιφνιδιαστικός θάνατος του Μόουζες Μαλόουν, σε ηλικία μόλις 60 ετών, ενώ κοιμόταν σε δωμάτιο ξενοδοχείου στη Βιρτζίνια, έκανε μακρύτερο τον κατάλογο των εκλιπόντων βετεράνων άσων του ΝΒΑ και του παγκοσμίου μπάσκετ, προκαλώντας παράλληλα εύλογα ερωτήματα για την κατάσταση της υγείας τους, πολλά χρόνια μετά την απόσυρσή τους από την ενεργό δράση.

Τα αίτια θανάτου του πρώην θηριώδη σέντερ που πρωταγωνίστησε στην δεκαετία του ’80 στο ΝΒΑ ήταν φυσικά και οφείλονται –όπως ανακοινώθηκε– σε υπερτασική και αρτηριοσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο. Στους εννέα πρώτους μήνες του 2015, το βιβλίο των συλλυπητηρίων του ΝΒΑ «γέμισε» από μηνύματα δεκάδων Αμερικάνων σταρ του μπάσκετ για τους θανάτους του 50χρονου Ρόι Τάρπλεϊ, στις 10 Ιανουαρίου, του 52χρονου Τζερόμ Κέρσεϊ, στις 17 Φεβρουαρίου, του 58χρονου Ντάριλ Ντόουκινς, στις 28 Αυγούστου και, προσφάτως, του Μόουζες Μαλόουν, στις 13 Σεπτεμβρίου.

Ο κοινός παρανομαστής και στις τέσσερις περιπτώσεις των αποθανόντων είναι η ηλικία τους, μεταξύ 50 και 60 ετών, ενώ, με εξαίρεση τον γνώριμο στο ελληνικό πρωτάθλημα Ρόι Τάρπλεϊ, για τους άλλους τρεις βετεράνους της ίδιας γενιάς παικτών δεν υπήρχαν δείγματα και συμβάντα κακής διαβίωσης όταν αποχώρησαν από τα παρκέ του ΝΒΑ. Αντίθετα, ο εκλιπών Τάρπλεϊ έπασχε από κύρωση του ήπατος, λόγω του αλκοόλ, και απεβίωσε σε νοσοκομείο, ενώ η καρδιά «πρόδωσε» τους Κέρσι, Ντόουκινς και Μαλόουν. Και οι τέσσερις διέγραψαν λαμπρή και μακρά καριέρα στο ΝΒΑ, αγωνίσθηκαν στις δύο θέσεις των ψηλών και ήταν επιβλητικοί για τη δύναμη και τα σωματικά προσόντα τους. Ειδικά, ο Μόουζες Μαλόουν ήταν ένας «σούπερμαν» των παρκέ και ο τέλειος εργάτης των ριμπάουντ.

«Πάλευε… ίντσα με ίντσα για το ριμπάουντ», έλεγε ακόμα και ο Τζούλιους Ερβινγκ για τον καταλληλότερο συμπαίκτη του, που κατέκτησαν μαζί τον μοναδικό τίτλο της καριέρας τους με τη φανέλα των Σίξερς.

Ο «Dr. J» παρομοίασε τον Μ. Μαλόουν με τον Φρανκ Σινάτρα στον επικήδειο χαιρετισμό του, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «έκανε τα πάντα με τον τρόπο του και άλλαξε τα πάντα».

Φορώντας τα διαστημικά γυαλιά του –χαρακτηριστικό αισθητικό δείγμα της εποχής ντίσκο– ο Μαλόουν έδωσε αμέτρητες «ομηρικές μονομαχίες» στους… αιθέρες με τον Αμπντούλ Τζαμπάρ, που φορούσε τα ίδια γυαλιά, ενώ η συμμετοχή του σε 12 All star αγώνες του ΝΒΑ «σφράγισε» την αγάπη των φιλάθλων στο πρόσωπό του και στο πλούσιο θέαμα που προσέφερε, συνδυάζοντας πάντα τη μαχητικότητά του.

Στην τελευταία χρονιά του στο ΝΒΑ, στη Φιλαδέλφεια, είχε θέσει υπό την προστασία του τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ο οποίος αγωνίσθηκε ως σέντερ με ύψος μόλις 2 μέτρα. Τα κατάφερε λόγω των πολύτιμων συμβουλών του Μόουζες Μαλόουν, όπως είπε ο «σερ Τσαρλς» στον συγκινητικό αποχαιρετισμό του προς τον «πατέρα» του.

«Εσείς είχατε πατέρα, όμως εγώ αποκαλούσα "μπαμπά" τον Μόουζες! Είχα να τον φωνάξω με το όνομά του από το 1985 και, όποτε τον συναντούσα, τον αποκαλούσα έτσι. Κάποτε του είπα: "Μόουζες, δεν παίζω καλά. Τι να κάνω. Πες μου κάτι". Κι εκείνος μου απάντησε: "Λοιπόν, μικρέ, είσαι χοντρός και είσαι και τεμπέλης!"». Με τη βοήθεια του Μαλόουν, ο Μπάρκλεϊ έχασε βάρος, από τα 136 κιλά έπεσε στα 113, και το 1993 αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ, με τους Φοίνιξ Σανς.

Συνδυασμός μυαλού και δύναμης

Ο «Big Mo», όπως ήταν ένα από τα τρία παρατσούκλια του Μόουζες Μαλόουν, δεν υπήρξε ποτέ ένας παίκτης με πλαστικές κινήσεις ή πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο. Η έφεσή του στα ριμπάουντ, και ειδικά στα επιθετικά, των οποίων η συγκομιδή είναι σαφώς δυσκολότερη, ήταν απαράμιλλη.

Χρησιμοποιούσε, αφενός, τη δύναμη του και, αφετέρου, αξιοποιούσε την άμεση αντίληψη του χώρου για να νικήσει ψηλότερους αντιπάλους. Ο Μαλόουν δεν διέθετε το ύψος των υπόλοιπων «αστέρων»-σέντερ της εποχής του (Τζαμπάρ, Τσάμπερλεϊν, Πάρις), αλλά, όπως έλεγε και ο ίδιος, το μυστικό ήταν να δεις την τροχιά της μπάλας και να μαντέψεις πού θα καταλήξει. Γνωρίζοντας ότι τα περισσότερα σουτ από τις πλάγιες θέσεις της ρακέτας καταλήγουν στη λεγόμενη «αδύνατη πλευρά» (weak side), ο Μαλόουν φρόντιζε να είναι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Tο έργο του ήταν εύκολο, ύστερα από κάθε επιθετικό ριμπάουντ, γιατί η αντίπαλη άμυνα ήταν αιφνιδιασμένη και βρισκόταν εκτός θέσης. Ο Μαλόουν προσπαθούσε να ολοκληρώσει τη φάση, είτε σκοράροντας ακαριαία με φόλοου της μπάλας είτε ύστερα από μια προσποίηση που του εξασφάλιζε την «απενεργοποίηση» του άλλου ψηλού. Υπήρχε μυστικό στα κερδισμένα επιθετικά ριμπάουντ του;

«Δεν είχα… μαγνήτη στα χέρια. Επαιζα με δύναμη, και με γρήγορα αντανακλαστικά έπαιρνα την καλύτερη θέση στη ρακέτα για το ριμπάουντ. Δεν υπάρχει μυστικό. Χρειάζεται πολλή δουλειά στην προπόνηση και σίγουρα καλό τάιμινγκ στη διεκδίκηση της μπάλας, όταν πηδάς για το ριμπάουντ, ενώ η μπάλα δεν είχε φτάσει στο καλάθι», έλεγε ο Μαλόουν, που κατέχει τον τίτλο του 7ου καλύτερου ριμπάουντερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ με το ρεκόρ των επιθετικών ριμπάουντ σε έναν αγώνα (25).

Αυτοπεποίθηση και «τέσσερα, τέσσερα, τέσσερα»

Εικοσιένα χρόνια καριέρας στο ΝΒΑ είχε συμπληρώσει ο Μόουζες Μαλόουν όταν, σε ηλικία 40 ετών, «κρέμασε τα παπούτσια» του, έχοντας αγωνισθεί σε έξι διαφορετικές ομάδες. Κι όμως, ο «πρόεδρος των ταμπλό» διατήρησε μια σπάνια ιδιαιτερότητα, ακόμα και είκοσι χρόνια μετά την απόσυρσή του, καθώς εξακολουθεί και μετά τον θάνατό του να είναι ο μοναδικός Αμερικανός παίκτης που αγωνίσθηκε στο ΝΒΑ χωρίς να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο. Ολοκληρώνοντας τη φοίτησή του στο γυμνάσιο Petersburg Crimson Wave και έχοντας κατακτήσει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, με 50 συνεχόμενες νίκες, έγινε απευθείας ντραφτ από τους Utah Stars του ΑΒΑ και υπέγραψε το πενταετές συμβόλαιο αξίας 3 εκατομμυρίων δολαρίων που του είχαν προσφέρει εν έτει 1974!

Ο Μαλόουν απέρριψε και τις 200 προσκλήσεις για υποτροφία που είχε εκείνο το καλοκαίρι από όλα τα αμερικάνικα κολέγια στο πρωτάθλημα του NCAA, ενώ για μόλις… δύο ημέρες είχε γίνει μέλος του Μέριλαντ. Η πορεία του στο ΝΒΑ δικαίωσε την απόφασή του να «προσπεράσει» τη φοιτητική ζωή.

«Ημουν βέβαιος ότι μπορούσα να παίξω κατευθείαν στο ΝΒΑ. Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ήθελα να "βουτήξω στα βαθιά…"», είχε παραδεχτεί σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις που είχε δώσει στο ΕSPN, πριν από δέκα χρόνια.

Με παρόμοια βεβαιότητα, ο Μόουζες Μαλόουν είχε προβλέψει ότι οι Φιλαδέλφεια 76ers θα κατακτούσαν αήττητοι τον τίτλο του ’83 και ο θρυλικός σέντερ, είχε… αστοχήσει στην πρόβλεψή του μόνο σε έναν αγώνα των πλέι οφ.

«Τέσσερα, τέσσερα, τέσσερα», ήταν η απάντησή του για την πορεία των Σίξερς, και ο τίτλος κατακτήθηκε με ρεκόρ 12-1 (4-0 τους Νικς στον δεύτερο γύρο, 4-1 τους Μπακς στους τελικούς της Ανατολής και 4-0 τους Λέικερς στους τελικούς του ΝΒΑ), ενώ ο ίδιος αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης των τελικών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή